TITUS Texts: Biblia judaica georgice, versio 1

TITUS
Biblia judaica georgice, versio 1
Part No. 34

Previous part

Chapter: 34
Verse: 1    და გამოვიდა დინა, ქალიშვილი ლეასი, რომ დეებადა იაყაკობისათვის^{506^*}, სანახავად შინა ქალიშვილებსა იმის ქვეყნისა.

Verse: 2    და დაინახა ის შეხემმან, შვილმან ხამორისამან, ხივიელმა, თავადმა იმის ქვეყნისამან, და აიყვანა ის და დაწვა მასთანა და დატანჯა ის.

Verse: 3    და მიეკრა სული მისი შინა დინასა, ქალიშვილსა იაყაკობისას, და შეიყვარა იგი ყმაწვილი ქალიშვილი და ესაუბრა ზედა გულსა ქალიშვილსა.

Verse: 4    მოახსენა შეხემმა იმათ ხამორსა, მამასა მისსა^{507^*}, ამნაირად: შეირთე ჩემთვის იგი ყმაწვილი გოგო ესე თანა-მეტოლედ.

Verse: 5    და იაყაკობმა გაიგონა, რომ გაუწმინდურდა იგი დინა, ქალიშვილი მისი, და შვილები მისი იყვნენ იმათ ჯოგსა მისა მინდორშიდა; და გაუჩუმდა იაყაკობი, ვიდრე მოსვლასა მათსა.

Verse: 6    და გამოვიდა ხამორი, მამა შეხემისა, იმათ იაყაკობსა სალაპარაკოდ მას თანა.

Verse: 7    და შვილები იაყაკობისა მოვიდენ იმის მინდვრისაგან; როცა გაიგონეს მათმა, დადარდიანდენ იგი კაცები და ეწყინათ მათ მეტად, რამეთუ სისაძაგლე გაკეთდა ისრაელშიდა^{508^*} დასაწოლად იგი ქალიშვილი იაყაკობისა, და ეგრეთ არ გაკეთდება.

Verse: 8    და ისაუბრა ხამორმა მათ თანა ამნაირათ: შეხემი, შვილი ჩემი, დანატრდა სულით მისითა შინა ქალიშვილსა თქვენსა; მიეცით აწ ის მისთვის მეტოლედ.

Verse: 9    და დაგვისიძდით ჩვენ^{509^*}, ქალიშვილებსა თქვენსა მოგცემთ^{510^*} ჩვენ და იგი ქალიშვილები ჩვენი აიყვანეთ თქვენთვის.

Verse: 10    და ჩვენთან იცხოვრეთ; და იგი ქვეყანა იქნება თქვენთვის; დაჯექით და ივაჭრეთ და დაიმკვიდრეთ^{511^*} შინა მისა.

Verse: 11    და მოახსენა^{512^*} შეხემმა იმათ მამასა მისსა და იმათ ძმებსა მისა: ვიპოვნი სიყვარულობას^{513^*} თვალებსა თქვენსა, და, რომ მეტყვით იმათ ჩემსა, მოგცემთ.

Verse: 12    გაამრავლეთ ზედაე ჩემსა მეტად მზითი და საჩუქარი, და მოგცემთ, ვითარცა რომ მეტყვით იმათ ჩემსა; მომეცით მე იგი ყმაწვილი გოგო თანა-მეტოლედ.

Verse: 13    უპასუხეს შვილებმან იაყაკობისამ იმათ შეხემსა და იმათ ხამორსა, მამასა მისა, თილათიანობითა^{514^*} და ესაუბრენ, რომ გააუწმინდურენ იგი დინა, და მათი.

Verse: 14    და მოახსენეს იმათ მათსა^{515^*}: არ შეგვიძლია საქნარად იგი საუბარი აესე, მისაცემრად იგი და ჩვენი თანა კაცისათვის, რომ მისთვის დაბურული ყოვლათ, ნამეტურ^{516^*} საყვედურია ის ჩვენთვის.

Verse: 15    მხოლოთ ამითი დეგეთანხმებით თქვენ, თუმც იქნებით ჩვენსებრივ, დაცვითამთ^{517^*} თქვენ ყოველ ვაჟსა^{518^*}.

Verse: 16    და მოგცემთ ჩვენ იმათ ქალიშვილებსა^{519^*} ჩვენსა თქვენთვის და იმათ ქალიშვილებსა თქვენსა ავიყვანთ ჩვენთვის და ვიცხოვრებთ ჩვენ თქვენ თანა და ვიქნებით ჩვენ ერად ერთად.

