Page of ms. L: 595V მათ დღეთა შინა მერმე კუალად ერი მრავალი იყო და არაჲ აქუნდა, რაჲმცა ჭამეს; მოუწოდა იესუ მოწაფეთა თუისთა და ჰრქუა მათ:
მეწყალის ერი ესე, რამეთუ სამი დღჱ არს, ვინაჲთგან მელიან მე, და არაჲ აქუს, რაჲ ჭამონ.
და უკუეთუ განუტევნე უზმანი ვანად მათა, დაჰჴსნდენ გზასა ზედა, რამეთუ რომელნიმე მათგანნი შორით მოსრულ არიან.
მიუგეს მოწაფეთა მისთა და ჰრქუეს: ვინაჲ ძალ-გიც აქა განძღებად პურითა ესოდენი ერი უდაბნოსა ზედა?
და ჰკითხა მათ: რავდენი გაქუს პური? ხოლო მათ ჰრქუეს: შუიდი.
და უბრძანა ერსა მას დასხდომაჲ ქუეყანასა და მოიღო შუიდი იგი პური, ჰმადლობდა და განტეხა და მისცემდა მოწაფეთა მისთა, რაჲთა დაუგონ ერსა მას; Page of ms. L: 596R ხოლო მათ დაუგეს.
აქუნდა თევზიცა მცირედ; და იგიცა აკურთხა და უბრძანა მათ დაგებაჲ.
ჭამეს და განძღეს; და აღიღეს ნამუსრავი ნეშტი შუიდი სფჳრიდი.
ხოლო იყვნეს, რომელთა-იგი ჭამეს, ვითარ ოთხ ათას ოდენ.
Page of ms. L: _ Page of ms. P: 306V და იწყო სწავლად მათა, ვითარმედ: ჯერ-არს Page of ms. P: 307R ძისა კაცისაჲ ფრიად ვნებაჲ და შეურაცხ-ყოფაჲ მოხუცებულთაგან და მღუდელთ-მოძღუართა და მწიგნობართა; [და მოკლვად] და მესამესა დღესა აღდგეს.
და განცხადებულად სიტყუასა ამას იტყოდა, გარ-რე-იყვანა იგი პეტრე და იწყო ბრალობად მის სიტყჳსათჳს.
ხოლო თავადი მიექცა და იხილნა მოწაფენი თჳსნი, შეჰრისხნა პეტრეს და ჰრქუა მას: წარვედ ჩემგან მართლუკუნ, ეშმაკო, რამეთუ არა ჰზრახავ ღმრთისასა, არამედ კაცთასა.
და მოუწოდა ერთსა მოწაფეთაგანსა და ჰრქუა მას: რომელსა უნდეს შემოდგომად ჩემდა, უარ-ყავნ თავი თჳსი, აღიღენ ჯუარი და შემომიდეგინ მე.
რომელსა უნდეს განრინებად სული თჳსი, წარიწყმიდოს იგი; და რომელმან წარიწყმიდოს თავი თჳსი ჩემთჳს გინა სახარებისა ამისთჳს, მან აცხოვნოს იგი.
რაჲ სარგებელ არს კაცისა, უკუეთუ შეიძინოს სოფელი ყოველი და სული თჳსი იზღჳოს?
ანუ რაჲ მისცეს კაცმან ნაცვალად სულისა თჳსისა?
რომელსა სირცხჳლ უჩნდეს ჩემი და სიტყუათა ჩემთაჲ, ნათესავსა ამას მომრუშესა და ცოდვილსა, ძემან კაცისამან არცხჳნოს მას, რაჟამს მოვიდეს დიდებითა მამისაჲთა ანგელოზთა თანა წმიდათა.
