TITUS
Novum Testamentum graece
Part No. 100
Previous part

Chapter: 9 
Verse: 1    ῾Ο δὲ Σαῦλος, ἔτι ἐμπνέων ἀπειλῆς καὶ ϕόνου εἰς τοὺς μαϑητὰς τοῦ κυρίου, προσελϑὼν τῷ ἀρχιερεῖ
Verse: 2    ᾐτήσατο παρ' αὐτοῦ ἐπιστολὰς εἰς Δαμασκὸν πρὸς τὰς συναγωγάς, ὅπως ἐάν τινας εὕρῃ τῆς ὁδοῦ ὄντας, ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας, δεδεμένους ἀγάγῃ εἰς ᾽Ιερουσαλήμ.
Verse: 3    ἐν δὲ τῷ πορεύεσϑαι ἐγένετο αὐτὸν ἐγγίζειν τῇ Δαμασκῷ, ἐξαίϕνης τε αὐτὸν περιήστραψεν ϕῶς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ,
Verse: 4    καὶ πεσὼν ἐπὶ τὴν γῆν ἤκουσεν ϕωνὴν λέγουσαν αὐτῷ, Σαοὺλ Σαούλ, τί με διώκεις;
Verse: 5    εἶπεν δέ, Τίς εἶ, κύριε; ὁ δέ, ᾽Εγώ εἰμι ᾽Ιησοῦς ὃν σὺ διώκεις·
Verse: 6    ἀλλὰ ἀνάστηϑι καὶ εἴσελϑε εἰς τὴν πόλιν, καὶ λαληϑήσεταί σοι ὅ τί σε δεῖ ποιεῖν.
Verse: 7    οἱ δὲ ἄνδρες οἱ συνοδεύοντες αὐτῷ εἱστήκεισαν ἐνεοί, ἀκούοντες μὲν τῆς ϕωνῆς μηδένα δὲ ϑεωροῦντες.
Verse: 8    ἠγέρϑη δὲ Σαῦλος ἀπὸ τῆς γῆς, ἀνεῳγμένων δὲ τῶν ὀϕϑαλμῶν αὐτοῦ οὐδὲν ἔβλεπεν· χειραγωγοῦντες δὲ αὐτὸν εἰσήγαγον εἰς Δαμασκόν.
Verse: 9    καὶ ἦν ἡμέρας τρεῖς μὴ βλέπων, καὶ οὐκ ἔϕαγεν οὐδὲ ἔπιεν.
Verse: 10    ῏Ην δέ τις μαϑητὴς ἐν Δαμασκῷ ὀνόματι ῾Ανανίας, καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν ἐν ὁράματι ὁ κύριος, ῾Ανανία. ὁ δὲ εἶπεν, ᾽Ιδοὺ ἐγώ, κύριε.
Verse: 11    ὁ δὲ κύριος πρὸς αὐτόν, ᾽Αναστὰς πορεύϑητι ἐπὶ τὴν ῥύμην τὴν καλουμένην Εὐϑεῖαν καὶ ζήτησον ἐν οἰκίᾳ ᾽Ιούδα Σαῦλον ὀνόματι Ταρσέα· ἰδοὺ γὰρ προσεύχεται,
Verse: 12    καὶ εἶδεν ἄνδρα [ἐν ὁράματι] ῾Ανανίαν ὀνόματι εἰσελϑόντα καὶ ἐπιϑέντα αὐτῷ [τὰς] χεῖρας ὅπως ἀναβλέψῃ.
Verse: 13    ἀπεκρίϑη δὲ ῾Ανανίας, Κύριε, ἤκουσα ἀπὸ πολλῶν περὶ τοῦ ἀνδρὸς τούτου, ὅσα κακὰ τοῖς ἁγίοις σου ἐποίησεν ἐν ᾽Ιερουσαλήμ·
Verse: 14    καὶ ὧδε ἔχει ἐξουσίαν παρὰ τῶν ἀρχιερέων δῆσαι πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους τὸ ὄνομά σου.
Verse: 15    εἶπεν δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ κύριος, Πορεύου, ὅτι σκεῦος ἐκλογῆς ἐστίν μοι οὗτος τοῦ βαστάσαι τὸ ὄνομά μου ἐνώπιον ἐϑνῶν τε καὶ βασιλέων υἱῶν τε ᾽Ισραήλ·
Verse: 16    ἐγὼ γὰρ ὑποδείξω αὐτῷ ὅσα δεῖ αὐτὸν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματός μου παϑεῖν.
Verse: 17    ᾽Απῆλϑεν δὲ ῾Ανανίας καὶ εἰσῆλϑεν εἰς τὴν οἰκίαν, καὶ ἐπιϑεὶς ἐπ' αὐτὸν τὰς χεῖρας εἶπεν, Σαοὺλ ἀδελϕέ, ὁ κύριος ἀπέσταλκέν με, ᾽Ιησοῦς ὁ ὀϕϑείς σοι ἐν τῇ ὁδῷ ᾗ ἤρχου, ὅπως ἀναβλέψῃς καὶ πλησϑῇς πνεύματος ἁγίου.
Verse: 18    καὶ εὐϑέως ἀπέπεσαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ὀϕϑαλμῶν ὡς λεπίδες, ἀνέβλεψέν τε, καὶ ἀναστὰς ἐβαπτίσϑη,
Verse: 19    καὶ λαβὼν τροϕὴν ἐνίσχυσεν.
   / ᾽Εγένετο δὲ μετὰ τῶν ἐν Δαμασκῷ μαϑητῶν ἡμέρας τινάς,
Verse: 20    καὶ εὐϑέως ἐν ταῖς συναγωγαῖς ἐκήρυσσεν τὸν ᾽Ιησοῦν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ ϑεοῦ.
Verse: 21    ἐξίσταντο δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες καὶ ἔλεγον, Οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ πορϑήσας ἐν ᾽Ιερουσαλὴμ τοὺς ἐπικαλουμένους τὸ ὄνομα τοῦτο, καὶ ὧδε εἰς τοῦτο ἐληλύϑει ἵνα δεδεμένους αὐτοὺς ἀγάγῃ ἐπὶ τοὺς ἀρχιερεῖς;
Verse: 22    Σαῦλος δὲ μᾶλλον ἐνεδυναμοῦτο καὶ συνέχυννεν [τοὺς] ᾽Ιουδαίους τοὺς κατοικοῦντας ἐν Δαμασκῷ, συμβιβάζων ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός.
Verse: 23    ῾Ως δὲ ἐπληροῦντο ἡμέραι ἱκαναί, συνεβουλεύσαντο οἱ ᾽Ιουδαῖοι ἀνελεῖν αὐτόν·
