Page of ms. P: 355R და ოდეს იგი იყოს თჳსაგან ჰკითხეს მას მოწაფეთა მისთა: რაჲ არს იგავი ესე?
ხოლო იგი ეტყოდა მათ: თქუენდა მოცემულ არს ცნობად საიდუმლოჲ იგი სასუფეველისა ღმრთისაჲ, ხოლო მათ გარეშეთა -- ყოველივე იგავით სიტყუად.
რაჲთა ხედვით ხედვიდენ და არა იხილონ და სმენით ესმოდის და ვერ გულისხმა-ყონ, ნუუკუე მიეტეოს მათ.
და ჰრქუა მათ: არა იცით იგავი ესე? და ვითარ უკუე ყოველნი იგავნი გულისხმა-ჰყვნეთ? Page of ms. P: 355V
რომელი-იგი სთესავს, სიტყუასა ამას კეთილსა [სთესავს].
ხოლო ესენი არიან, რომელნი გზასა ზედა, სადა-იგი დასთესის სიტყუაჲ. და რაჟამს ისმინიან სიტყუაჲ იგი მისი, მოვიდის ეშმაკი და მოუღის სიტყუაჲ იგი მისი, დათესული მათა მიმართ.
და ესენი არიან კლდოვანსა მას ზედა დათესილნი იგი, რომელთა რაჟამს ისმინიან სიტყუაჲ, მეყსეულად სიხარულით მიიღიან;
და არა დაუბამნ ძირი მათ შორის, არამედ საწუთრო არიედ; და რაჟამს მოიწიოს ჭირი გინა დევნულებაჲ სიტყჳსა მისთჳს, მეყსეულად დაჰპკოლდიან.
და რომელნი ეკალთა შორის დაეთესნეს, ესენი არიან, რომელთა სიტყუაჲ იგი ისმინიან,
და ზრუნვანი ამის სოფლისანი და საცთური სიმდიდრისაჲ შეუჴდის, და შეაშთვიან სიტყუანი იგი, და უნაყოფო იქმნის
და [ესენი] არიან, რომელნი კეთილსა ქუეყანასა დაეთესნეს, რომელთა ისმინიან სიტყუაჲ იგი და ნაყოფ[ი] გამოიღიან ოცდაათეული და სამოცეული და ასეული.
და ეტყოდა მათ: ნუ სანთელი მოიღიან და ჴჳმირსა ქუეშე დადგიან? ანუ არა სასანთლესა ზედა დადგიან?
რამეთუ არა არს დაფარული, რომელი არა განცხადნეს, არცა საიდუმლოჲ, რომელი არა გამოჩნდეს.
რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ!
Page of ms. P: 355V და ეტყოდა მათ: იხილეთ, რაჲ-ესე გესმის: რომლითა საწყაულითა მიუწყოთ, მითვე მოგეწყოს თქუენ, რომელთა-ეგე გესმის.
რომელსა აქუნდეს, მიეცეს მას: და რომელსა არა აქუნდეს და რომელიცა აქუნდეს, მო-ვე-ეღოს მას.
და ეტყოდა მათ: ესრეთ არს სასუფეველი ღმრთისაჲ, ვითარცა-იგი კაცმან დასთესის თესლი ქუეყანასა.
და დაიძინის; და აღდგის Page of ms. P: 356R ღამე და დღე, დათესული იგი აღმოსცენდის და აღორძნდებინ, ვითარ-იგი მან არა უწყინ,
რამეთუ თჳსით თავით ქუეყანამან ნაყოფი გამოიღის: პირველად წუელი, მერმე თავი და მაშინღა სავსე იფქლითა თავსა მას შინა.
და რაჟამს მოსცის ნაყოფი, მეყსეულად მოავლინის მანგალი, რამეთუ მოიწია მკაჲ.
და ეტყოდა: რასა ვამსგავსო[თ] სასუფეველი ღმრთისაჲ? ანუ რომელი იგავი მოვიღოთ?
ვითარცა მდოგჳსა მარცუალი, რომელი დაეთესის ქუეყანასა, უმცირჱს არნ იგი ყოველთა თესლთა, რომელნი არიან ქუეყანასა ზედა.
და ოდეს დაეთესის და აღმოჰჴდის, იქმნის იგი უფროჲს ყოველთა მხალთა, დაიხუნის რტონი დიდნი, ვითარმედ შესაძლებელ არნ ქუეშე საგრილსა მისსა მფრინველნი ცისანი დადგრომად.
და ესევითარითა იგავითა ეტყოდა მათ სიტყუასა, ვითარცა შემძლებელ იყვნეს იგინი სმენად.
და თჳნიერ იგავისა არას ეტყოდა მათ; ხოლო თჳსაგან მოწაფეთა გამოუთარგმანის ყოველი.
