TITUS Texts: Biblia judaica georgice, versio 1

TITUS
Biblia judaica georgice, versio 1
Part No. 21

Previous part

Chapter: 21
Verse: 1    და უფალმან მოიკითხა იგი სარა, როგორც რომ უბძანა, და ქნა უფალმან სარასათვის, როგორც რომ ისაუბრა.

Verse: 2    დაფეხმძიმდა და დეებადა სარას აბრაამისათვის შვილი მოხუცებულობასა მისა, დროსა, რომ ისაუბრა მასთანა ღმერთმან.

Verse: 3    და დაარქვა აბრაამმა იგი სახელი შვილის მისისა, იგი დამეტებული მისთვის, რომ დეებადა მისთვის სარასა, იცხაკ.

Verse: 4    და დაცვითა აბრაამმა იგი იცხაკი, შვილი მისი, შვილი რვა დღეებისა, როგორც რომ დაავედრა მას ღმერთმან.

Verse: 5    და აბრაამი შვილი ასი წლისა შინა დაბადებასა მისთვის იგი იცხაკი, შვილი მისი.

Verse: 6    და მოახსენა სარამ: სასაცილო ქნა ჩვენთვის ღმერთმან, ყოველი იგი გამგონე გაგვცინებს ჩვენ.

Verse: 7    და მოახსენა: ვინ ილაპარაკა აბრაამისათვის, აწოვა შვილებსა სარამ, ნამეთურ ვშობე მე შვილი მოხუცებულობასა მისსა.

Verse: 8    და გაიზარდა იგი ყმაწვილი და ძუძუ გააგდებინა, და გაუკეთა აბრაამმა სმურობა დიდი შინა დღესა ძუძუგაგდებასა იმა იცხაკ.

Verse: 9    და დაინახა სარამ იგი შვილი აგარისა მიცრითიელი, რომ დეებადა აბრაამისათვის, და იცინოდა.

Verse: 10    და მოახსენა აბრაამსა: გააგდე იგი მოახლე აესე და იგი შვილი მისი, რამეთუ არ დაიმკვიდრებს შვილი მოახლისა ამისა თანა შვილსა ჩემსა, თანა იცხაკთანა.

Verse: 11    და ეწყინა საუბარი ესე მეტად თვალებსა აბრაამისას ზედა საკითხსა შვილის მისისას.

Verse: 12    და უბძანა ღმერთმან იმათ აბრაამსა: ნუ გეწყინება თვალებსა შენსა ზედა იმა ყმაწვილსა და ზედა მოახლესა შენსა; ყოველსა რომ გეტყვის იმათ შენსა სარა, მოისმინე ხმა მისი, ნამეთურ იცხაკითა დეგერქმევა შენ თესლი.

Verse: 13    და კვლავ-დე იგი შვილი იმის მოახლისა თანა-ერად დავსდებ მას, რამეთუ თესლი შენი ისი.

Verse: 14    და ადრე ადგა აბრაამი დილაზედა და აიღო პური და ტიკი წყლისა და მიცა იმათ აგარსა, დადვა ზედა მხარსა მისა, და იგი ყმაწვილი და გაუშვა ის. და წავიდა და დაჯდა უდაბნოშიდა ბერ-შავას.

Verse: 15    და გამოიცალა^{231^*} იგი წყლები იმის ტიკისაგან, და გადააგდო იგი ყმაწვილი ქვეშეთ ერთსა იმა ბუჩქებსა^{232^*}.

Verse: 16    და წავიდა და დაჯდა მისთვის მართებითა დაშორებული ვითარცა გასროლისა შვილდისარისებრივ, ნამეტურ ბძანა^{233^*}: არ შევხედო სიკვდილსა ყმაწვილისას. და დაჯდა მართებით და მოიმაღლა იგი ხმა მისი და იტირა.

Verse: 17    და მოისმინა ღმერთმან იგი ხმა იმის ყმაწვილისა და დაუძახა ანგელოზმა ღმერთისამან იმათ აგარსა იმის მცისაგან და უბძანა მას: რა შენთვის, აგარ? ნუ გეშინია, რამეთუ მოუსმინა ღმერთმან იმათ ხმასა ყმაწვილისას, რომ ის იქ.

