და მრქუა მე უფალმან, და-თუ-დგენ მოსე და სამოელ წინაშე პირსა ჩემსა, არავე არს სული ჩემი მათა მიმართ. განავლინე ერი ესე და განვიდედ.
და იყოს უკუეთუ გრქუან შენ, ვიდრე განვიდეთ, და ჰრქუა მათ; ესრე იტყჳს უფალი; რომელნი მე სიკუდილით მოჰკუდეთ, და რომელნი მე მახჳლითა მოისრნეთ, და რომელნი მე სიყმილითა აღვსრულნეთ, და რომელნი მე ტყუედ წარიტყუენნეთ.
და ვიძიო შური მათ ზედა ოთხითა ფერითა, იტყჳს უფალი, მახჳლითა მოწყუედად და ძაღლთა განსაბძარველად და მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა საჭმლად და განსარყუნელად.
და მივსცნე იგინი Page of ms. J: A115r ურვასა ყოველთა შორის მეუფეთა ქუეყანისათა,/ მანასჱსთჳს ძისა ეზეკიაჲსა მეუფისა იუდაჲსა, ყოველთათჳს რომელ ქმნა იჱრუსალემს შინა.
ვინ ყოს რიდობა შენ ზედა, იჱრუსალემ, და ვინ დაწუ<ხ>ნეს შენ ზედა, ანუ ვინ მოაქციოს კითხვად მშჳდობისა შენისათჳს.
შენ უკუნ-იქეც ჩემგან, იტყჳს უფალი, უკუმართცა ხჳდოდი, და მივყო ჴელი ჩემი შენ ზედა, და განგჴრწნე შენ, და არღარა ულხინო <მათ>.
<და> განესთესნე იგინი განბნევით, ბჭეთა ზედა ერისა ჩემისათა უშვილო იქმნ<ნ>ეს, წარვწყმიდე ერი ჩემი უკეთურებისა მათისათჳს, და არა მოიქცენ იგინი.
განმრავლდეს ქურივნი მათნი უფროჲს ქჳშისა ზღჳს-კიდისაჲსა. მოუვლინე დედასა ზედა ჭაბუკთასა უბადოობაჲ შუვა-დღესა; დავსდევ მას ზედა მეყსეულად ძრწოლაჲ და წრაფაჲ.
და მშობელი შჳდთაჲ დაცუდნა; მოეწყინა სულსა მისსა, დაჰჴდა მის ზედა მზჱ განზოგებასა ოდენ დღის<ა>სა, ჰრცხუენა და ყუედრებულ იქმნა. ნეშტნი მათნი მახჳლსა მივსცნე წინაშე მტერთა მათთა, თქუა უფალმან.
ვაჲ ჩემდა, დედაო ჩემო, ვითარცა ვინ მშევ მე კაცი დაშჯილი და განკითხული ყოველსა ქუეყანასა, არა რაჲ თანა-მედვა ვისი, არცა თანა ვის რაჲ <თანა>-ედვა ჩემი; ძალსა ჩემსა მოაკლდა მწყევართაგან ჩემთა.
იყავნ უფალო წარმომართება მათა, არა თუმცა წარვდებ წინაშე შენსა ჟამსა ბოროტებისა მათისასა, და ჟამსა ჭირისა მათისასა კეთილობად მტერისა მიმართ.
საცნაურ ღათუ იყოს რკინად, და ზღუდჱ შენი რვალისად ძალი შენი.
და საფასენი შენნი აღსაჭრელად მივსცნე ნაცვალად ყოველთათჳს ცოდვათა შენთა ყოველთა ზედა საქმეთა შენთა.
და ემონო შენ მტერთა შენთა ქუეყანასა, რომელ არა იცოდე, რამეთუ ცეცხლი აღტყინებულ არს გულის-წყრომისაგან ჩემისა თქუენ ზედა, და აღეგზნეს.
შენ უწყი, უფალო; მომიჴსენე მე უფალო, და მომხედე მე, და უბრალო მყავ მე მდევართა ჩემთაგან. ნუ სულ-გრძელებად შენდა დამმარხავ მე; გულის-ჴმა-ყავ რაოდენი მოვიღე შენთჳს ყუედრებაჲ.
მათგან რომელ შეურაცხ-ყვნეს სიტყუანი შენნი, აღასრულენ იგინი, და იყოს სიტყუაჲ შენი ჩემდა სიხარულ და მხიარულება გულისა ჩემისა, რამეთუ Page of ms. J: A115v წოდებულ/ არს სახელი შენი ჩემ ზედა, უფალო მერთისა-მპყრობელო.
არა დავჯედ შორის კრებულსა მათსა რაჟამს ლაღობედ, არამედ მეშინოდა პირისაგან ჴელისა შენისაჲსა; მარტოდ დავჯდი, რამეთუ სიმწარითა აღვივსე.
რაჲსათჳს მავნებელნი ჩემნი მძლევენ მე; წყლულებაჲ ჩემი დამტკიცებულ არს, ვინაჲ განვიკურნო, ყოფით მეყო მე ვითარცა წყალი ცრუჲ, რომელსა არა აქუ<ნ> სარწუნოებაჲ.
ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი; მო-თუ-აქციო, კუალად გაგო, და წინაშე პირსა ჩემსა დასდგე; და გამო-თუ-იყვანო პატიოსნად არა ღირსთაგანი, ვითარცა პირი ჩემი იყო, და მოიქცენ იგინი შენდა, და შენ არა მიიქცე მათა.
და მიგცე შენ ერსა ამას ვითარცა ზღუდე რვალისაჲ მტკიცე, და გბრძოდიან, და ვერ გძლონ შენ, რამეთუ მე შენ თანა ვარ ჴსნად შენდა და განრინებად შენდა, თქუა უფალმან.
და განგარინო შენ ჴელთაგან უკეთურთასა, და გიჴსნე შენ ჴელთაგან მომსრველთასა. ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ.;
