Ա(ստուա)ծ մտին հեթանոսք ՛ի ժառանգութի(ւն) քո. պղծեցին զտաճար սուրբ քո։ Արարին զե(րուսաղէ)մ ո(ր)պ(էս) հիղս մրգապահաց.
արկին զդիակունս ծառայից քոց գէ́շ թռչնոց երկնից, եւ զմարմինս սրբոց քոց գազանաց երկրի։
Հեղին զարիւնս ն(ո)ց(ա) ո(ր)պ(էս) ջո́ւր շուրջ զե(րուսաղէ)մաւ, եւ ո́չ ոք էր որ թաղէր զն(ո)ս(ա)։
Եղաք մեք նախատինք դրացեաց մերոց. ծաղր եւ այպն կատականաց այնոցիկ որ շուրջ էին զմեւք։
Մինչեւ յե՞րբ տ(է)ր բարկանաս դու ՛ի սպառ, բորբոքեսցի ո(ր)պ(էս) հուր նախանձ քո։
Հե́ղ զբարկու(թ)ի(ւն) քո ՛ի վ(ե)ր(այ) ազգաց որ զքեզ ո́չ ճանաչիցեն, ՛ի վ(ե)ր(այ) թագաւորաց որ զանուն քո ո́չ կարդացին.
զի կերան զյակովբ եւ զտեղի ն(ո)ր(ա) աւերեցին։
Մի́ յիշեր զմեղս մեր զառաջինս, վաղվա́ղ եկեսցէ առ մեզ ողորմու(թ)ի(ւն) քո զի աղքատացաք յոյժ։
Օգնեա́ մեզ ա(ստուա)ծ փրկիչ մեր, վասն փառաց անուան քոյ։ Տ(է)ր փրկեա́ զմեզ եւ քաւեա́ զմեղս մեր վ(ա)ս(ն) անուան քոյ։
Մի́ երբէք ասասցեն ՛ի հեթանոսս, թէ ո́ւր է ա(ստուա)ծ ն(ո)ց(ա)։ Այլ յայտնի́ ինչ լիցի ՛ի վ(ե)ր(այ) հեթանոսաց առաջի աչաց մերոց, առ ՛ի խնդրել զվրէժ արեանց ծառայից քոց որ հեղաւ։
Մտցէ առաջի քո հեծութի(ւն) կապելոց. ըստ մեծու(թ)ե(ան) բազկի քո շահեա́ դու զորդիս սպանելոց։
Հատո́ դրացեաց մերոց եւթնպատիկ ՛ի ծոցն ն(ո)ց(ա), նախատինս զոր նախատեցին զքեզ տ(է)ր։
Մեք ժողովուրդք եւ խաշն արօտի քոյ խոստովա́ն եղիցուք առ քեզ յաւիտեան, ազգէ յա́զգ պատմեսցուք զօրհնու(թ)ի(ւն)ս քո։ Տունք. ժ՜դ։
