ესე პირველად იყოს ადრე. სოფელი ზაბულონისი ქუეყანაჲ ნეფთალემისი, და სხუანი რომელნი ზღჳს-კიდესა არიან, და წიაღ იორდანესა ადგილი გალილეაჲსაჲ წარმართთაჲ.
ერი რომელი ვიდოდა ბნელსა იხილა ნათელი დიდი: რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს სოფელსა აჩრდილთა სიკუდილისათა, ნათელი გამობრწყინდა თქუენ ზედა.
უმრავლესი ერისაჲ რომელი შთაიყვანენ სიხარულითა შენითა, და იხარებდენ წინაშე შენსა, ვითარცა რომელნი იგი იხარებდეს სალეწავსა ზედა, და ვითარცა რომელნი განიყოფედ ნატყუენავსა.
რამეთუ მოღებულ არს უღელი, რომელი დადებულ იყო მათ ზედა, და კუერთხი Page of ms. J: A43r რომელი იყო ქედსა ზედა/ მათსა. რამეთუ კუერთხი იგი ურჩთაჲ განაქარვა, ვითარცა დღე იგი მადიამისაჲ.
რამეთუ ყოველი სამოსელი ზაკუვით შეკრებული და სამკაული ცვალებით მიუზღონ, და ინებონ უკუეთუმცა იყვნეს ცეცხლითა შემწუარ.
რამეთუ ყრმაჲ იშვა ჩუენდა ძჱ, და მოგუეცა რომლისა მთავრობაჲ იყო მჴართა მისთა. და ჰრქჳან სახელი მისი დიდისა ზრახვისა ანგელოზ. საკჳრველ თანა-მზრახვალ, ღმერთი ძლიერი, ჴელმწიფჱ, მთავარი მშჳდობისაჲ, მამაჲ მერმისა საუკუნისაჲ, რამეთუ მოვაწიო მშჳდობაჲ მთავართა ზედა მშჳდობაჲ და სიცოცხლჱ მისა.
დიდ არს მთავრობაჲ მისი, და მშჳდობისა მისისა არა არს საზღვარ. საყდარსა მას დავითისსა დაჯდეს, და სუფევაჲ მისი განუმარჯოს მას, და განაძლიეროს იგი სიმართლითა, და ჯეროვანებითა ამიერითგან და მი-უკუნისამდე. შურმან უფლისა საბაოთისმან ყო ესე ყოველი.
სიკუდილი მიავლინა უფალმან იაკობისსა ზედა. და მიიწია ისრაჱლსა,
და ცნას ყოველმან ერმან ეფრამისმან, და რომელნი სხენან სამარიას, გინებით და მაღლითა გულითა იტყჳან.
ალიზნი დაცემულ არიან, არამედ მოვედით და გამოვჰკუეთოთ ქვები და მოვჰკაფოთ ლეღუსულელი და ნაძჳ და ვიშჱნოთ თავისა ჩუენისა გოდოლი.
და დასცნეს ღმერთმან რომელნი აღდგომილ არიან მთასა ზედა, სიონსა და იჱრუსალემს, და მტერნი იუდაჲსნი განაქარვნეს.
ასურნი მზის-აღმოსავალით და იონნი მზის-დასავალით, რომელნი შეშჭამენ ერსა ჩემსა ყოვლითა პირითა, ამას ყოველსა ზედა არა მოიქცა გულის-წყრომაჲ მისი, არამედ მერმეცა ჴელი მისი მაღალვე არს.
და ერი იგი არავე მოიქცა ვიდრემდე იწყლა: და უფალი არა გამოიძიეს,
და მოუსპო უფალმან ისრაჱლისაგან თავი და Page of ms. J: A43v ბოლოჲ. დიდი და მცირე ერთსა შინა დღესა, მოხუცებული და /თუალ-საგებელი. ესე არს დასაბამი.
და წინაწარმეტყუელი, რომელი ასწავებს უშჯულოებასა, ესე არს ბოლოჲ.
და იყვნენ რომელნი ჰნატრიდენ ერსა ამას სცთებოდიან, და აცთუნებდენ რაჲთა შთანთქნენ იგინი.
ამისთჳს ჭაბუკთა მათთა ზედა არა იხარებდეს ღმერთი. და ობოლნი მათნი არა შეიწყალნეს, რამეთუ ყოველნი უშჯულო და უკეთურ არიან. ყოველი პირი იტყჳს სიცრუვესა. ამას ყოველსა ზედა არა მოიქცა გულის-წყრომაჲ მისი, არამედ მერმეცა ჴელი მისი მაღალვე არს.
და ეგზებოდის ვითარცა ცეცხლი უშჯულოებაჲ, და ვითარცა კლერტი ჴმელი შეიჭამოს ცეცხლისა გან: და აღატყდებოდის მაღნარსა შინა ტყეთასა, და თანად შეჭამოს გარემო ბორცუთა ყოველი.
გულის-წყრომითა რისხვისა უფლისაჲთა თანა-დაიწუეს ქუეყანაჲ ყოველი. და იყოს ერი ვითარცა ცეცხლითა შემწუარ, კაცმან ძმაჲ თჳსი არა შეიწყალოს,
არამედ მიაქციოს მარჯუენით, რამეთუ ჰმშიოდის და შეშჭამდეს მარცხენითთაგან, და ვერ განძღეს კაცი ჭამითა ჴორცისა მკლავისა თჳსისაჲთა.
რამეთუ ჭამდეს ეფრემ მანასესსა, და მანასე ეფრემისსა, რამეთუ ერთბამად მოიცვენ იუდაჲ.
ამას ყოველსა ზედა არა მოიქცა გულის-წყრომაჲ მისი, არამედ მერმეცა ჴელი მისი მაღალვე არს.
