Տ(է)ր թագաւորեաց՝ ցնծասցէ́ երկիր, ուրա́խ եղիցին կղզիք բազումք։
Ամպ եւ մէգ շուրջ է զնովաւ, յիրաւունս եւ յարդարութի(ւն) ուղղեա́լ է աթոռ նորա։
Հուր առաջի ն(ո)ր(ա) գնասցէ, այրեսցէ շուրջ զթշնամիս ն(ո)ր(ա)։
Երեւեցան փայլատակունք ն(ո)ր(ա) տիեզերաց, ետես եւ սասանեցաւ երկիր։
Լերինք ո(ր)պ(էս) մոմ հալեսցին յերեսաց տ(եառ)ն, յերեսաց տ(եառ)ն ա(մենայ)ն երկիր։
Պատմեսցեն երկինք զարդարու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա). տեսին ա(մենայ)ն ժողովուրդք զփառս նորա։
Ամաչեսցեն ամենեքեան որ երկիրպագանեն կռոց, եւ ոյք պարծին ՛ի դրօշեալս իւրեանց։ Երկիրպագցեն նմա ա(մենայ)ն հրեշտակք ն(ո)ր(ա),
զի լուաւ եւ ուրա́խ եղեւ սիոն, եւ ցնծասցեն դստերք յուդայ վ(ա)ս(ն) իրաւանց քոց տ(է)ր։
Զի դու բարձրեալ ես ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն երկրի, յոյժ բարձրացար ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն կռոց։
Ոյք սիրէք զտ(է)ր ատեցէ́ք զչարու(թ)ի(ւն). պահէ́ տ(է)ր զանձինս սրբոց իւրոց, ՛ի ձեռաց մեղաւորի փրկեսցէ զն(ո)ս(ա)։
Լոյս ծագեաց արդարոց, ուղղոց սրտից եղեւ ուրախու(թ)ի(ւն)։
Ուրա́խ եղերուք արդարք ՛ի տ(է)ր, խոստովա́ն եղերուք յիշատակի սրբութե(ան) ն(ո)ր(ա)։ Տունք. ժ՜բ։
