Ա(ստուա)ծ վրէժխնդիր, տ(է)ր ա(ստուա)ծ վրէժխնդի́ր յայտնեցար։
Բա́րձր լեր որ դատիս զերկիր, հատո́ զհատուցումն ամբարտաւանից։
Մինչեւ յե՞րբ մեղաւորք տ(է)ր, մինչեւ յե՞րբ մեղաւորք պարծեսցին։
Բարբառեալ խօսեսցին զանիրաւութի(ւն), խօսեսցին ամենեքեան որ գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն)։
Զժողովուրդ քո տ(է)ր խոնարհ արարին, եւ զժառանգու(թ)ի(ւն) քո չարչարեցին։
Զյարին եւ զպանդուխտն սպանին զորբսն կոտորեցին,
եւ ասացին ո́չ տեսանէ զայս տ(է)ր, եւ ո́չ ՛ի միտ առնու ա(ստուա)ծ յակոբայ։
Իմացարո́ւք անզգամք ժողովրդեան, եւ անմիտք մինչեւ յե՞րբ ո́չ առնուք ՛ի միտ։
Ո(ր)պ(էս) զի թէ որ տնկեաց զունկն՝ ինքն ո՞չ լուիցէ, կամ որ ստեղծ զակն՝ ինքն ո՞չ տեսանիցէ։
Որ խրատէն զազինս ո(ր)պ(էս) թէ ո́չ յանդիմանեսցէ. ո́ ուսուցանէ մարդոյ գիտու(թ)ի(ւն).
տ(է)ր ճանաչէ զխորհուրդս մարդկան զի են ընդունայն։
Երանի́ մարդոյ զոր խրատես դու տ(է)ր, եւ յօրինաց քոց ուսուցանես դու նմա։
Ցածուցանես դու նմա զաւուրս չարութե(ան), մինչեւ փորեսցի́ խորխորատ մեղաւորի։
Ո́չ մերժէ տ(է)ր զժողովուրդ իւր, եւ զժառանգութի(ւն) իւր ո́չ առնէ անտես։
Մինչեւ դարձցին իրաւունք յարդարութի(ւն). ընկալցի́ն զնա ամենեքեան ոյք ուղիղ են սրտիւք։
Ո́ յարիցէ ընդիս ՛ի վ(ե)ր(այ) չարաց, կամ ո́ հաւասարեսցէ ինձ ՛ի վ(ե)ր(այ) այնոցիկ որ գործեն զանօրէնութի(ւն)։
Թէ ոչ տ(եառ)ն օգնեալ էր ինձ, փոքր միւս եւս եւ բնակեալ էր անձն իմ ՛ի դժոխս։
Եթէ ասէի թէ ահա սասանեցան ոտք իմ, ողորմութի(ւն) քո տ(է)ր օգնէր ինձ։
Ըստ բազում ցաւոց սրտի իմոյ, մխիթարու(թ)ի(ւն) քո ուրա́խ առնէր զանձն իմ։
Մի́ հաւասարեսցէ քեզ աթոռ անօրէնու(թ)ե(ան), ո́ պատճառէ զվաստակս ընդդէ́մ հրամանի։
Որսացան զանձն արդարոյ, եւ զարիւն անբիծ պարտաւո́ր առնէին։
Եղեւ տ(է)ր ապաւէն իմ, ա(ստուա)ծ օգնական յուսոյ իմոյ։
Հատուսցէ ն(ո)ց(ա) տ(է)ր ըստ անօրէնութե(ան) ն(ո)ց(ա), ըստ չարութե(ան) ն(ո)ց(ա) կործանեսցէ զն(ո)ս(ա) տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր։ Տունք. ի՜ա։
