TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 952
Previous part

Chapter: 2 
Verse: 1    Σαλπίσατε σάλπιγγι ἐν Σιων, κηρύξατε ἐν ὄρει ἁγίῳ μου, καὶ συγχυϑήτωσαν πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν, διότι πάρεστιν ἡμέρα κυρίου, ὅτι ἐγγύς,
Verse: 2    ἡμέρα σκότους καὶ γνόϕου, ἡμέρα νεϕέλης καὶ ὁμίχλης. ὡς ὄρϑρος χυϑήσεται ἐπὶ τὰ ὄρη λαὸς πολὺς καὶ ἰσχυρός· ὅμοιος αὐτῷ οὐ γέγονεν ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ μετ' αὐτὸν οὐ προστεϑήσεται ἕως ἐτῶν εἰς γενεὰς γενεῶν.
Verse: 3    τὰ ἔμπροσϑεν αὐτοῦ πῦρ ἀναλίσκον, καὶ τὰ ὀπίσω αὐτοῦ ἀναπτομένη ϕλόξ· ὡς παράδεισος τρυϕῆς ἡ γῆ πρὸ προσώπου αὐτοῦ, καὶ τὰ ὄπισϑεν αὐτοῦ πεδίον ἀϕανισμοῦ, καὶ ἀνασῳζόμενος οὐκ ἔσται αὐτῷ.
Verse: 4    ὡς ὅρασις ἵππων ἡ ὄψις αὐτῶν, καὶ ὡς ἱππεῖς οὕτως καταδιώξονται·
Verse: 5    ὡς ϕωνὴ ἁρμάτων ἐπὶ τὰς κορυϕὰς τῶν ὀρέων ἐξαλοῦνται καὶ ὡς ϕωνὴ ϕλογὸς πυρὸς κατεσϑιούσης καλάμην καὶ ὡς λαὸς πολὺς καὶ ἰσχυρὸς παρατασσόμενος εἰς πόλεμον.
Verse: 6    ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ συντριβήσονται λαοί, πᾶν πρόσωπον ὡς πρόσκαυμα χύτρας.
Verse: 7    ὡς μαχηταὶ δραμοῦνται καὶ ὡς ἄνδρες πολεμισταὶ ἀναβήσονται ἐπὶ τὰ τείχη, καὶ ἕκαστος ἐν τῇ ὁδῷ αὐτοῦ πορεύσεται, καὶ οὐ μὴ ἐκκλίνωσιν τὰς τρίβους αὐτῶν,
Verse: 8    καὶ ἕκαστος ἀπὸ τοῦ ἀδελϕοῦ αὐτοῦ οὐκ ἀϕέξεται· καταβαρυνόμενοι ἐν τοῖς ὅπλοις αὐτῶν πορεύσονται καὶ ἐν τοῖς βέλεσιν αὐτῶν πεσοῦνται καὶ οὐ μὴ συντελεσϑῶσιν.
Verse: 9    τῆς πόλεως ἐπιλήμψονται καὶ ἐπὶ τῶν τειχέων δραμοῦνται καὶ ἐπὶ τὰς οἰκίας ἀναβήσονται καὶ διὰ ϑυρίδων εἰσελεύσονται ὡς κλέπται.
Verse: 10    πρὸ προσώπου αὐτῶν συγχυϑήσεται ἡ γῆ καὶ σεισϑήσεται ὁ οὐρανός, ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη συσκοτάσουσιν, καὶ τὰ ἄστρα δύσουσιν τὸ ϕέγγος αὐτῶν.
Verse: 11    καὶ κύριος δώσει ϕωνὴν αὐτοῦ πρὸ προσώπου δυνάμεως αὐτοῦ, ὅτι πολλή ἐστιν σϕόδρα ἡ παρεμβολὴ αὐτοῦ, ὅτι ἰσχυρὰ ἔργα λόγων αὐτοῦ· διότι μεγάλη ἡ ἡμέρα τοῦ κυρίου, μεγάλη καὶ ἐπιϕανὴς σϕόδρα, καὶ τίς ἔσται ἱκανὸς αὐτῇ;
Verse: 12    καὶ νῦν λέγει κύριος ὁ ϑεὸς ὑμῶν ᾽Επιστράϕητε πρός με ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν καὶ ἐν νηστείᾳ καὶ ἐν κλαυϑμῷ καὶ ἐν κοπετῷ·
Verse: 13    καὶ διαρρήξατε τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ μὴ τὰ ἱμάτια ὑμῶν καὶ ἐπιστράϕητε πρὸς κύριον τὸν ϑεὸν ὑμῶν, ὅτι ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων ἐστίν, μακρόϑυμος καὶ πολυέλεος καὶ μετανοῶν ἐπὶ ταῖς κακίαις.
