Դարձա́յ ամբարձի զաչս իմ եւ տեսի, եւ ահա չո́րք կառք ելանէին ՛ի միջոյ երկուց լերանց. եւ լերինք էին լերինք պղնձիք։
՛Ի կա́ռսն առաջինս ձի́ք աշխէտք, եւ ՛ի կա́ռսն երկրորդս ձի́ք սեաւք.
եւ ՛ի կառսն երրորդս ձի́ք սպիտակք. եւ ՛ի կառսն չորրորդս ձի́ք պէսպէս պիսակք։
Պատասխանի ետու, եւ ասեմ ցհրեշտակն որ խօսէր յիս. զի՞նչ են այդոքիկ տ(է)ր։
Պատասխանի ետ հրեշտակն՝ որ խօսէր յիս՝ եւ ասէ. դոքա́ են չորք հողմք երկնից, որ ելանեն կալ առաջի տ(եառ)ն ա(մենայ)ն երկրի։
Յորում էին ձիքն սեաւք, ելանէին ը(նդ) երկիր հիւսւսոյ. եւ սպիտակքն ելանէին զհետ ն(ո)ց(ա). եւ պիսակքն ելանէին ընդ երկիր հարաւոյ.
եւ հայէին շրջել ընդ ա(մենայ)ն երկիր։ եւ ասէ, գնացէ́ք եւ շրջեցարո́ւք ընդ երկիր։ եւ շրջեցան ը(նդ) երկիր։
Եւ աղաղակեաց՝ եւ ասէ ցիս. ահա որ ելանեն ընդ երկիր հիւսւսոյ, հանգուցին զսրտմտութի(ւն) իմ յերկրին հիւսւսոյ։
Եւ եղեւ բան տ(եառ)ն առիս՝ եւ ասէ։
ա́ռ դու ինձ ՛ի գերու(թեն)է անտի յիշխանաց, եւ ՛ի պիտանեաց ն(ո)ր(ա), եւ ՛ի գիտնոց ն(ո)ր(ա). եւ մտցես յաւուր յայնմիկ ՛ի տուն յովսիայ որդւոյ սոփոնիայ՝ որ եկեալ է ՛ի բաբելոնէ։
Եւ առցես ոսկի եւ արծաթ, եւ արասցես պսակ, եւ դիցես ՛ի գլուխ յեսուայ յովսեդեկեայ քահանայի մեծի։
եւ ասասցես ցնա։ Այսպէս ասէ տ(է)ր ամենակալ, ահա այր՝ եւ ծագումն անուն ն(ո)ր(ա), եւ ՛ի ներքոյ իւրմէ ծագեսցէ. եւ շինեսցէ զտուն տ(եառ)ն։
եւ նա́ առցէ զքաջու(թ)ի(ւն). նստցի եւ տիրեսցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) աթոռոյ իւրոյ. եւ եղիցի քահանայն ընդաջմէ ն(ո)ր(ա), եւ խորհուրդ խաղաղութե(ան) եղիցի ՛ի մէջ երկոցունց։
Եւ պսակդ եղիցի այնոցիկ՝ որ ակն ունին. եւ պիտանեաց նորա, եւ որոց ճանաչեն զնա, եւ ՛ի շնորհս որդւոյ սոփոնիայ, եւ յերգս տան տ(եառ)ն։
Եւ հեռաւորք ՛ի նոցանէ եկեսցեն եւ շինեսցեն զտո́ւն տ(եառ)ն. եւ ծանիջիք թէ տ(է)ր ամենակալ առաքեաց զիս առ ձեզ։ եւ եղիցի եթէ լսելով լուիցէք ձայնի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ ձերոյ։
