და შენ, ძეო კაცისაო, მოიღე თავისა შენისად მახჳლი ლესული, უფროჲს საყუენველისა მკუეცრისა, და მოიგე იგი თავისა შენისად და აღიღო იგი თავსა შენსა ზედა და წუერთა შენთა ზედა და მოიღო თავისა შენისა უღელი სასწორისაჲ და აღსწონნე იგინი.
მეოთხედი ცეცხლითა დასწუა საშუალ ქალაქისა დასასრულსა თანა დღეთა შეყენებულებისა შენისათასა, და მოიღო მეოთხედი და დასწუა იგი საშუალ მისსა და მეოთხე დაშჭრი მახჳლითა გარემოჲს მისსა და მეოთხე განუბნიო ქარსა და მახჳლი წარმოვსცალო შემდგომად მათსა.
და მოიხუნე მუნით მცირედნი რიცხჳთა და შეიცვნე იგინი შესამოსლითა შენითა.
და ამათგან მოიყვანნე მერმეცა და შეჰყარნე იგინი საშუალსა ცეცხლისასა და დასწუნე იგინი ცეცხლითა, მისგან გამოვიდეს ცეცხლი სახლისათჳს ისრაილისა.
და ჰრქუა ყოველსა სახლსა ისრაჱლისასა: ამათ იტყჳს Page of ed. 1709: 156b ადონაი უფალი: [ესე] -- იერუსალჱმი, საშუალ წარმართთასა დავდევ იგი და გარემო სოფლები მისი.
და ჰრქუა, შეცვალნა სამართალნი ჩემნი უშჯულოებად წარმართთაგან და შჯულიერნი ჩემნი სოფლებთაგან გარემოთა მისთა, მით რამეთუ სამართალნი ჩემნი განიშორნეს იგინი და შჯულთა ჩემთა შინა არა ვიდოდეს მათ შინა.
ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: მიზეზისა წილ თქუენისა წარმართთაგან, გარემოთა თქუენთა, და შჯულიერთა ჩემთა არა ხჳდოდეთ და სამართალთა ჩემთა არა ჰყოფდით, არამედ არცა სამართალთაებრ წარმართთა, გარემოთა თქუენთაჲსა, არა იქმოდეთ.
ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაჲ უფალი: აჰა ძე შენ ზედა და ვყო შენ შორის საშჯელი წინაშე წარმართთასა.
და ვყვნე შენ შორის, რომელნი არა ვყვენ, და არა ვყვნე მსგავსნი მათნი მერმე ყოველთათჳს საძაგელებათა შენთა.
ამისთჳს მამათა შეჭამნენ შვილნი მათნი შორის შენსა და შვილთა შეჭამნენ მამანი მათნი; და ვყვნე შენ შორის მშჯავრნი და განვსთესნე ყოველნი ნეშტნი შენნი ყოვლისა მიმართ ქარისა.
ამისთჳს ცხოველ ვარ მე, იტყჳს ადონაი უფალი, ნაცვლად რომელ სიწმიდეთა ჩემთა შეაგინებდი ყოველთა მიერ მოსაწყინელობათა შენთა და ყოველთა მიერ საძაგელებათა შენთა, მეცა განვეშორო შენ, არა ერიდოს თუალი ჩემი და მე არ შევიწყალო.
მეოთხე შენი სიკუდილითა აღიჴოცოს და მეოთხე შენი სიყმილითა მოესრულოს შორის შენსა; და მეოთხე შენი მახჳლითა დაეცნენ გარემოჲს შენსა; და მეოთხე შენი ყოველსა ქარსა განვაბნინე იგინი და მახჳლი წარმოვაცალიერო შემდგომად მათსა.
და სრულ იქმნეს გულისწყრომაჲ ჩემი და რისხვაჲ ჩემი მათ ზედა და ნუგეშინის-ვსცე და სცნა, ვითარმედ მე უფალი ვიტყოდე შურითა ჩემითა დასრულებასა შინა რისხვისა ჩემისასა მათ ზედა.
და დავდვა მე შენ ოჴრად და საყუედრელად წარმართთა Page of ed. 1709: 157a შორის გარემოთა შენთა და ასულნი შენნი, გარემოჲსნი შენნი, წინაშე ყოვლისა თანწარმავალისა.
და იყო გმობა სულთმთქუმელ და შიშ, წურთა და უჩინოქმნულება და ასულნი შენნი, გარემონი შენნი, წარმართთა შორის გარემოთა შენთა. ქმნასა შინა ჩემგან შენ თანა მშჯავრთასა რისხვით და გულისწყრომით, შურისძიებითა გულისწყრომისაჲთა და მხილებათა მიერ, მე უფალი ვიტყოდე,
გამოვლენასა შინა სატყორცთა ჩემთა ბოროტთა სიყმილისათასა მათ ზედა და იყვნენ ნაკლულევანებად და შევმუსრნე სიმტკიცენი პურისა შენისანი;
და გამოვავლინო შენ ზედა სიყმილი და მჴეცნი ბოროტნი და გტანჯო მე შენ და სიკუდილი და სისხლი განვიდენ შენ ზედა და მახჳლი მოვჰჴადო შენ ზედა გარემოჲს, -- მე უფალი ვიტყოდე.