Verse: 24    ἐγνώσϑη δὲ τῷ Σαύλῳ ἡ ἐπιβουλὴ αὐτῶν. παρετηροῦντο δὲ καὶ τὰς πύλας ἡμέρας τε καὶ νυκτὸς ὅπως αὐτὸν ἀνέλωσιν·
Verse: 25    λαβόντες δὲ οἱ μαϑηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς διὰ τοῦ τείχους καϑῆκαν αὐτὸν χαλάσαντες ἐν σπυρίδι.
Verse: 26    Παραγενόμενος δὲ εἰς ᾽Ιερουσαλὴμ ἐπείραζεν κολλᾶσϑαι τοῖς μαϑηταῖς· καὶ πάντες ἐϕοβοῦντο αὐτόν, μὴ πιστεύοντες ὅτι ἐστὶν μαϑητής.
Verse: 27    Βαρναβᾶς δὲ ἐπιλαβόμενος αὐτὸν ἤγαγεν πρὸς τοὺς ἀποστόλους, καὶ διηγήσατο αὐτοῖς πῶς ἐν τῇ ὁδῷ εἶδεν τὸν κύριον καὶ ὅτι ἐλάλησεν αὐτῷ, καὶ πῶς ἐν Δαμασκῷ ἐπαρρησιάσατο ἐν τῷ ὀνόματι ᾽Ιησοῦ.
Verse: 28    καὶ ἦν μετ' αὐτῶν εἰσπορευόμενος καὶ ἐκπορευόμενος εἰς ᾽Ιερουσαλήμ, παρρησιαζόμενος ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ κυρίου,
Verse: 29    ἐλάλει τε καὶ συνεζήτει πρὸς τοὺς ῾Ελληνιστάς· οἱ δὲ ἐπεχείρουν ἀνελεῖν αὐτόν.
Verse: 30    ἐπιγνόντες δὲ οἱ ἀδελϕοὶ κατήγαγον αὐτὸν εἰς Καισάρειαν καὶ ἐξαπέστειλαν αὐτὸν εἰς Ταρσόν.
Verse: 31    ῾Η μὲν οὖν ἐκκλησία καϑ' ὅλης τῆς ᾽Ιουδαίας καὶ Γαλιλαίας καὶ Σαμαρείας εἶχεν εἰρήνην, οἰκοδομουμένη καὶ πορευομένη τῷ ϕόβῳ τοῦ κυρίου, καὶ τῇ παρακλήσει τοῦ ἁγίου πνεύματος ἐπληϑύνετο.
Verse: 32    ᾽Εγένετο δὲ Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελϑεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδα.
Verse: 33    εὗρεν δὲ ἐκεῖ ἄνϑρωπόν τινα ὀνόματι Αἰνέαν ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττου, ὃς ἦν παραλελυμένος.
Verse: 34    καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος, Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾽Ιησοῦς Χριστός· ἀνάστηϑι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. καὶ εὐϑέως ἀνέστη.
Verse: 35    καὶ εἶδαν αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδα καὶ τὸν Σαρῶνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν κύριον.
Verse: 36    ᾽Εν ᾽Ιόππῃ δέ τις ἦν μαϑήτρια ὀνόματι Ταβιϑά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἔργων ἀγαϑῶν καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει.
Verse: 37    ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσϑενήσασαν αὐτὴν ἀποϑανεῖν· λούσαντες δὲ [αὐτὴν] ἔϑηκαν ἐν ὑπερῴῳ.
Verse: 38    ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδας τῇ ᾽Ιόππῃ οἱ μαϑηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν αὐτῇ ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες, Μὴ ὀκνήσῃς διελϑεῖν ἕως ἡμῶν.
Verse: 39    ἀναστὰς δὲ Πέτρος συνῆλϑεν αὐτοῖς· ὃν παραγενόμενον ἀνήγαγον εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ' αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς.
Verse: 40    ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος καὶ ϑεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπεν, Ταβιϑά, ἀνάστηϑι. ἡ δὲ ἤνοιξεν τοὺς ὀϕϑαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάϑισεν.
Verse: 41    δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν, ϕωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν.
Verse: 42    γνωστὸν δὲ ἐγένετο καϑ' ὅλης [τῆς] ᾽Ιόππης, καὶ ἐπίστευσαν πολλοὶ ἐπὶ τὸν κύριον.
Verse: 43    ᾽Εγένετο δὲ ἡμέρας ἱκανὰς μεῖναι ἐν ᾽Ιόππῃ παρά τινι Σίμωνι βυρσεῖ.

Next part


This text is part of the TITUS edition of Novum Testamentum graece.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.