Page of ms. P: 283R ჰრქუეს უფალსა მოციქულთა: შემძინენ ჩუენ სარწმუნოებაჲ!
ჰრქუა მათ უფალმან: უკუეთუ გაქუნდეს სარწმუნოებაჲ, ვითარცა მარცუალი მდოგჳსაჲ, არქუთმცა ლეღოანსა ამას: აღიფხუერ და დაენერგე ზღუასა შინა, ისმინამცა თქუენი.
ვის-მე თქუენგანსა მონაჲ ესუას მჴნველი გინა მწყემსი, რომელიცა მოვიდა ველით და მეყსეულად ჰრქუა მას: წარმოდეგ და დაჯედ!
არა-მე ჰრქუას მას: მზა-ყავ, რაჲთა ვისერო. და მოირტყენ და მსახურე\ბდ, Page of ms. P: 283V ვიდრე ვჭამო და ვსუა, და მისა შემდგომად ჭამე და სუ შენცა?
ნუუკუე მადლი ეპყრას მონისაჲ მის, და ყო ბრძანებაჲ მისი? არა ჰგონებთ.
თქუენცა ეგრეთ, ოდეს ჰყოთ ბრძანებული თქუენდა, თქუთ: რომელი თანა-გუედვა ყოფად, ვყავთ.
Page of ms. P: 288V ჰკითხეს მას ფარისეველთა: ოდეს მოიწიოს სასუფეველი ღმრთისაჲ? მიუგო მათ იესუ და ჰრქუა: არა მოვიდეს სასუფეველი ღმრთისაჲ ზმნით;
არცა თქუან: აჰა იქი, გი\ნა Page of ms. P: 289R აქა. აჰა ეგერა სასუფეველი ღმრთისაჲ შორის თქუენსა არს.
და ჰრქუა მოწაფეთა: მოვლენან დღენი, ოდეს გული გითქუმიდეს თქუენ დღეთათჳს ძისა კაცისათა ხილვად და არა იხილოთ.
და გრქუან თქუენ: აჰა აქა არს, [და: აჰა იქი არს,] ნუ განხუალთ.
ვითარცა-იგი ელვაჲ ელავნ ქუეშე ცასა, ვიდრე ქუეშე ცისამდე ბრწყინავნ, ესრეთ იყოს ძჱ კაცისაჲ დღეთა მისთა.
ხოლო პირველად ჯერ-არს მისა ფრიად ვნებაჲ და შეურაცხყოფაჲ ნათესავისა ამის.
და ვითარცა-იგი იყო დღეთა მათ ნოვჱსთა, ეგრეთ იყოს დღეთა ძისა კაცისათა.
ჭამდეს და სუმიდეს, იქორწინებოდეს და განქორწინებდეს ვიდრე დღედმდე შესლვად ნოვესა კიდობნად. და მოიწია წყლითრღუნაჲ და წარწყმიდა ყოველი.
და ეგრევე ვითარცა იყო დღეთა მათ ლოთისთა: ჭამდეს და სუმიდეს, იყიდდეს და განჰყიდდეს, ნერგსა ასხმიდეს და აშჱნებდეს;
და რომელსა დღესა განვიდა ლოთ სოდომით, აწჳმა ცეცხლი და წუმწუბაჲ ზეცით და წარწყმიდა ყოველი.
ესრეთ იყოს დღჱ იგი, ოდეს ძჱ კაცისაჲ გამოჩნდეს.
მას დრესა შინა რომელი იყოს ერდოსა ზედა და ჭურჭელი მისი სახლსა შინა, ნუ გარდამოვალნ აღებად მისა; და რომელი ველსა გარე იყოს, ნუ უკუნიქცევინ კუალად.
მოიჴსენე ცოლისა მის ლოთისი.
რამეთუ რომელსა უნდეს თავისა თჳსისა განრინებაჲ, წარიწყმიდოს იგი; და რომელმან წარიწყმიდოს თავი თჳსი, მან აცხოვნოს იგი.
გეტყჳ თქუენ: მას ღამესა ორნი იყვნენ ცხედარსა ერთსა: ერთი იგი წარიტაცოს, და ერთი იგი დაეტეოს;
ორნი ფქვიდენ ერთად: ერთი იგი წარიტაცოს, და ერთი Page of ms. P: 289V იგი დაეტეოს.
მიუგეს მას და ჰრქუეს: ვიდრე, უფალო? ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: სადაცა ჴორცი, მუნცა ორბები შეკრბეს.
