Տ(է)ր լո́ւր աղօթից իմոց, ո́ւնկն դիր խնդրուածաց իմոց ճշմարտութ(եամ)բ քով։ Լո́ւր արդարութ(եամ)բ քով,
եւ մի́ մտաներ ոսոխ ընդ ծառայի քոյ, զի ո́չ արդարանայ առաջի քո ա(մենայ)ն մսեղի։
Հալածեաց թշնամին զանձն իմ, խոնարհ արար յերկիր զկեանս իմ.
նստոյց զիս ՛ի խաւարի որպէս մեռեալ յաւիտենից։ Ձանձրացա́ւ յիս հոգի իմ, եւ սիրտ իմ խռովեցաւ յիս։
Յիշեցի զաւուրսն զառաջինս, խօսեցայ յա(մենայ)ն ՛ի գործս քո. յարարածս ձեռաց քոց խորհեցայ,
եւ համբարձի առ քեզ զձեռս իմ։ Անձն իմ ո(ր)պ(էս) զերկիր ծարաւի́ է առ քեզ.
վաղվաղակի լո́ւր ինձ տ(է)ր զի նուաղեա́ց յինէն հոգի իմ։ Մի́ դարձուցաներ զերեսս քո յինէն, նմանիցեմ այնոցիկ ոյք իջանեն ՛ի գուբ։
Լսելի́ արա ինձ առաւօտուց զողորմութի(ւն)ս, զի ես ՛ի քեզ տ(է)ր յուսացայ։ Ցո́յց ինձ ճանապարհ յոր գնացից, զի առ քեզ տ(է)ր համբարձի զանձն իմ։
Փրկեա́ զիս ՛ի թշնամեաց իմոց տ(է)ր, զի զքեզ ապաւէն ինձ արարի։ Ուսո́ ինձ առնել զկամս քո, զի դու ես ա(ստուա)ծ իմ։
Հոգի քո բարի առաջնորդեսցէ ինձ յերկիր ուղիղ։ Վ(ա)ս(ն) անուան քո տ(է)ր կեցուսցես զիս արդարութ(եամ)բ քով,
հանցես ՛ի նեղու(թեն)է զանձն իմ· Ողորմու(թեամ)բ քով սատակեսցես զթշնամիս իմ.
կորուսցես զա(մենայ)ն նեղիչս անձին իմոյ, զի ես ծառայ քո եմ։ Տունք. ժ՜գ։
