TITUS Texts: Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes

TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 1111

Previous part

Book: Lam.Jer.
ΘΡΗΝΟΙ

Chapter: 1
Verse: 0    Καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ αἰχμαλωτισϑῆναι τὸν Ισραηλ καὶ Ιερουσαλημ ἐρημωϑῆναι ἐκάϑισεν Ιερεμιας κλαίων καὶ ἐϑρήνησεν τὸν ϑρῆνον τοῦτον ἐπὶ Ιερουσαλημ καὶ εἶπεν
Verse: 1    Πῶς ἐκάϑισεν μόνη ἡ πόλις ἡ πεπληϑυμμένη λαῶν; ἐγενήϑη ὡς χήρα πεπληϑυμμένη ἐν ἔϑνεσιν, ἄρχουσα ἐν χώραις ἐγενήϑη εἰς ϕόρον.
Verse: 2    Κλαίουσα ἔκλαυσεν ἐν νυκτί, καὶ τὰ δάκρυα αὐτῆς ἐπὶ τῶν σιαγόνων // αὐτῆς, καὶ οὐχ ὑπάρχει ὁ παρακαλῶν αὐτὴν ἀπὸ πάντων τῶν ἀγαπώντων // αὐτήν· πάντες οἱ ϕιλοῦντες αὐτὴν ἠϑέτησαν ἐν αὐτῇ, ἐγένοντο αὐτῇ εἰς // ἐχϑρούς.
Verse: 3    Μετῳκίσϑη ἡ Ιουδαία ἀπὸ ταπεινώσεως αὐτῆς καὶ ἀπὸ πλήϑους // δουλείας αὐτῆς· ἐκάϑισεν ἐν ἔϑνεσιν, οὐχ εὗρεν ἀνάπαυσιν· πάντες οἱ καταδιώκοντες αὐτὴν κατέλαβον αὐτὴν ἀνὰ μέσον τῶν // ϑλιβόντων.
Verse: 4    ῾Οδοὶ Σιων πενϑοῦσιν παρὰ τὸ μὴ εἶναι ἐρχομένους ἐν ἑορτῇ· πᾶσαι αἱ πύλαι αὐτῆς ἠϕανισμέναι, οἱ ἱερεῖς αὐτῆς ἀναστενάζουσιν, αἱ παρϑένοι αὐτῆς ἀγόμεναι, καὶ αὐτὴ πικραινομένη ἐν ἑαυτῇ.
Verse: 5    ᾽Εγένοντο οἱ ϑλίβοντες αὐτὴν εἰς κεϕαλήν, καὶ οἱ ἐχϑροὶ αὐτῆς // εὐϑηνοῦσαν, ὅτι κύριος ἐταπείνωσεν αὐτὴν ἐπὶ τὸ πλῆϑος τῶν ἀσεβειῶν αὐτῆς· τὰ νήπια αὐτῆς ἐπορεύϑησαν ἐν αἰχμαλωσίᾳ κατὰ πρόσωπον ϑλίβοντος.
Verse: 6    Καὶ ἐξῆλϑεν ἐκ ϑυγατρὸς Σιων πᾶσα ἡ εὐπρέπεια αὐτῆς· ἐγένοντο οἱ ἄρχοντες αὐτῆς ὡς κριοὶ οὐχ εὑρίσκοντες νομὴν καὶ ἐπορεύοντο ἐν οὐκ ἰσχύι κατὰ πρόσωπον διώκοντος.
Verse: 7    ᾽Εμνήσϑη Ιερουσαλημ ἡμερῶν ταπεινώσεως αὐτῆς καὶ ἀπωσμῶν // αὐτῆς, πάντα τὰ ἐπιϑυμήματα αὐτῆς, ὅσα ἦν ἐξ ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐν τῷ πεσεῖν τὸν λαὸν αὐτῆς εἰς χεῖρας ϑλίβοντος καὶ οὐκ ἦν ὁ // βοηϑῶν αὐτῇ, ἰδόντες οἱ ἐχϑροὶ αὐτῆς ἐγέλασαν ἐπὶ μετοικεσίᾳ αὐτῆς.
Verse: 8    ῾Αμαρτίαν ἥμαρτεν Ιερουσαλημ, διὰ τοῦτο εἰς σάλον ἐγένετο· πάντες οἱ δοξάζοντες αὐτὴν ἐταπείνωσαν αὐτήν, εἶδον γὰρ τὴν // ἀσχημοσύνην αὐτῆς, καί γε αὐτὴ στενάζουσα καὶ ἀπεστράϕη ὀπίσω.
Verse: 9    ᾽Ακαϑαρσία αὐτῆς πρὸς ποδῶν αὐτῆς, οὐκ ἐμνήσϑη ἔσχατα αὐτῆς· καὶ κατεβίβασεν ὑπέρογκα, οὐκ ἔστιν ὁ παρακαλῶν αὐτήν· ἰδέ, κύριε, τὴν ταπείνωσίν μου, ὅτι ἐμεγαλύνϑη ἐχϑρός.
Verse: 10    Χεῖρα αὐτοῦ ἐξεπέτασεν ϑλίβων ἐπὶ πάντα τὰ ἐπιϑυμήματα αὐτῆς· εἶδεν γὰρ ἔϑνη εἰσελϑόντα εἰς τὸ ἁγίασμα αὐτῆς, ἃ ἐνετείλω μὴ εἰσελϑεῖν αὐτὰ εἰς ἐκκλησίαν σου.
