ამას იტყოდა უფალი და აღიხილნა თუალნი თჳსნი ზეცად და თქუა: მამაო, მოიწია ჟამი ჩემი, ადიდე ძჱ შენი, რაჲთა ძემანცა შენმან გადიდოს შენ.
ვითარცა-ესე მოეც ჴელმწიფებაჲ ყოველთა ჴორციელთაჲ, რაჲთა ყოველი რომელი მოეც მას, მისცეს მათ ცხორებაჲ საუკუნოჲ.
[და ესე არს ცხორებაჲ საუკუნოჲ], რაჲთა გიცოდიან მხოლოჲ ჭეშმარიტი ღმერთი და რომელი მოავლინე იესუ ქრისტჱ.
მე გადიდე შენ ქუეყანასა ზედა, საქმჱ აღვასრულე, რომელი მომეც მე, რაჲთა ვყო.
და აწ მადიდე მე, მამაო, თავისა შენისა თანა დიდებითა მით, რომელი მაქუნდა შენ წინაშე უწინარჱს ყოფისა ჩემისა სოფელსა ამას.
გამოუცხადე თავი შენი კაცთა, რომელნი მომცენ მე სოფელსა ამას; [შენნი] იყვნეს და მომცენ იგინი, და სიტყუაჲ შენი დაუმარხავს.
და აწ უცნობიეს, რამეთუ ყოველი რომელი მომეც მე, მივეც მათ, შენნი არიან.
რამეთუ სიტყუანი შენნი, რომელნი მომცენ მე, მივსცენ მათ, და მათ მიიხუნეს ჭეშმარიტად, რამეთუ შენგან გამოვედ, და ჰრწმენა, რამეთუ შენ მომავლინე.
მე მათთჳს გევედრები; არა თუ სოფლისათჳს გკითხავ, არამედ მათთჳს, რომელნი მომცენ მე, რამეთუ შენნი არიან.
და შენი ყოველი ჩემი არს და ჩემი შენი არს, და დიდებულ ვარ მათ შორის.
და არღარა ვარ მე სოფელსა შინა, და ესენი სოფელსა შინა არიან, Page of ms. P: 179R და მე შენდა მოვალ, მამაო წმიდაო, დაიცვენ ესენი სახელითა შენითა, რომელნი მომცენ მე ...
დავიცვენ და არავინ მათგანი წარწყმდა, გარნა ძჱ იგი წარწყმედისაჲ, რაჲთა წერილი აღესრულოს.
ხოლო მე აწ შენდა მოვალ და ამას ვიტყჳ სოფელსა შინა, რაჲთა აქუნდეს მათ სიხარული ჩემი სავსებით.
მე მივსცენ მათ სიტყუანი შენნი, და სოფელმან მოიძულნა იგინი, რამეთუ არა არიან იგინი სოფლისაგანნი, ვითარცა მე არა სოფლისაგანი ვარ.
არა ვიტყჳ, რაჲთა აღიხუნე იგინი სოფლისაგან, არამედ რაჲთა დაიცვნე იგინი ბოროტისაგან.
სოფლისაგანნი არა არიან, ვითარცა მე არა სოფლისაგანი ვარ.
წმიდა-ყვენ ესენი ჭეშმარიტებითა, რამეთუ სიტყუაჲ შენი ჭეშმარიტ არს.
ვითარცა მე მომავლინე სოფლად, მეცა წარვავლინებ [მათ სოფლად.
და მათთჳს მე] წმიდა-ვჰყოფ თავსა ჩემსა, რაჲთა იგინიცა იყვნენ წმიდა ჭეშმარიტებით.
და არა მათთჳს ხოლო გკითხავ, არამედ ყოველთათჳს, რომელთა ჰრწმენეს სიტყჳთა მათითა ჩემდა მომართ.
რაჲთა ყოველნი ერთ იყვნენ, ვითარცა შენ, მამაო, ჩემდამო, და მე შენდამი, რაჲთა იგინიცა ჩუენ შორის იყვნენ, რაჲთა სოფელსა ჰრწმენეს, რამეთუ შენ მომავლინე მე.
და დიდებაჲ, რომელი მომეც მე, მივეც მათ, რაჲთა იგინიცა იყვნენ ერთ, ვითარცა ჩუენ ერთ ვართ.
მამაო, მე მათ შორის, და შენ ჩემ თანა, რაჲთა იყვნენ სრულ ერთობითა და რაჲთა უწყოდის სოფელმან, რამეთუ შენ მომავლინე მე, რამეთუ შემიყუარე მე [უწინარჱს] სოფლის დაბადებისა.
მამაო, რომელნი მომცენ მე, მნებავს, რაჲთა, სადაცა მე ვიყო, მუნცა იგინი იყვნენ, რაჲთა ხედვიდენ დიდებასა ჩემსა, რომელი მომეც მე, რამეთუ შევიყუარენ იგინი, ვითარცა შენ მე შემიყუარე.
[მამაო მართალო, და სო]\ფელმან Page of ms. P: 179V შენ არა გიცნა, ხოლო მე გიცან შენ, და მათცა ცნეს, რამეთუ შენ მომავლინე მე.
და ვაუწყე მათ სახელი შენი და ვაუწყო, რაჲთა სიყუარულითა, რომლითა შემიყუარე მე მათთჳს, და მე მათ თანა.
