TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 1172
Chapter: 6
Verse: 1
καὶ
᾽Αρταξέρξης
ὁ
τῶν
Μήδων
παρέλαβε
τὴν
βασιλείαν
.
Καὶ
Δαρεῖος
πλήρης
τῶν
ἡμερῶν
καὶ
ἔνδοξος
ἐν
γήρει
·
Verse: 2
καὶ
κατέστησε
σατράπας
ἑκατὸν
εἴκοσι
ἑπτὰ
ἐπὶ
πάσης
τῆς
βασιλείας
αὐτοῦ
Verse: 3
καὶ
ἐπ
'
αὐτῶν
ἄνδρας
τρεῖς
ἡγουμένους
αὐτῶν
,
καὶ
Δανιηλ
εἷς
ἦν
τῶν
τριῶν
ἀνδρῶν
Verse: 4
ὑπὲρ
πάντας
ἔχων
ἐξουσίαν
ἐν
τῇ
βασιλείᾳ
.
καὶ
Δανιηλ
ἦν
ἐνδεδυμένος
πορϕύραν
καὶ
μέγας
καὶ
ἔνδοξος
ἔναντι
Δαρείου
τοῦ
βασιλέως
,
καϑότι
ἦν
ἔνδοξος
καὶ
ἐπιστήμων
καὶ
συνετός
,
καὶ
πνεῦμα
ἅγιον
ἐν
αὐτῷ
,
καὶ
εὐοδούμενος
ἐν
ταῖς
πραγματείαις
τοῦ
βασιλέως
,
αἷς
ἔπρασσε
.
τότε
ὁ
βασιλεὺς
ἐβουλεύσατο
καταστῆσαι
τὸν
Δανιηλ
ἐπὶ
πάσης
τῆς
βασιλείας
αὐτοῦ
καὶ
τοὺς
δύο
ἄνδρας
,
οὓς
κατέστησε
μετ
'
αὐτοῦ
,
καὶ
σατράπας
ἑκατὸν
εἴκοσι
ἑπτά
.
Verse: 5
ὅτε
δὲ
ἐβουλεύσατο
ὁ
βασιλεὺς
καταστῆσαι
τὸν
Δανιηλ
ἐπὶ
πάσης
τῆς
βασιλείας
αὐτοῦ
,
τότε
βουλὴν
καὶ
γνώμην
ἐβουλεύσαντο
ἐν
ἑαυτοῖς
οἱ
δύο
νεανίσκοι
πρὸς
ἀλλήλους
λέγοντες
,
ἐπεὶ
οὐδεμίαν
ἁμαρτίαν
οὐδὲ
ἄγνοιαν
ηὕρισκον
κατὰ
τοῦ
Δανιηλ
περὶ
ἧς
κατηγορήσουσιν
αὐτοῦ
πρὸς
τὸν
βασιλέα
,
Verse: 6
καὶ
εἶπαν
Δεῦτε
στήσωμεν
ὁρισμὸν
καϑ
'
ἑαυτῶν
ὅτι
πᾶς
ἄνϑρωπος
οὐκ
ἀξιώσει
ἀξίωμα
καὶ
οὐ
μὴ
εὔξηται
εὐχὴν
ἀπὸ
παντὸς
ϑεοῦ
ἕως
ἡμερῶν
τριάκοντα
,
ἀλλ
'
ἢ
παρὰ
Δαρείου
τοῦ
βασιλέως
·
εἰ
δὲ
μή
,
ἀποϑανεῖται
·
ἵνα
ἡττήσωσι
τὸν
Δανιηλ
ἐναντίον
τοῦ
βασιλέως
,
καὶ
ῥιϕῇ
εἰς
τὸν
λάκκον
τῶν
λεόντων
.
ᾔδεισαν
γὰρ
ὅτι
Δανιηλ
προσεύχεται
καὶ
δεῖται
κυρίου
τοῦ
ϑεοῦ
αὐτοῦ
τρὶς
τῆς
ἡμέρας
.
