՛Ի կատարած, վասն մաղաղեթայ իմաստու(թ)ի(ւն).զի ետ պատասխանի էմման իմաստութ(եամ)բ ի(սրաէ)լի. Ձ՜Է։
Տ(է)ր ա(ստուա)ծ փրկու(թ)ե(ան) իմոյ, ՛ի տուէ կարդացի եւ գիշերի առաջի քո։
Մտցեն աղօթք իմ առաջի քո տ(է)ր, խոնարհեսցի ունկն քո ՛ի խնդրուածս իմ։
Զի լցան չարչարանօք անձն իմ, եւ կեանք իմ ՛ի դժոխս մերձեցաւ,
եւ համարեցայ ես ընդ այնոսիկ ոյք իջանեն ՛ի գուբ։ Եղէ ես ո(ր)պ(էս) մարդ առանց օգնականի,
եւ ՛ի մեռեալս ազատ։ Ո(ր)պ(էս) զվիրաւորս, որ ննջեն ՛ի գերեզմանի։ Զորս դուն ո́չ յիշեցեր, եւ նոքա ՛ի ձեռանէ քումմէ մերժեցան։
Եդին զիս ՛ի գբի ներքնում, ՛ի խաւարի եւ ՛ի ստուերս մահու։
Յիս հաստատեցաւ սրտմտութի(ւն) քո, զա(մենայ)ն զբօսանս քո ածեր ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
Հեռի́ արարեր յինէն զծանօթս իմ, եւ եդին զիս նշաւակ իւրեանց։ Մատնեցայ եւ ո́չ ելանէի,
աչք իմ տկարացաւ յաղքատութ(են)է։ Աղաղակեցի առ տ(է)ր զօրհանապազ, եւ համբարձի առ քեզ զձեռս իմ։
Միթէ մեռելոց առնիցե՞ս սքանչելիս, կամ բժիշկք յարուցանիցեն՝ խոստովան առնիցին առ քեզ։
Մի թէ պատմեսցէ՞ ոք երբէք ՛ի գերեզմանի զողորմութի(ւն)ս քո, կամ զճշմարտութի(ւն)ս քո ՛ի կորստեան։
Մի թէ ճանաչիցե՞ն ՛ի խաւարի սքանչելիք քո, կամ արդարութի(ւն) քո յերկիր մոռացեալ։
Ես առ քեզ տ(է)ր աղաղակեցի, առաւօտու աղօթք իմ ժամանեսցեն առ քեզ։
Ընդէ՞ր տ(է)ր մերժես զանձն իմ, կամ դարձուցանես զերեսս քո յինէն։
Տնանկ եւ վաստակաւոր եմ ես ՛ի մանկութ(են)է իմմէ. ՛ի բարձրութ(են)է խոնարհեցայ եւ ապշեցայ։
Յիս հաստատեցաւ բարկու(թ)ի(ւն) քո, արհաւիրք քո խռովեցուցին զիս։
Շրջեցան զինեւ ո(ր)պ(էս) ջուր, զօր ա(մենայ)ն պաշարեցին զիս ՛ի միասին։
Հեռի արարեր յինէն զբարեկամս իմ եւ զծանօթս իմ, վ(ա)ս(ն) թշուառու(թ)ե(ան) իմոյ։ Տունք. ի՜։ Գոբղայս. խ՜բ։
