TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 318
Previous part

Chapter: 3 
Verse: 2    πλὴν λαὸς ἦσαν ϑυμιῶντες ἐπὶ τοῖς ὑψηλοῖς, ὅτι οὐκ ᾠκοδομήϑη οἶκος τῷ ὀνόματι κυρίου ἕως νῦν.
Verse: 3    
καὶ ἠγάπησεν Σαλωμων τὸν κύριον πορεύεσϑαι ἐν τοῖς προστάγμασιν Δαυιδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, πλὴν ἐν τοῖς ὑψηλοῖς ἔϑυεν καὶ ἐϑυμία.
Verse: 4    
καὶ ἀνέστη καὶ ἐπορεύϑη εἰς Γαβαων ϑῦσαι ἐκεῖ, ὅτι αὐτὴ ὑψηλοτάτη καὶ μεγάλη· χιλίαν ὁλοκαύτωσιν ἀνήνεγκεν Σαλωμων ἐπὶ τὸ ϑυσιαστήριον ἐν Γαβαων.
Verse: 5    
καὶ ὤϕϑη κύριος τῷ Σαλωμων ἐν ὕπνῳ τὴν νύκτα, καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Σαλωμων Αἴτησαί τι αἴτημα σαυτῷ.
Verse: 6    
καὶ εἶπεν Σαλωμων Σὺ ἐποίησας μετὰ τοῦ δούλου σου Δαυιδ τοῦ πατρός μου ἔλεος μέγα, καϑὼς διῆλϑεν ἐνώπιόν σου ἐν ἀληϑείᾳ καὶ ἐν δικαιοσύνῃ καὶ ἐν εὐϑύτητι καρδίας μετὰ σοῦ, καὶ ἐϕύλαξας αὐτῷ τὸ ἔλεος τὸ μέγα τοῦτο δοῦναι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ ϑρόνου αὐτοῦ ὡς ἡμέρα αὕτη·
Verse: 7    
καὶ νῦν, κύριε ϑεός μου, σὺ ἔδωκας τὸν δοῦλόν σου ἀντὶ Δαυιδ τοῦ πατρός μου, καὶ ἐγώ εἰμι παιδάριον μικρὸν καὶ οὐκ οἶδα τὴν ἔξοδόν μου καὶ τὴν εἴσοδόν μου,
Verse: 8    
δὲ δοῦλός σου ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ σου, ὃν ἐξελέξω, λαὸν πολύν, ὃς οὐκ ἀριϑμηϑήσεται,
Verse: 9    
καὶ δώσεις τῷ δούλῳ σου καρδίαν ἀκούειν καὶ διακρίνειν τὸν λαόν σου ἐν δικαιοσύνῃ τοῦ συνίειν ἀνὰ μέσον ἀγαϑοῦ καὶ κακοῦ· ὅτι τίς δυνήσεται κρίνειν τὸν λαόν σου τὸν βαρὺν τοῦτον;
Verse: 10    
καὶ ἤρεσεν ἐνώπιον κυρίου ὅτι ᾐτήσατο Σαλωμων τὸ ῥῆμα τοῦτο,
Verse: 11    
καὶ εἶπεν κύριος πρὸς αὐτόν ᾽Ανϑ' ὧν ᾐτήσω παρ' ἐμοῦ τὸ ῥῆμα τοῦτο καὶ οὐκ ᾐτήσω σαυτῷ ἡμέρας πολλὰς καὶ οὐκ ᾐτήσω πλοῦτον οὐδὲ ᾐτήσω ψυχὰς ἐχϑρῶν σου, ἀλλ' ᾐτήσω σαυτῷ σύνεσιν τοῦ εἰσακούειν κρίμα,
Verse: 12    
ἰδοὺ πεποίηκα κατὰ τὸ ῥῆμά σου· ἰδοὺ δέδωκά σοι καρδίαν ϕρονίμην καὶ σοϕήν, ὡς σὺ οὐ γέγονεν ἔμπροσϑέν σου καὶ μετὰ σὲ οὐκ ἀναστήσεται ὅμοιός σοι.
Verse: 13    
καὶ οὐκ ᾐτήσω, δέδωκά σοι, καὶ πλοῦτον καὶ δόξαν, ὡς οὐ γέγονεν ἀνὴρ ὅμοιός σοι ἐν βασιλεῦσιν·
Verse: 14    
καὶ ἐὰν πορευϑῇς ἐν τῇ ὁδῷ μου ϕυλάσσειν τὰς ἐντολάς μου καὶ τὰ προστάγματά μου, ὡς ἐπορεύϑη Δαυιδ πατήρ σου, καὶ πληϑυνῶ τὰς ἡμέρας σου.
Verse: 15    