Verse: 7
τότε
προσήλϑοσαν
οἱ
ἄνϑρωποι
ἐκεῖνοι
καὶ
εἶπαν
ἐναντίον
τοῦ
βασιλέως
Verse: 8
῾Ορισμὸν
καὶ
στάσιν
ἐστήσαμεν
ὅτι
πᾶς
ἄνϑρωπος
,
ὃς
ἂν
εὔξηται
εὐχὴν
ἢ
ἀξιώσῃ
ἀξίωμά
τι
παρὰ
παντὸς
ϑεοῦ
ἕως
ἡμερῶν
τριάκοντα
ἀλλ
'
ἢ
παρὰ
Δαρείου
τοῦ
βασιλέως
,
ῥιϕήσεται
εἰς
τὸν
λάκκον
τῶν
λεόντων
.
Verse: 9
καὶ
ἠξίωσαν
τὸν
βασιλέα
ἵνα
στήσῃ
τὸν
ὁρισμὸν
καὶ
μὴ
ἀλλοιώσῃ
αὐτόν
,
διότι
ᾔδεισαν
ὅτι
Δανιηλ
προσεύχεται
καὶ
δεῖται
τρὶς
τῆς
ἡμέρας
,
ἵνα
ἡττηϑῇ
διὰ
τοῦ
βασιλέως
καὶ
ῥιϕῇ
εἰς
τὸν
λάκκον
τῶν
λεόντων
.
Verse: 10
καὶ
οὕτως
ὁ
βασιλεὺς
Δαρεῖος
ἔστησε
καὶ
ἐκύρωσεν
.
Verse: 11
ἐπιγνοὺς
δὲ
Δανιηλ
τὸν
ὁρισμόν
,
ὃν
ἔστησε
κατ
'
αὐτοῦ
,
ϑυρίδας
ἤνοιξεν
ἐν
τῷ
ὑπερῴῳ
αὐτοῦ
κατέναντι
Ιερουσαλημ
καὶ
ἔπιπτεν
ἐπὶ
πρόσωπον
αὐτοῦ
τρὶς
τῆς
ἡμέρας
,
καϑὼς
ἐποίει
ἔμπροσϑεν
,
καὶ
ἐδεῖτο
.
Verse: 12
καὶ
αὐτοὶ
ἐτήρησαν
τὸν
Δανιηλ
καὶ
κατελάβοσαν
αὐτὸν
εὐχόμενον
τρὶς
τῆς
ἡμέρας
καϑ
'
ἑκάστην
ἡμέραν
.
Verse: 13
τότε
οὗτοι
οἱ
ἄνϑρωποι
ἐνέτυχον
τῷ
βασιλεῖ
καὶ
εἶπαν
Δαρεῖε
βασιλεῦ
,
οὐχ
ὁρισμὸν
ὡρίσω
ἵνα
πᾶς
ἄνϑρωπος
μὴ
εὔξηται
εὐχὴν
μηδὲ
ἀξιώσῃ
ἀξίωμα
παρὰ
παντὸς
ϑεοῦ
ἕως
ἡμερῶν
τριάκοντα
ἀλλὰ
παρὰ
σοῦ
,
βασιλεῦ
·
εἰ
δὲ
μή
,
ῥιϕήσεται
εἰς
τὸν
λάκκον
τῶν
λεόντων
;
ἀποκριϑεὶς
δὲ
ὁ
βασιλεὺς
εἶπεν
αὐτοῖς
᾽Ακριβὴς
ὁ
λόγος
,
καὶ
μενεῖ
ὁ
ὁρισμός
.
Verse: 13a
καὶ
εἶπον
αὐτῷ
῾Ορκίζομέν
σε
τοῖς
Μήδων
καὶ
Περσῶν
δόγμασιν
,
ἵνα
μὴ
ἀλλοιώσῃς
τὸ
πρόσταγμα
μηδὲ
ϑαυμάσῃς
πρόσωπον
καὶ
ἵνα
μὴ
ἐλαττώσῃς
τι
τῶν
εἰρημένων
καὶ
κολάσῃς
τὸν
ἄνϑρωπον
,
ὃς
οὐκ
ἐνέμεινε
τῷ
ὁρισμῷ
τούτῳ
.
