TITUS Texts: Biblia judaica georgice, versio 1

TITUS
Biblia judaica georgice, versio 1
Part No. 31

Previous part

Chapter: 31
Verse: 1    მოისმინა იგი საუბრები შვილები ლაბანისა ამნაირად: აიღო იაყაკობმა იგი ყოველი, რომ მამიჩვენისათვის, და იმით, რომ მამიჩვენისთვის, ქნა იგი ყოველი იგი პატიოსნობა აესე.

Verse: 2    დაინახა იაყაკობმა იგი პირი ლაბანისა, და ესერა არა ის მასთანა, როგორც გუშინ და გუშინაწინ.

Verse: 3    და უბძანა უფალმა იმათ იაყაკობსა: მოიქეცი იმათ ქვეყანასა მამიშენისას და სამშობლოს შენისას, და ვიქნები შენ თანა.

Verse: 4    გააგზავნა იაყაკობმა და დაუძახა რახელსა და ლეასა იმა მინდორშიდა^{427^*} იმათ ცხვრებსა მისა.

Verse: 5    და უბძანა მათ: ვხედამ მე პირსა მამის თქვენისას, ნამეტურ არა ის იმათ ჩემსა,^{428^*} გუშინ, გუშინაწინ; და ღმერთი მამიჩემისა ბძანდებოდა ჩემ თანა.

Verse: 6    და თქვენ იცით^{429^*}, ნამეტურ თეელი ძალით ჩემითა ვემსახურები იმათ მამათქვენსა.

Verse: 7    და მამათქვენმან მომატყუა მე და შემიცვალა იგი ქირა ჩემი ათჯერ; და არ მისცა ის ღმერთმან სასიავოდ ჩემთვის.

Verse: 8    თუმც ასე იტყვის: დაწიწკნულები იქნეს ქირა შენი, დაებადებოდა ყოველ იმა ცხვრებსა დაწიწკნულები; და თუმც ასე იტყვის: დაპუტულები^{430^*} იქნეს ქირა შენი, დაებადებოდა ყველა იმა ცხვრებსა დაპუტულები.

Verse: 9    და გადაარჩინა იგი ჯოგი მამის თქვენისა და მამცა მე.

Verse: 10    და იყო შინა დღესა გახურებასა იმის ცხვრისასა, და ავწიე თვალები ჩემი^{431^*} და დავინახე სიზმარშიდა: და ესერა იგი ყოჩები^{432^*}, ამოსულები ზედა იმა ცხვარზედა^{433^*}, დაწიწკნულები, დაპუტულები და ბრუნდები^{434^*}.

Verse: 11    და მიბძანა იმათ ჩემსა ანგელოზმან ღმერთისამან სიზმარში: იაყაკობ! და მოვახსენე: აგერ მე^{435^*}.

Verse: 12    და მიბძანა: აწიე^{436^*} აწ თვალები შენი და დაინახე ყოველი იგი ვაცები^{437^*}, რომ მოდიან ზედა იმა ცხვრებზედა დაპუტულები, დაწინწკლულები და გაბრუნდულები, ნამეტურ ვნახე მე იგი ყოველი, რომ ლაბანი გიშვება შენ.

Verse: 13    მე ღმერთი ბეთ-ელში, რომ მომაცხე შენ იქა დამდგარად, რომ შეკვეთე ჩემთვის იქა ნედერი^{438^*}. ახლა ადექი, გადი იმის ქვეყნისა ამისაგან და შეიქეცი იმას ქვეყანასა სამშობლოს შენისას.

Verse: 14    უპასუხა რახელმა და ლეამ და მოახსენეს მას: ა კიდევ ჩვენთვის წილი^{439^*} და მემკვიდრეობა სახლსა^{440^*} მამის ჩვენისას.

Verse: 15    აგერ ურცხოთ ვითვლებით მისთვის ჩვენ, რამეთუ გავიყიდეთ ჩვენ და შჭამით კვლავ-დე ვჭამეთ იგი პური ჩვენი^{441^*}.

Verse: 16    ნამეტურ ყოველი იგი სიმდიდრე, რომ გამოყო^{442^*} ღმერთმა იმის მამის ჩვენისაგან, ჩვენთვის ის და შვილების ჩვენისათვის; და ახლა ყოველი, რომ გიბძანა ღმერთმა იმათ შენსა, ქენი.

Verse: 17    და დადგა იაყაკობი; და აწია იაყაკობმა^{443^*} იგი შვილები მისი და იგი ცოლები მისი ზედა იმა აქლემებითა.

Verse: 18    და წააბძანა იგი ყოველი^{444^*} ჯოგი მისი და იგი ყოველი ქონება მისი, რომელიცა ქონდა ნაყიდი მოხერხებით მისითა, რომ მოისაქონლა ფადან-არამშიდა, მისავალად იმათ იცხაკსა, მამასა მისა, ქვეყანასა ქენაყანისას.

