Տ(է)ր լո́ւր աղօթից իմոց աղաղակ իմ առ քե́զ եկեսցէ,
մի́ դարձուցաներ զերեսս քո յինէն։ Յաւուր նեղութե(ան) իմոյ խոնարհեցո́ առ իս զունկն քո. յորում աւուր կարդամ առ քեզ վաղվաղակի լո́ւր ինձ։
Սպառեցան ո(ր)պ(էս) ծուխ աւուրք իմ, եւ ոսկերք իմ ո(ր)պ(էս) խռիւ չորացան։
Հարաւ ո(ր)պ(էս) խոտ եւ ցամաքեաց սիրտ իմ, մոռացայ ուտել զհաց իմ
՛ի ձայնէ հեծութե(ան) իմոյ։ Կցեցաւ ոսկր իմ ՛ի մարմին իմ.
նմանեցի ես հաւալսան յանապատի։ Եղէ ես ո(ր)պ(էս) բու յաւերակի,
տքնեցայ եւ եղէ ես ո(ր)պ(էս) ճնճղուկ միայն ՛ի տանիս։
Նախատեցին զիս թշնամիք զօրհանապազ, եւ գովիչք իմ ինեւ երդնուին։
Զմոխիր ո(ր)պ(էս) հաց կերայ, եւ զըմպելի իմ արտասուօք խառնեցի։
Յերեսաց բարկութե(ան) սրտմտութե(ան) քո, զի դու բարձրացուցեր եւ խոնարհեցուցեր զիս։
Աւուրք իմ ո(ր)պ(էս) հովանի́ անցին, եւ ես ո(ր)պ(էս) խոտ ցամաքեցայ։
Դու տ(է)ր յաւիտեա́ն կաս, եւ յիշատակ քո ազգէ մինչեւ յազգ։
Դու յարուցեալ գթասցիս ՛ի վ(ե)ր(այ) սիոնի, ժամանակ գթալոյ ն(ո)ր(ա) հասեալ է ժամ։
Հաճեցան ծառայք քո ընդ քարինս ն(ո)ր(ա), եւ ՛ի հողս ն(ո)ր(ա) գթասցին։
Երկիցեն հեթանոսք յանուանէ քումմէ. եւ ամենայն թագաւորք երկրի ՛ի փառաց քոց։
Շինէ́ տ(է)ր զսիոն, եւ երեւեսցի́ փառօք իւրովք ՛ի նմա։
Հայեցաւ նա յաղօթս խոնարհաց, եւ ո́չ արհամարհեաց զխնդրուածս նոցա։
Գրեսցի այս յազգ յա́յլ, ժողովուրդ զոր ստացեալ է օրհնեսցէ զտ(է)ր։
Հայեցաւ նա ՛ի բարձանց ՛ի սրբութ(են)է իւրմէ, տ(է)ր յերկնից յերկիր հայեցաւ։
Լսել զհեծութի(ւն) կապելոց, եւ արձակել զորդիս մահապարտաց։
Պատմել ՛ի սիոն զանուն տ(եառ)ն, եւ զօրհնութի(ւն)ս ն(ո)ր(ա) յե(րուսաղէ)մ։
Ժողովել ժողովրդոց ՛ի միասին, եւ թագաւորաց ծառայել տ(եառ)ն։
Պատասխանի ետ նմա ՛ի ճանապրհի զօրութե(ան) իւրոյ. զնուազութի(ւն) աւուրց իմոց ասա́ ինձ
եւ մի́ հաներ զիս ՛ի կէս աւուրց իմոց. զի ազգ յազգ են ամք քո։
Իսկզբանէ տ(է)ր զհիմունս երկրի հաստատեցեր, եւ գործք ձեռաց քոց երկինք են։
Նոքա անցանեն, եւ դու կաս եւ մնաս յաւիտեան։ Ամենեքեան ո(ր)պ(էս) զձորձս մաշեսցին. ո(ր)պ(էս) վերարկո́ւս փոխեսցես զն(ո)ս(ա) եւ փոխեսցին։
Բայց դու նոյն իսկ ես եւ ամք քո ո́չ անցանեն.
որդիք ծառայից քոց բնակեսցեն ՛ի նմա, եւ զաւակի ն(ո)ց(ա) յաւիտեան աջողեսցի։ Տունք. ի՜զ·
