TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 259
Previous part

Chapter: 3 
Verse: 1    Εἶπεν δὲ αὐτῇ Νωεμιν ἡ πενϑερὰ αὐτῆς Θύγατερ, οὐ μὴ ζητήσω σοι ἀνάπαυσιν, ἵνα εὖ γένηταί σοι;
Verse: 2    καὶ νῦν οὐχὶ Βοος γνώριμος ἡμῶν, οὗ ἦς μετὰ τῶν κορασίων αὐτοῦ; ἰδοὺ αὐτὸς λικμᾷ τὸν ἅλωνα τῶν κριϑῶν ταύτῃ τῇ νυκτί.
Verse: 3    σὺ δὲ λούσῃ καὶ ἀλείψῃ καὶ περιϑήσεις τὸν ἱματισμόν σου ἐπὶ σεαυτῇ καὶ ἀναβήσῃ ἐπὶ τὸν ἅλω· μὴ γνωρισϑῇς τῷ ἀνδρὶ ἕως οὗ συντελέσαι αὐτὸν πιεῖν καὶ ϕαγεῖν·
Verse: 4    καὶ ἔσται ἐν τῷ κοιμηϑῆναι αὐτόν, καὶ γνώσῃ τὸν τόπον, ὅπου κοιμᾶται ἐκεῖ, καὶ ἐλεύσῃ καὶ ἀποκαλύψεις τὰ πρὸς ποδῶν αὐτοῦ καὶ κοιμηϑήσῃ, καὶ αὐτὸς ἀπαγγελεῖ σοι ἃ ποιήσεις.
Verse: 5    εἶπεν δὲ Ρουϑ πρὸς αὐτήν Πάντα, ὅσα ἐὰν εἴπῃς, ποιήσω.
Verse: 6    καὶ κατέβη εἰς τὸν ἅλω καὶ ἐποίησεν κατὰ πάντα, ὅσα ἐνετείλατο αὐτῇ ἡ πενϑερὰ αὐτῆς.
Verse: 7    καὶ ἔϕαγεν Βοος, καὶ ἠγαϑύνϑη ἡ καρδία αὐτοῦ, καὶ ἦλϑεν κοιμηϑῆναι ἐν μερίδι τῆς στοιβῆς· ἡ δὲ ἦλϑεν κρυϕῇ καὶ ἀπεκάλυψεν τὰ πρὸς ποδῶν αὐτοῦ.
Verse: 8    ἐγένετο δὲ ἐν τῷ μεσονυκτίῳ καὶ ἐξέστη ὁ ἀνὴρ καὶ ἐταράχϑη, καὶ ἰδοὺ γυνὴ κοιμᾶται πρὸς ποδῶν αὐτοῦ.
Verse: 9    εἶπεν δέ Τίς εἶ σύ; ἡ δὲ εἶπεν ᾽Εγώ εἰμι Ρουϑ ἡ δούλη σου, καὶ περιβαλεῖς τὸ πτερύγιόν σου ἐπὶ τὴν δούλην σου, ὅτι ἀγχιστεὺς εἶ σύ.
Verse: 10    καὶ εἶπεν Βοος Εὐλογημένη σὺ τῷ κυρίῳ ϑεῷ, ϑύγατερ, ὅτι ἠγάϑυνας τὸ ἔλεός σου τὸ ἔσχατον ὑπὲρ τὸ πρῶτον, τὸ μὴ πορευϑῆναί σε ὀπίσω νεανιῶν, εἴτοι πτωχὸς εἴτοι πλούσιος.
Verse: 11    καὶ νῦν, ϑύγατερ, μὴ ϕοβοῦ· πάντα, ὅσα ἐὰν εἴπῃς, ποιήσω σοι· οἶδεν γὰρ πᾶσα ϕυλὴ λαοῦ μου ὅτι γυνὴ δυνάμεως εἶ σύ,
Verse: 12    καὶ ὅτι ἀληϑῶς ἀγχιστεὺς ἐγώ εἰμι, καί γε ἔστιν ἀγχιστεὺς ἐγγίων ὑπὲρ ἐμέ.
Verse: 13    αὐλίσϑητι τὴν νύκτα, καὶ ἔσται τὸ πρωί, ἐὰν ἀγχιστεύσῃ σε, ἀγαϑόν, ἀγχιστευέτω· ἐὰν δὲ μὴ βούληται ἀγχιστεῦσαί σε, ἀγχιστεύσω σε ἐγώ, ζῇ κύριος· κοιμήϑητι ἕως πρωί.
Verse: 14    καὶ ἐκοιμήϑη πρὸς ποδῶν αὐτοῦ ἕως πρωί. ἡ δὲ ἀνέστη πρὸ τοῦ ἐπιγνῶναι ἄνδρα τὸν πλησίον αὐτοῦ· καὶ εἶπεν Βοος Μὴ γνωσϑήτω ὅτι ἦλϑεν γυνὴ εἰς τὸν ἅλωνα.
Verse: 15    καὶ εἶπεν αὐτῇ Φέρε τὸ περίζωμα τὸ ἐπάνω σου. καὶ ἐκράτησεν αὐτό, καὶ ἐμέτρησεν ἓξ κριϑῶν καὶ ἐπέϑηκεν ἐπ' αὐτήν· καὶ εἰσῆλϑεν εἰς τὴν πόλιν.
Verse: 16    καὶ Ρουϑ εἰσῆλϑεν πρὸς τὴν πενϑερὰν αὐτῆς· ἡ δὲ εἶπεν Τίς εἶ, ϑύγατερ· καὶ εἶπεν αὐτῇ πάντα, ὅσα ἐποίησεν αὐτῇ ὁ ἀνήρ.
Verse: 17    καὶ εἶπεν αὐτῇ Τὰ ἓξ τῶν κριϑῶν ταῦτα ἔδωκέν μοι, ὅτι εἶπεν πρός με Μὴ εἰσέλϑῃς κενὴ πρὸς τὴν πενϑεράν σου.
Verse: 18    ἡ δὲ εἶπεν Κάϑου, ϑύγατερ, ἕως τοῦ ἐπιγνῶναί σε πῶς οὐ πεσεῖται ῥῆμα· οὐ γὰρ μὴ ἡσυχάσῃ ὁ ἀνήρ, ἕως ἂν τελέσῃ τὸ ῥῆμα σήμερον.

Next part


This text is part of the TITUS edition of Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.