Verse: 19    და ლაბანი წავიდა გასაპარცავად ცხვრის თვისისათვის, და მოიპარა რახელმა იგი თერაფიმები, რომ მამის მისისა.

Verse: 20    და მოპარა იაყაკობმა იგი გული ლაბან აარამისა, ზედა არა გაუცხადებდა მას, ნამეთურ მიიქცევა ისი.

Verse: 21    და გაიქცა იგი და ყოველი, რომ მისთვის, და ადგა და გადიარა იგი მდინარე, და დადვა პირი მისი არ-აგილყადისაკენ.

Verse: 22    და გეეცხადა ლაბანსა შინა დღესა მესამესა, რომ გაიქცა^{445^*} იაყაკობი.

Verse: 23    და აიყვანა იგი ძმები მისი იმასთან და დეედევნა უკანით მისა გზასა შვიდი დღისასა, და დეეწია მას მთასა არ-აგილყადისას.

Verse: 24    და მობძანდა ღმერთი იმათ ლაბან არამისთან სიზმარში ღამით და უბძანა მას: გაფთხილდი შენ^{446^*}, არამც ელაპარაკო იაყაკობსა იმის კარგისაგან ვიდრე ცუდამდე.

Verse: 25    და დეეწია ლაბანი იმა იაყაკობსა; და იაყაკობმა დასცა იგი კარავი მისი^{447^*} შინა მთაშიდა და ლაბანმა ჩაარჭო იგი ძმები მისი შინა მთასა გილყადისას.

Verse: 26    და უბძანა ლაბანმა იაყაკობსა: რა გვიქენი შენ, გამოიპარე იგი გული ჩემი და წააზავე იგი ქალიშვილები ჩემი, ვითარცა ტყვეებისა ხმალისებრივ.

Verse: 27    რატომ დამალულად გაიქეცი და მოიპარე ჩემგან და არ გამიცხადე მე; და გაგიშვებდი შენ სიმხიარულითა, შირებითა, დაირითა და ქნარითა^{448^*}.

Verse: 28    და არ დამაცალე მე^{449^*} მოსაკოცნად შვილების და ქალიშვილების ჩემისათვის, ახლა გაფთხილდი საქნარად?

Verse: 29    არის ღმერთი ხელსა ჩემსა^{450^*} საქნარათ თქვენ თანა სიავე; და ღმერთმან მამის თქვენისამან^{451^*} წუხელი მიბძანა იმას ჩემსა ამნაირად: გაფთხილდი შენ^{452^*} იმის სალაპარაკოდ იაყაკობთანა იმის სიკეთისაგან ვიდრე ცუდამდე.

Verse: 30    და ახლა წასვლით წახვედი შენ, რამეთუ ნატრობით დანატრდი შენ სახლსა მამის შენისას, რატომ მოიპარე შენ იგი ღმერთი ჩემი?

Verse: 31    უპასუხა იაყაკობმა და მოახსენა ლაბანსა: ნამეტურ შემეშინდა მე, ნამეტურ ვთქვი მე: არამც წამგლიჯო იგი ქალიშვილები შენი ჩემგან.

Verse: 32    ვისთანაც რომ იპოვნება^{453^*} იგი კერპი შენი, არ იცოცხლოს; მართებით ძმებსა ჩვენსა იცანი შენ, რა ჩემთვის, და აიღე შენ. და არ იცოდა იაყაკობმა, რომ რახელმა მოიპარა ისინი.

Verse: 33    და მოვიდა ლაბანი შინა კარავსა იაყაკობისას და კარავსა ლეასა და კარავსა ორსა მოახლეებსა და ვერ იპოვნა. და გამოვიდა კარავისა ლეასაგან და მივიდა კარავსა რახელისას.

Verse: 34    რახელმა აიღო იგი ტერაფიმები და დასდვა ის უნაგირსა ზურგსა იმის ექლიმისას^{454^*} და დაჯდა ზედაე მისა. და გაჩხრიკა^{455^*} ლაბანმა იგი ყოველი კარავები და ვერ იპოვნა.

Verse: 35    და მოახსენა იმათ მამასა მისა: არ ეწყინოს თვალებსა ბატონის ჩემისას, ნამეთურ არ შემიძლია წამოსადგომად^{456^*} წინაე შენსა, რადგანაც წესი ქალისა მე. და გაძებნა და ვერ იპოვნა იგი თერაფიმები.

Verse: 36    და ეწყინა იაყაკობსა და ეჩხუბა ლაბანსა; მოახსენა იაყაკობმა და უბძანა ლაბანსა: რა ორგულობა ჩემი, რა ცოდო ჩემი, რომ დამედევნე შენ უკანით ჩემსა^{457^*}.

Verse: 37    ნამეტურ გაჩხრიკე^{458^*} იგი ყოველი ჭურჭლები ჩემი, რა იპოვნე იმის ყოველის ჭურჭლებისა სახლის შენისაგან, დასდევი აქეთ მართებით ძმებსა ჩემსა და ძმებსა შენსა და გაწვართნონ შუა ორივე ჩვენსა.