Verse: 17    და თუმც არ მოგვისმენთ იმათ ჩვენსა დასაცვითავად, და ავიყვანთ ჩვენ იმათ ქალიშვილსა ჩვენსა და წავალთ ჩვენ.

Verse: 18    მეეწონა საუბრები მათი თვალებსა ხამორისას და თვალებსა შეხემისას, შვილსა ხამორისას.

Verse: 19    არ დაუგვიანებია იმა ყმარწვილსა საქნარად იგი საუბარი, რამეთუ სურდა ქალიშვილსა იაყაკობისას, და ის დაფასებული^{520^*} იმის ყოველ სახლსა მამის მისისას.

Verse: 20    და მოვიდა ხამორი და შეხემი, შვილი მისი, იმათ კარებსა ქალაქის მათისას, და ესაუბრენ იმათ კაცებსა ქალაქის მათისას ამნაირათ:

Verse: 21    იგი კაცები აესენი, შეთავებულები^{521^*} ისინი ჩვენთან, და იცხოვრებენ ჩვენ ქვეყანაში და ივაჭრებენ იქა^{522^*}, ესერა ფართო ხელისა წინაშე მათსა; ქალიშვილებსა მათსა ავიყვანთ ჩვენთვინ^{523^*} თანა ცოლებად და იმათ გოგოებსა ჩვენსა მივცემთ მათ.

Verse: 22    ხოლოთ ამითი დეგვეთანხმებიან ჩვენ იგი კაცები საცხოვრებლათ ჩვენ თანა, საყოფლათ ერათ ერთათ, დაიცვითამენ ჩვენ თანა ყოველი ვაჟი, რომ ისინი დაცვითებულები იქნებიან.

Verse: 23    ნასყიდობა მათი და ყოველი პირუტყვი მათი ესერა ჩვენთვის ისინი, ხოლოთ ვეთანხმებით ჩვენ მათ და იცხოვრებენ ჩვენ თანა.

Verse: 24    და უსმინეს იმათ ხამორსა და იმათ შეხემსა, შვილსა მისა, ყოველი გამოსულებმან კარებისა ქალაქის მისისა. და დაიცვითეს ყოველმან ვაჟმან, ყოველი გამოსული კარებისა ქალაქის მისისაგან.

Verse: 25    და იყო შინა დღესა მესამესა, ყოფნასა მათსა ავადმყოფები^{524^*}, და აიღო ორმა შვილმა იაყაკობისამ, შიმყონ და ლევიმან, ძმებმან დინასამან, კაცმან ხმალი მისი და მივიდენ იმათ ქალაქში^{525^*} გულდაგულ; და დახოცეს ყოველი ვაჟი.

Verse: 26    და იგი ხამორი და იგი შეხემი, შვილი მისი, მოკლეს პირითა ხმალითა; და აიყვანეს იგი დინა იმის სახლისა შეხემისაგან და გამოვიდენ.

Verse: 27    შვილები იაყაკობისა მოვიდენ ზედა იმა დახოცილებზედა და გაძარცვეს იგი ქალაქი^{526^*}, რომ გააუწმინდურეს და მათი^{527^*}.

Verse: 28    იგი ცხვარი მათი და იგი საქონელი მათი და იგი სახედრები მათი და იგი, რომ შინა ქალაქშიდა, და იგი, რომ შინა მინდორში, აიღეს.

Verse: 29    და იგი ყოველი ქონება მათი და იგი ყოველი უსუარები ბავშვები მათი და იგი ცოლები მათი დაამტყვევეს^{528^*}, და იგი ყოველი, რომ შინა სახშიდა.

Verse: 30    და უბძანა იაყაკობმან იმათ შიმყონ და იმა ლევის: ამრიეთ მე თანა-შესარცხვენლად ჩემთვის მცხოვრებლებსა ქვეყანასა ქენაყანისას და ფერიზიმისას; და მე მცირე სათვალავით, შეიყრებიან ზედაე ჩემსა^{529^*} და მცემენ მე^{530^*} და ამამწყვიტამენ მე და ოჯახსა ჩემსა.

Verse: 31    და მოახსენეს: ვითარცა ზონასებრივ შეიქნეს იგი და ჩვენი?

Next part

This text is part of the TITUS edition of Biblia judaica georgice, versio 1.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 6.5.2015. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.