Օրհնեցէ́ք զտ(է)ր յօրհնու(թ)ի(ւն) նոր, օրհնեցէ́ք զտ(է)ր ա(մենայ)ն երկրի։
Օրհնեցէ́ք զտ(է)ր եւ օրհնեցէ́ք զանո́ւն ն(ո)ր(ա), աւետարանեցէ́ք օրըստօրէ զփրկու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
Պատմեցէ́ք ՛ի հեթանոսս զփառս նորա, յա(մենայ)ն ժողովուրդս զսքանչելիս ն(ո)ր(ա)։
Մեծ է տ(է)ր եւ օրհնեալ է յոյժ, ահարկո́ւ է նա ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն կռոց։
Ամենայն կուռք հեթանոսաց դեւք են, եւ տ(է)ր զերկինս արար։
Խոստովանութի(ւն) եւ վայելչութի(ւն) է առաջի ն(ո)ր(ա), սրբու(թ)ի(ւն) եւ մե́ծ վայելչութի(ւն) ՛ի սրբութե(ան) ն(ո)ր(ա)։
Մատուցէ́ք տ(եառ)ն տո́հմք ազանց, մատուցէ́ք տ(եառ)ն զփա́ռս եւ զպատիւ,
մատուցէ́ք տ(եառ)ն զփառս անուան նորա։ Առէ́ք պատարագս եւ մտէ́ք ՛ի սրահ ն(ո)ր(ա),
երկի́ր պագէք տ(եառ)ն ՛ի գաւիթս սրբու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա). եւ խռովեսցի́ յերեսաց ն(ո)ր(ա) ա(մենայ)ն երկիր։
Ասացէ́ք ՛ի հեթանոսս թէ տ(է)ր թագաւորեաց, հաստատեաց զաշխարհ զի մի́ սասանեսցի, եւ դատի զժողովուրդս իւր ուղղութ(եամ)բ։
Ուրա́խ եղիցին երկինք՝ եւ ցնծասցէ́ երկիր. զուարճասցի́ ծով լրիւ իւրով.
ցնծասցեն դաշտք եւ ա(մենայ)ն որ է ՛ի նոսա։ Յայնժամ ցնծասցեն ա(մենայ)ն ծառք անտառի
յերեսաց տ(եառ)ն զի գայ, եւ գա́յ նա ՛ի դատել զերկիր։ Դատի զտիեզերս իրաւամբք, եւ զժողովուրդս ա(մենայ)ն ճշմարտութ(եամ)բ իւրով։ Տունք. ժ՜բ։