καὶ ἐξυπνίσϑη Σαλωμων, καὶ ἰδοὺ ἐνύπνιον· καὶ ἀνέστη καὶ παραγίνεται εἰς Ιερουσαλημ καὶ ἔστη κατὰ πρόσωπον τοῦ ϑυσιαστηρίου τοῦ κατὰ πρόσωπον κιβωτοῦ διαϑήκης κυρίου ἐν Σιων καὶ ἀνήγαγεν ὁλοκαυτώσεις καὶ ἐποίησεν εἰρηνικὰς καὶ ἐποίησεν πότον μέγαν ἑαυτῷ καὶ πᾶσιν τοῖς παισὶν αὐτοῦ.
Verse: 16    
Τότε ὤϕϑησαν δύο γυναῖκες πόρναι τῷ βασιλεῖ καὶ ἔστησαν ἐνώπιον αὐτοῦ.
Verse: 17    
καὶ εἶπεν γυνὴ μία ᾽Εν ἐμοί, κύριε· ἐγὼ καὶ γυνὴ αὕτη οἰκοῦμεν ἐν οἴκῳ ἑνὶ καὶ ἐτέκομεν ἐν τῷ οἴκῳ.
Verse: 18    
καὶ ἐγενήϑη ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ τεκούσης μου καὶ ἔτεκεν καὶ γυνὴ αὕτη· καὶ ἡμεῖς κατὰ τὸ αὐτό, καὶ οὐκ ἔστιν οὐϑεὶς μεϑ' ἡμῶν πάρεξ ἀμϕοτέρων ἡμῶν ἐν τῷ οἴκῳ.
Verse: 19    
καὶ ἀπέϑανεν υἱὸς τῆς γυναικὸς ταύτης τὴν νύκτα, ὡς ἐπεκοιμήϑη ἐπ' αὐτόν·
Verse: 20    
καὶ ἀνέστη μέσης τῆς νυκτὸς καὶ ἔλαβεν τὸν υἱόν μου ἐκ τῶν ἀγκαλῶν μου καὶ ἐκοίμισεν αὐτὸν ἐν τῷ κόλπῳ αὐτῆς καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν τεϑνηκότα ἐκοίμισεν ἐν τῷ κόλπῳ μου.
Verse: 21    
καὶ ἀνέστην τὸ πρωὶ ϑηλάσαι τὸν υἱόν μου, καὶ ἐκεῖνος ἦν τεϑνηκώς· καὶ ἰδοὺ κατενόησα αὐτὸν πρωί, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν υἱός μου, ὃν ἔτεκον.
Verse: 22    
καὶ εἶπεν γυνὴ ἑτέρα Οὐχί, ἀλλὰ υἱός μου ζῶν, δὲ υἱός σου τεϑνηκώς. καὶ ἐλάλησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
Verse: 23    
καὶ εἶπεν βασιλεὺς αὐταῖς Σὺ λέγεις Οὗτος υἱός μου ζῶν, καὶ υἱὸς ταύτης τεϑνηκώς· καὶ σὺ λέγεις Οὐχί, ἀλλὰ υἱός μου ζῶν, καὶ υἱός σου τεϑνηκώς.
Verse: 24    
καὶ εἶπεν βασιλεύς Λάβετέ μοι μάχαιραν· καὶ προσήνεγκαν τὴν μάχαιραν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.
Verse: 25    
καὶ εἶπεν βασιλεύς Διέλετε τὸ παιδίον τὸ ϑηλάζον τὸ ζῶν εἰς δύο καὶ δότε τὸ ἥμισυ αὐτοῦ ταύτῃ καὶ τὸ ἥμισυ αὐτοῦ ταύτῃ.
Verse: 26    
καὶ ἀπεκρίϑη γυνή, ἧς ἦν υἱὸς ζῶν, καὶ εἶπεν πρὸς τὸν βασιλέα, ὅτι ἐταράχϑη μήτρα αὐτῆς ἐπὶ τῷ υἱῷ αὐτῆς, καὶ εἶπεν ᾽Εν ἐμοί, κύριε, δότε αὐτῇ τὸ παιδίον καὶ ϑανάτῳ μὴ ϑανατώσητε αὐτόν· καὶ αὕτη εἶπεν Μήτε ἐμοὶ μήτε αὐτῇ ἔστω· διέλετε.
Verse: 27    
καὶ ἀπεκρίϑη βασιλεὺς καὶ εἶπεν Δότε τὸ παιδίον τῇ εἰπούσῃ Δότε αὐτῇ αὐτὸ καὶ ϑανάτῳ μὴ ϑανατώσητε αὐτόν· αὐτὴ μήτηρ αὐτοῦ.
Verse: 28    
καὶ ἤκουσαν πᾶς Ισραηλ τὸ κρίμα τοῦτο, ἔκρινεν βασιλεύς, καὶ ἐϕοβήϑησαν ἀπὸ προσώπου τοῦ βασιλέως, ὅτι εἶδον ὅτι ϕρόνησις ϑεοῦ ἐν αὐτῷ τοῦ ποιεῖν δικαίωμα.

Next part



This text is part of the TITUS edition of Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.