καὶ
εἶπεν
Οὕτως
ποιήσω
καϑὼς
λέγετε
,
καὶ
ἕστηκέ
μοι
τοῦτο
.
Verse: 14
καὶ
εἶπαν
᾽Ιδοὺ
εὕρομεν
Δανιηλ
τὸν
ϕίλον
σου
εὐχόμενον
καὶ
δεόμενον
τοῦ
προσώπου
τοῦ
ϑεοῦ
αὐτοῦ
τρὶς
τῆς
ἡμέρας
.
Verse: 15
καὶ
λυπούμενος
ὁ
βασιλεὺς
εἶπεν
ῥιϕῆναι
τὸν
Δανιηλ
εἰς
τὸν
λάκκον
τῶν
λεόντων
κατὰ
τὸν
ὁρισμόν
,
ὃν
ἔστησε
κατ
'
αὐτοῦ
.
τότε
ὁ
βασιλεὺς
σϕόδρα
ἐλυπήϑη
ἐπὶ
τῷ
Δανιηλ
καὶ
ἐβοήϑει
τοῦ
ἐξελέσϑαι
αὐτὸν
ἕως
δυσμῶν
ἡλίου
ἀπὸ
τῶν
χειρῶν
τῶν
σατραπῶν
Verse: 16
καὶ
οὐκ
ἠδύνατο
ἐξελέσϑαι
αὐτὸν
ἀπ
'
αὐτῶν
.
Verse: 17
ἀναβοήσας
δὲ
Δαρεῖος
ὁ
βασιλεὺς
εἶπε
τῷ
Δανιηλ
῾Ο
ϑεός
σου
,
ᾧ
σὺ
λατρεύεις
ἐνδελεχῶς
τρὶς
τῆς
ἡμέρας
,
αὐτὸς
ἐξελεῖταί
σε
ἐκ
χειρὸς
τῶν
λεόντων
·
ἕως
πρωὶ
ϑάρρει
.
Verse: 18
τότε
Δανιηλ
ἐρρίϕη
εἰς
τὸν
λάκκον
τῶν
λεόντων
,
καὶ
ἠνέχϑη
λίϑος
καὶ
ἐτέϑη
εἰς
τὸ
στόμα
τοῦ
λάκκου
,
καὶ
ἐσϕραγίσατο
ὁ
βασιλεὺς
ἐν
τῷ
δακτυλίῳ
ἑαυτοῦ
καὶ
ἐν
τοῖς
δακτυλίοις
τῶν
μεγιστάνων
αὐτοῦ
,
ὅπως
μὴ
ἀπ
'
αὐτῶν
ἀρϑῇ
ὁ
Δανιηλ
ἢ
ὁ
βασιλεὺς
αὐτὸν
ἀνασπάσῃ
ἐκ
τοῦ
λάκκου
.
Verse: 19
τότε
ὑπέστρεψεν
ὁ
βασιλεὺς
εἰς
τὰ
βασίλεια
αὐτοῦ
καὶ
ηὐλίσϑη
νῆστις
καὶ
ἦν
λυπούμενος
περὶ
τοῦ
Δανιηλ
.
τότε
ὁ
ϑεὸς
τοῦ
Δανιηλ
πρόνοιαν
ποιούμενος
αὐτοῦ
ἀπέκλεισε
τὰ
στόματα
τῶν
λεόντων
,
καὶ
οὐ
παρηνώχλησαν
τῷ
Δανιηλ
.
Verse: 20
καὶ
ὁ
βασιλεὺς
Δαρεῖος
ὤρϑρισε
πρωὶ
καὶ
παρέλαβε
μεϑ
'
ἑαυτοῦ
τοὺς
σατράπας
καὶ
πορευϑεὶς
ἔστη
ἐπὶ
τοῦ
στόματος
τοῦ
λάκκου
τῶν
λεόντων
.
