Եկա́յք ցնծասցուք ՛ի տ(է)ր, աղաղակեսցո́ւք առ ա(ստուա)ծ փրկիչ մեր։
Կանխեսցո́ւք առաջի ն(ո)ր(ա) խոստովանու(թեամ)բ, սաղմոսիւք աղաղակեսցո́ւք առ նա։
Ա(ստուա)ծ մե́ծ է, տ(է)ր թագաւոր մեծ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն երկրի։
՛Ի ձեռս ն(ո)ր(ա) են ա(մենայ)ն տիեզերք երկրի, բարձրութի(ւն)ք լերանց ն(ո)ր(ա) են։
Նորա́ է ծով՝ եւ նա́ արար զնա, եւ զցամաք ձեռք ն(ո)ր(ա) ստեղծին։
Եկա́յք երկիրպագցուք նմա, անկցո́ւք եւ լացցուք առաջի տ(եառ)ն արարչին մերոյ։
Նա ինքն է տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր. մեք ժողովուրդք ձեռին ն(ո)ր(ա), եւ խաշն արօտի ն(ո)ր(ա)։
Այսօր եթէ ձայնի ն(ո)ր(ա) լսիցէք, մի́ խստացուցանէք զսիրտս ձեր
ո(ր)պ(էս) ՛ի դարնութե(ան)։ Յաւուրն փորձութե(ան) յանապատին ուր փորձեցի́ն զիս հարքն ձեր, քննեցին զիս եւ տեսին զգործս իմ
զքառասուն ամ։ Ջանացայ ընդ ազգին ընդ այնմիկ եւ ասացի՝ միշտ մոլորեալ են սրտիւք.
եւ նոքա ո́չ ծանեան զճանապարհս իմ։ Ո(ր)պ(էս) երդուայ ՛ի բարկութե(ան) իմում, թէ́ մտցեն ՛ի հանգիստ իմ։ Տունք. ժ՜ա։ Գոբղայս. լ՜ը։