Verse: 14    τίς οἶδεν εἰ ἐπιστρέψει καὶ μετανοήσει καὶ ὑπολείψεται ὀπίσω αὐτοῦ εὐλογίαν, ϑυσίαν καὶ σπονδὴν κυρίῳ τῷ ϑεῷ ἡμῶν;
Verse: 15    σαλπίσατε σάλπιγγι ἐν Σιων, ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε ϑεραπείαν,
Verse: 16    συναγάγετε λαόν, ἁγιάσατε ἐκκλησίαν, ἐκλέξασϑε πρεσβυτέρους, συναγάγετε νήπια ϑηλάζοντα μαστούς, ἐξελϑάτω νυμϕίος ἐκ τοῦ κοιτῶνος αὐτοῦ καὶ νύμϕη ἐκ τοῦ παστοῦ αὐτῆς.
Verse: 17    ἀνὰ μέσον τῆς κρηπῖδος τοῦ ϑυσιαστηρίου κλαύσονται οἱ ἱερεῖς οἱ λειτουργοῦντες κυρίῳ καὶ ἐροῦσιν Φεῖσαι, κύριε, τοῦ λαοῦ σου καὶ μὴ δῷς τὴν κληρονομίαν σου εἰς ὄνειδος τοῦ κατάρξαι αὐτῶν ἔϑνη, ὅπως μὴ εἴπωσιν ἐν τοῖς ἔϑνεσιν Ποῦ ἐστιν ὁ ϑεὸς αὐτῶν;
Verse: 18    Καὶ ἐζήλωσεν κύριος τὴν γῆν αὐτοῦ καὶ ἐϕείσατο τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.
Verse: 19    καὶ ἀπεκρίϑη κύριος καὶ εἶπεν τῷ λαῷ αὐτοῦ ᾽Ιδοὺ ἐγὼ ἐξαποστέλλω ὑμῖν τὸν σῖτον καὶ τὸν οἶνον καὶ τὸ ἔλαιον, καὶ ἐμπλησϑήσεσϑε αὐτῶν, καὶ οὐ δώσω ὑμᾶς οὐκέτι εἰς ὀνειδισμὸν ἐν τοῖς ἔϑνεσι·
Verse: 20    καὶ τὸν ἀπὸ βορρᾶ ἐκδιώξω ἀϕ' ὑμῶν καὶ ἐξώσω αὐτὸν εἰς γῆν ἄνυδρον καὶ ἀϕανιῶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ εἰς τὴν ϑάλασσαν τὴν πρώτην καὶ τὰ ὀπίσω αὐτοῦ εἰς τὴν ϑάλασσαν τὴν ἐσχάτην, καὶ ἀναβήσεται ἡ σαπρία αὐτοῦ, καὶ ἀναβήσεται ὁ βρόμος αὐτοῦ, ὅτι ἐμεγάλυνεν τὰ ἔργα αὐτοῦ.
Verse: 21    ϑάρσει, γῆ, χαῖρε καὶ εὐϕραίνου, ὅτι ἐμεγάλυνεν κύριος τοῦ ποιῆσαι.
Verse: 22    ϑαρσεῖτε, κτήνη τοῦ πεδίου, ὅτι βεβλάστηκεν πεδία τῆς ἐρήμου, ὅτι ξύλον ἤνεγκεν τὸν καρπὸν αὐτοῦ, ἄμπελος καὶ συκῆ ἔδωκαν τὴν ἰσχὺν αὐτῶν.
Verse: 23    καὶ τὰ τέκνα Σιων, χαίρετε καὶ εὐϕραίνεσϑε ἐπὶ τῷ κυρίῳ ϑεῷ ὑμῶν, διότι ἔδωκεν ὑμῖν τὰ βρώματα εἰς δικαιοσύνην καὶ βρέξει ὑμῖν ὑετὸν πρόιμον καὶ ὄψιμον καϑὼς ἔμπροσϑεν,
Verse: 24    καὶ πλησϑήσονται αἱ ἅλωνες σίτου, καὶ ὑπερεκχυϑήσονται αἱ ληνοὶ οἴνου καὶ ἐλαίου.
Verse: 25    καὶ ἀνταποδώσω ὑμῖν ἀντὶ τῶν ἐτῶν, ὧν κατέϕαγεν ἡ ἀκρὶς καὶ ὁ βροῦχος καὶ ἡ ἐρυσίβη καὶ ἡ κάμπη, ἡ δύναμίς μου ἡ μεγάλη, ἣν ἐξαπέστειλα εἰς ὑμᾶς·
Verse: 26    καὶ ϕάγεσϑε ἐσϑίοντες καὶ ἐμπλησϑήσεσϑε καὶ αἰνέσετε τὸ ὄνομα κυρίου τοῦ ϑεοῦ ὑμῶν, ἃ ἐποίησεν μεϑ' ὑμῶν εἰς ϑαυμάσια, καὶ οὐ μὴ καταισχυνϑῇ ὁ λαός μου εἰς τὸν αἰῶνα·
Verse: 27    καὶ ἐπιγνώσεσϑε ὅτι ἐν μέσῳ τοῦ Ισραηλ ἐγώ εἰμι, καὶ ἐγὼ κύριος ὁ ϑεὸς ὑμῶν, καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι πλὴν ἐμοῦ, καὶ οὐ μὴ καταισχυνϑῶσιν οὐκέτι πᾶς ὁ λαός μου εἰς τὸν αἰῶνα.

Next part


This text is part of the TITUS edition of Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.