Verse: 21
τότε
ὁ
βασιλεὺς
ἐκάλεσε
τὸν
Δανιηλ
ϕωνῇ
μεγάλῃ
μετὰ
κλαυϑμοῦ
λέγων
῏Ω
Δανιηλ
,
εἰ
ἄρα
ζῇς
,
καὶ
ὁ
ϑεός
σου
,
ᾧ
λατρεύεις
ἐνδελεχῶς
,
σέσωκέ
σε
ἀπὸ
τῶν
λεόντων
,
καὶ
οὐκ
ἠχρείωκάν
σε
;
Verse: 22
τότε
Δανιηλ
ἐπήκουσε
ϕωνῇ
μεγάλῃ
καὶ
εἶπεν
Βασιλεῦ
,
ἔτι
εἰμὶ
ζῶν
,
Verse: 23
καὶ
σέσωκέ
με
ὁ
ϑεὸς
ἀπὸ
τῶν
λεόντων
,
καϑότι
δικαιοσύνη
ἐν
ἐμοὶ
εὑρέϑη
ἐναντίον
αὐτοῦ
·
καὶ
ἐναντίον
δὲ
σοῦ
,
βασιλεῦ
,
οὔτε
ἄγνοια
οὔτε
ἁμαρτία
εὑρέϑη
ἐν
ἐμοί
·
σὺ
δὲ
ἤκουσας
ἀνϑρώπων
πλανώντων
βασιλεῖς
καὶ
ἔρριψάς
με
εἰς
τὸν
λάκκον
τῶν
λεόντων
εἰς
ἀπώλειαν
.
Verse: 24
τότε
συνήχϑησαν
πᾶσαι
αἱ
δυνάμεις
καὶ
εἶδον
τὸν
Δανιηλ
,
ὡς
οὐ
παρηνώχλησαν
αὐτῷ
οἱ
λέοντες
.
Verse: 25
τότε
οἱ
δύο
ἄνϑρωποι
ἐκεῖνοι
οἱ
καταμαρτυρήσαντες
τοῦ
Δανιηλ
,
αὐτοὶ
καὶ
αἱ
γυναῖκες
αὐτῶν
καὶ
τὰ
τέκνα
αὐτῶν
,
ἐρρίϕησαν
τοῖς
λέουσι
,
καὶ
οἱ
λέοντες
ἀπέκτειναν
αὐτοὺς
καὶ
ἔϑλασαν
τὰ
ὀστᾶ
αὐτῶν
.
Verse: 26
τότε
Δαρεῖος
ἔγραψε
πᾶσι
τοῖς
ἔϑνεσι
καὶ
χώραις
καὶ
γλώσσαις
,
τοῖς
οἰκοῦσιν
ἐν
πάσῃ
τῇ
γῇ
αὐτοῦ
λέγων
Verse: 27
Πάντες
οἱ
ἄνϑρωποι
οἱ
ὄντες
ἐν
τῇ
βασιλείᾳ
μου
ἔστωσαν
προσκυνοῦντες
καὶ
λατρεύοντες
τῷ
ϑεῷ
τοῦ
Δανιηλ
,
αὐτὸς
γάρ
ἐστι
ϑεὸς
μένων
καὶ
ζῶν
εἰς
γενεὰς
γενεῶν
ἕως
τοῦ
αἰῶνος
·
Verse: 28
ἐγὼ
Δαρεῖος
ἔσομαι
αὐτῷ
προσκυνῶν
καὶ
δουλεύων
πάσας
τὰς
ἡμέρας
μου
,
τὰ
γὰρ
εἴδωλα
τὰ
χειροποίητα
οὐ
δύνανται
σῶσαι
,
ὡς
ἐλυτρώσατο
ὁ
ϑεὸς
τοῦ
Δανιηλ
τὸν
Δανιηλ
.
Verse: 29
καὶ
ὁ
βασιλεὺς
Δαρεῖος
προσετέϑη
πρὸς
τὸ
γένος
αὐτοῦ
,
καὶ
Δανιηλ
κατεστάϑη
ἐπὶ
τῆς
βασιλείας
Δαρείου
·
καὶ
Κῦρος
ὁ
Πέρσης
παρέλαβε
τὴν
βασιλείαν
αὐτοῦ
.
This text is part of the
TITUS
edition of
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.