Verse: 11    Πᾶς ὁ λαὸς αὐτῆς καταστενάζοντες, ζητοῦντες ἄρτον, ἔδωκαν τὰ ἐπιϑυμήματα αὐτῆς ἐν βρώσει τοῦ ἐπιστρέψαι ψυχήν· ἰδέ, κύριε, καὶ ἐπίβλεψον, ὅτι ἐγενήϑην ἠτιμωμένη.
Verse: 12    Οὐ πρὸς ὑμᾶς πάντες οἱ παραπορευόμενοι ὁδόν· ἐπιστρέψατε καὶ ἴδετε εἰ ἔστιν ἄλγος κατὰ τὸ ἄλγος μου, ὃ ἐγενήϑη· ϕϑεγξάμενος ἐν ἐμοὶ ἐταπείνωσέν με κύριος ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς ϑυμοῦ // αὐτοῦ.
Verse: 13    ᾽Εξ ὕψους αὐτοῦ ἀπέστειλεν πῦρ, ἐν τοῖς ὀστέοις μου κατήγαγεν // αὐτό· διεπέτασεν δίκτυον τοῖς ποσίν μου, ἀπέστρεψέν με εἰς τὰ ὀπίσω, ἔδωκέν με ἠϕανισμένην, ὅλην τὴν ἡμέραν ὀδυνωμένην.
Verse: 14    ᾽Εγρηγορήϑη ἐπὶ τὰ ἀσεβήματά μου· ἐν χερσίν μου συνεπλάκησαν, ἀνέβησαν ἐπὶ τὸν τράχηλόν μου· ἠσϑένησεν ἡ ἰσχύς μου, ὅτι ἔδωκεν κύριος ἐν χερσίν μου ὀδύνας, // οὐ δυνήσομαι στῆναι.
Verse: 15    ᾽Εξῆρεν πάντας τοὺς ἰσχυρούς μου ὁ κύριος ἐκ μέσου μου, ἐκάλεσεν ἐπ' ἐμὲ καιρὸν τοῦ συντρῖψαι ἐκλεκτούς μου· ληνὸν ἐπάτησεν κύριος παρϑένῳ ϑυγατρὶ Ιουδα, ἐπὶ τούτοις ἐγὼ // κλαίω.
Verse: 16    ῾Ο ὀϕϑαλμός μου κατήγαγεν ὕδωρ, ὅτι ἐμακρύνϑη ἀπ' ἐμοῦ ὁ παρακαλῶν με, ὁ ἐπιστρέϕων ψυχήν // μου· ἐγένοντο οἱ υἱοί μου ἠϕανισμένοι, ὅτι ἐκραταιώϑη ὁ ἐχϑρός.
Verse: 17    Διεπέτασεν Σιων χεῖρας αὐτῆς, οὐκ ἔστιν ὁ παρακαλῶν αὐτήν· ἐνετείλατο κύριος τῷ Ιακωβ, κύκλῳ αὐτοῦ οἱ ϑλίβοντες αὐτόν, ἐγενήϑη Ιερουσαλημ εἰς ἀποκαϑημένην ἀνὰ μέσον αὐτῶν.
Verse: 18    Δίκαιός ἐστιν κύριος, ὅτι τὸ στόμα αὐτοῦ παρεπίκρανα. ἀκούσατε δή, πάντες οἱ λαοί, καὶ ἴδετε τὸ ἄλγος μου· παρϑένοι μου καὶ νεανίσκοι μου ἐπορεύϑησαν ἐν αἰχμαλωσίᾳ.
Verse: 19    ᾽Εκάλεσα τοὺς ἐραστάς μου, αὐτοὶ δὲ παρελογίσαντό με· οἱ ἱερεῖς μου καὶ οἱ πρεσβύτεροί μου ἐν τῇ πόλει ἐξέλιπον, ὅτι ἐζήτησαν βρῶσιν αὐτοῖς, ἵνα ἐπιστρέψωσιν ψυχὰς αὐτῶν, καὶ // οὐχ εὗρον.
Verse: 20    ᾽Ιδέ, κύριε, ὅτι ϑλίβομαι· ἡ κοιλία μου ἐταράχϑη, καὶ ἡ καρδία μου ἐστράϕη ἐν ἐμοί, ὅτι παραπικραίνουσα παρεπίκρανα· ἔξωϑεν ἠτέκνωσέν με μάχαιρα ὥσπερ ϑάνατος ἐν οἴκῳ.
Verse: 21    ᾽Ακούσατε δὴ ὅτι στενάζω ἐγώ, οὐκ ἔστιν ὁ παρακαλῶν με· πάντες οἱ ἐχϑροί μου ἤκουσαν τὰ κακά μου καὶ ἐχάρησαν, ὅτι σὺ // ἐποίησας· ἐπήγαγες ἡμέραν, ἐκάλεσας καιρόν, καὶ ἐγένοντο ὅμοιοι ἐμοί.
Verse: 22    Εἰσέλϑοι πᾶσα ἡ κακία αὐτῶν κατὰ πρόσωπόν σου, καὶ ἐπιϕύλλισον αὐτοῖς, ὃν τρόπον ἐποίησαν ἐπιϕυλλίδα περὶ πάντων // τῶν ἁμαρτημάτων μου, ὅτι πολλοὶ οἱ στεναγμοί μου, καὶ ἡ καρδία μου λυπεῖται.

Next part

This text is part of the TITUS edition of Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.