Verse: 38    ესე ოცი წელიწადი მე შენ თანა, ცხვრები შენი და თხები შენი არ წამოკრულან და დუმები^{459^*} ცხვრების შენისა არ მიჭამია მე.

Verse: 39    ტერეფა^{460^*} არ მომიტანია მე იმათ შენსა, მე შევცოდე, იმის ხელების ჩემისაგან მოიძებნება ის, მოპარული ჩემი დღისითა და მოპარული ჩემი ღამითა.

Verse: 40    ვიყავი მე შინა დღესა, მჭამდა მე პაპანაქება^{461^*}, და ყივნაში ღამითა, და ირწებოდა ძილი ჩემი თვალის ჩემისაგან.

Verse: 41    ესე ჩემთვის ოცი წელიწადები სახლსა შენსა; გემსახურე შენ თოთხმეტი წელიწადი შინა ორსა ქალიშვილებსა შენსა და ექვსი წელიწადები შინა ცხვრებსა შენსა, და შემიცვალე იგი ქირა ჩემი ათზომად.

Verse: 42    თუც არა ღმერთი მამიჩემისა, ღმერთი აბრაამისა და შიში იცხაკისა იყო ჩემთვის, ნამეთურ ახლა ცარიელად გამიშვებდი მე. იგი ტანჯვა ჩემი და იგი მოღლილობა ნებების ჩემისა^{462^*} ნახა ღმერთმა და გამსაჯა^{463^*} წუხელი.

Verse: 43    და უპასუხა ლაბანმა და მოახსენა იმათ იაყაკობს: იგი ქალიშვილები^{464^*} - ქალიშვილები ჩემი და იგი შვილები - შვილები ჩემი და იგი ცხვარი - ცხვარი ჩემი; და ყოველი, რომ შენთვის შენ ხედამ, ჩემთვის ის; და ქალიშვილებსა ჩემსა რა გაუკეთო ამათ დღეს ანდა შვილებსა მათსა, რომ დეებადათ^{465^*}.

Verse: 44    და ახლა მოდი, გავკვეთოთ პირობა^{466^*} მე და შენ და იქნება მოწმეთ შუა ჩემსა და შუა შენსა.

Verse: 45    და აიღო იაყაკობმა ქვა და აღმართა ის^{467^*} ძეგლად^{468^*}.

Verse: 46    და უბძანა იაყაკობმა ყმებსა მისა: მოხიკეთ ქვები! და აიღენ ქვები და გააკეთენ ყორედ, და შჭამენ იქანა ზედა იმა ყორეზედა.

Verse: 47    და დაარქვა მას ლაბანმა იეგარ საადოთა, და იაყაკობმა დაარქვა მას გალყედ.

Verse: 48    და უბძანა ლაბანმა: ეგ ყორე ესე მოწმეთ შუა ჩემსა და შუა შენსა დღეს. ზედა ენგრეთ დაარქვა სახელი მისი გალყედ.

Verse: 49    და იგი მიცფა, რომ ბძანა: დაჰყუროს უფალმა შუა ჩემსა და შუა შენსა, ნამეთურ თუ დაიფაროს კაცმა იმის ამხანაგის მისისაგან.

Verse: 50    თუმც დაძალავ იმა ქალიშვილებსა ჩემსა და თუმც აიყვან ქალებსა ზედა ქალიშვილებსა ჩემსა, არ არის კაცი ჩვენ თანა, ხედავს ღმერთი, მოწმე შუა ჩემსა და შუა შენსა.

Verse: 51    და უბძანა ლაბანმა იაყაკობსა: ესერა აგერ იგი ყორე ესე და ესერა იგი ძეგლი, რომ აღვმართე^{469^*} მე შუა ჩემსა და შუა შენსა.

Verse: 52    მოწმეთ იქნება იგი ყორე ა ესე და მოწმეთ იქნება იგი ძეგლი, თუმც მე არ გადმოვივლი იმათ შენსა იმათ ყორესა ამასა და თუც შენ არ გადმოივლი იმათ ჩემსა იმათ ყორესა ამასა, და იგი ძეგლი ესე თანა-სასიავოდ.

Verse: 53    ღმერთი აბრაამისა და ღმერთი ნახორისამან გაასამართლოს შუა ჩვენსა, ღმერთმან მამის მათისამან. და შეფიცა იაყაკობმა შიშითა მამის მისითა იცხაკითა.

Verse: 54    და შეწირა იაყაკობმან საწირავი შინა მთაშიდა და დაუძახა ყმებსა მისა საჭმელად პურისათვის, და შჭამეს პური და ღამე გაათენეს მთაშიდა.

Next part

This text is part of the TITUS edition of Biblia judaica georgice, versio 1.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 6.5.2015. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.