Ձայնիւ իմով ես առտ(է)ր կարդացի, ձայնիւ իմով զտ(է)ր աղաչեցի։
Սփռեմ առջի տ(եառ)ն զաղօթս իմ, եւ զնեղութի(ւն)ս իմ առաջի ն(ո)ր(ա) պատմեցից։
՛Ի նուաղե́լ յինէն հոգւոյ իմոյ, դու տ(է)ր ծանեար զշաւիղս իմ, ՛ի ճանապարհ յոր եւ գնայի թաքուցաւ ինձ որոգայթ։
Հայէի յաջմէ եւ տեսանէի, եւ ոչ ո́ք էր որ ճանաչէր զիս. կորեա́ւ յինէն փախուստ իմ, եւ ո́չ ոք էր որ խնդրէր զանձն իմ։
Աղաղակեցի առ քեզ տ(է)ր եւ ասացի, դո́ւ ես յոյս եւ բաժին իմ յերկիր կենդանեաց։
Նայեա́ տ(է)ր յաղօթս իմ զի ես խոնարհ եղէ յոյժ. ապրեցո́ զիս ՛ի հալածչաց իմոց զի հզօր եղեն քան զիս։
Տ(է)ր հա́ն ՛ի բանտէ զանձն իմ, գոհանամ զանուանէ քումմէ։ Ինձ սպասեն արդարք քո մինչեւ հատուսցես ինձ։ տունք. ը(նդ)։ Գոբղայս. ծ՜գ։