Verse: 18    ადექი, აიყვანე იგი ყმაწვილი და ჩაკიდე იგი ხელი შენი შინა მისა, რამეთუ თანა-ერად დიდად დავსდებ მას.

Verse: 19    და გაახილა ღმერთმა იგი თვალები მისი და დაინახა ჭა წყლისა და წავიდა და აავსო იგი ტიკი წყლისა და ასვა იმათ ყმაწვილსა.

Verse: 20    და იყო ღმერთი იმა ყმაწვილთანა და გაიზარდა და დაჯდა უდაბნოში და იყო^{234^*} მსროლელი შვილდისა.

Verse: 21    და დაჯდა შინა უდაბნოსა ფარანისას და შეურთო მას დედამისმან ცოლი იმის ქვეყნისა მიცრაიმისაგან.

Verse: 22    და იყო შინა დროსა იმას, და უბძანა აბიმელეხმან და ფიხოლი, თავადი ლაშქრის მისისა, იმათ აბრაამსა ამნაირათ: ღმერთი შენ თანა შინა ყოველ, რომ შენ შვები.

Verse: 23    და ახლა შემამფიცე მე შინა ღმერთითა ამაზედა: თუმც მომაცრუო მე თანა შვილთა, შვილთაშვილსა და თანა შვილიშვილსა ჩემსა; ვითარცა წყალობისებრივ, რომ გავაკეთე მე შენ თანა, ქენი ჩემ თანა და თანა იმათ ქვეყანაზედა, რომ ცხოვრობ შენ მასში.

Verse: 24    და მოახსენა აბრაამმა: მე შემოგფიცამ.

Verse: 25    და გაწვართნა აბრაამმა იგი აბიმელეხი ზედა მიზეზსა ჭისა წყლისასა, რომ წაგლიჯეს^{235^*} ყმებმან აბიმელეხისამ.

Verse: 26    და უბძანა აბიმელეხმან: არ ვიცოდი, ვინ ქნა ეს საუბარი აესე, და კვლავ-დე შენ არ გაგიცხადებია კვლავ ჩემთვის, და კვლავ-დე არ მომისმენია მე გარეშე ამა დღეს.

Verse: 27    წაიყვანა აბრაამმა ცხვრები და საქონელი ძროხისა და მიცა აბიმელეხსა და გაჰკვეთენ ორივე მათმა პირობა^{236^*}.

Verse: 28    და დააყენა აბრაამმა იგი შვიდი კრავები იმის ცხვრისა მარტოდ მათსა.

Verse: 29    და უბძანა აბიმელეხმან იმათ აბრაამსა: რა ესე შვიდი კრავები ესენი, რომ დაგიყენებია შენ მარტო?

Verse: 30    და მოახსენა, ნამეთურ იგი შვიდები კრავები აიღე იმის ხელის ჩემისაგან გულისათვის ჩემთვის მოწმედა, ნამეთურ გავთხარე მე იგი ჭა აესე.

Verse: 31    ზედა ენგრე დეერქვა ადგილსა იმას ბეერ-შავა, ნამეტურ იქა შეფიცენ ორივე მათმა.

Verse: 32    და გაჰკვეთეს კავშირი^{237^*} შუა ბეერ-შავასა, და ადგა აბიმელეხი და ფიხოლი, თავადი ლაშქრის მისისა, და შემოიქცენ იმათ ქვეყანასა ფელიშტიმისას.

Verse: 33    და დარგო ხე ბეერ-შავას და ილოცა იქ^{238^*} აბრაამმა სახელი უფლისა, ღმერთი მაღალი ყოლამისა სამუდამოდ.

Verse: 34    და იცხოვრა აბრაამმა ქვეყანასა ფელიშტიმისას დღეებსა მრავლებსა.

Next part

This text is part of the TITUS edition of Biblia judaica georgice, versio 1.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 6.5.2015. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.