TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 637
Previous part

Chapter: 68 
Verse: 1  Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῶν ἀλλοιωϑησομένων·
τῷ Δαυιδ.
Verse: 2  Σῶσόν με, ὁ ϑεός, ὅτι εἰσήλϑοσαν ὕδατα ἕως ψυχῆς μου.
Verse: 3  ἐνεπάγην εἰς ἰλὺν βυϑοῦ, καὶ οὐκ ἔστιν ὑπόστασις·
ἦλϑον εἰς τὰ βάϑη τῆς ϑαλάσσης, καὶ καταιγὶς κατεπόντισέν με.
Verse: 4  ἐκοπίασα κράζων, ἐβραγχίασεν ὁ λάρυγξ μου,
ἐξέλιπον οἱ ὀϕϑαλμοί μου ἀπὸ τοῦ ἐλπίζειν ἐπὶ τὸν ϑεόν μου.
Verse: 5  ἐπληϑύνϑησαν ὑπὲρ τὰς τρίχας τῆς κεϕαλῆς μου οἱ μισοῦντές // με δωρεάν,
ἐκραταιώϑησαν οἱ ἐχϑροί μου οἱ ἐκδιώκοντές με ἀδίκως·
ἃ οὐχ ἥρπασα, τότε ἀπετίννυον.
Verse: 6  ὁ ϑεός, σὺ ἔγνως τὴν ἀϕροσύνην μου,
καὶ αἱ πλημμέλειαί μου ἀπὸ σοῦ οὐκ ἐκρύβησαν.
Verse: 7  μὴ αἰσχυνϑείησαν ἐπ' ἐμοὶ οἱ ὑπομένοντές σε, κύριε κύριε // τῶν δυνάμεων,
μὴ ἐντραπείησαν ἐπ' ἐμοὶ οἱ ζητοῦντές σε, ὁ ϑεὸς τοῦ Ισραηλ,
Verse: 8  ὅτι ἕνεκα σοῦ ὑπήνεγκα ὀνειδισμόν,
ἐκάλυψεν ἐντροπὴ τὸ πρόσωπόν μου.
Verse: 9  ἀπηλλοτριωμένος ἐγενήϑην τοῖς ἀδελϕοῖς μου
καὶ ξένος τοῖς υἱοῖς τῆς μητρός μου,
Verse: 10  ὅτι ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου κατέϕαγέν με,
καὶ οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσαν ἐπ' ἐμέ.
Verse: 11  καὶ συνέκαμψα ἐν νηστείᾳ τὴν ψυχήν μου,
καὶ ἐγενήϑη εἰς ὀνειδισμὸν ἐμοί·
Verse: 12  καὶ ἐϑέμην τὸ ἔνδυμά μου σάκκον,
καὶ ἐγενόμην αὐτοῖς εἰς παραβολήν.
Verse: 13  κατ' ἐμοῦ ἠδολέσχουν οἱ καϑήμενοι ἐν πύλῃ,
καὶ εἰς ἐμὲ ἔψαλλον οἱ πίνοντες τὸν οἶνον.
Verse: 14  ἐγὼ δὲ τῇ προσευχῇ μου πρὸς σέ, κύριε·
καιρὸς εὐδοκίας, ὁ ϑεός, ἐν τῷ πλήϑει τοῦ ἐλέους σου·
ἐπάκουσόν μου ἐν ἀληϑείᾳ τῆς σωτηρίας σου.
Verse: 15  σῶσόν με ἀπὸ πηλοῦ, ἵνα μὴ ἐμπαγῶ·
ῥυσϑείην ἐκ τῶν μισούντων με καὶ ἐκ τοῦ βάϑους τῶν ὑδάτων·
Verse: 16  μή με καταποντισάτω καταιγὶς ὕδατος,
μηδὲ καταπιέτω με βυϑός,
μηδὲ συσχέτω ἐπ' ἐμὲ ϕρέαρ τὸ στόμα αὐτοῦ.
Verse: 17  εἰσάκουσόν μου, κύριε, ὅτι χρηστὸν τὸ ἔλεός σου·
κατὰ τὸ πλῆϑος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐπίβλεψον ἐπ' ἐμέ.
Verse: 18  μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου
ἀπὸ τοῦ παιδός σου,
ὅτι ϑλίβομαι, ταχὺ ἐπάκουσόν μου.
Verse: 19  πρόσχες τῇ ψυχῇ μου καὶ λύτρωσαι αὐτήν,
ἕνεκα τῶν ἐχϑρῶν μου ῥῦσαί με.
Verse: 20  σὺ γὰρ γινώσκεις τὸν ὀνειδισμόν μου
καὶ τὴν αἰσχύνην μου καὶ τὴν ἐντροπήν μου·
ἐναντίον σου πάντες οἱ ϑλίβοντές με.
Verse: 21  ὀνειδισμὸν προσεδόκησεν ἡ ψυχή μου καὶ ταλαιπωρίαν,
καὶ ὑπέμεινα συλλυπούμενον, καὶ οὐχ ὑπῆρξεν,
καὶ παρακαλοῦντας, καὶ οὐχ εὗρον.
Verse: 22  καὶ ἔδωκαν εἰς τὸ βρῶμά μου χολὴν
καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος.
Verse: 23  γενηϑήτω ἡ τράπεζα αὐτῶν ἐνώπιον αὐτῶν εἰς παγίδα
καὶ εἰς ἀνταπόδοσιν καὶ εἰς σκάνδαλον·
Verse: 24  σκοτισϑήτωσαν οἱ ὀϕϑαλμοὶ αὐτῶν τοῦ μὴ βλέπειν,
καὶ τὸν νῶτον αὐτῶν διὰ παντὸς σύγκαμψον·
Verse: 25  ἔκχεον ἐπ' αὐτοὺς τὴν ὀργήν σου,
καὶ ὁ ϑυμὸς τῆς ὀργῆς σου καταλάβοι αὐτούς.
Verse: 26  γενηϑήτω ἡ ἔπαυλις αὐτῶν ἠρημωμένη,
καὶ ἐν τοῖς σκηνώμασιν αὐτῶν μὴ ἔστω ὁ κατοικῶν·
Verse: 27  ὅτι ὃν σὺ ἐπάταξας, αὐτοὶ κατεδίωξαν,
καὶ ἐπὶ τὸ ἄλγος τῶν τραυματιῶν σου προσέϑηκαν.
Verse: 28  πρόσϑες ἀνομίαν ἐπὶ τὴν ἀνομίαν αὐτῶν,
καὶ μὴ εἰσελϑέτωσαν ἐν δικαιοσύνῃ σου·
Verse: 29  ἐξαλειϕϑήτωσαν ἐκ βίβλου ζώντων
καὶ μετὰ δικαίων μὴ γραϕήτωσαν.
Verse: 30  πτωχὸς καὶ ἀλγῶν εἰμι ἐγώ,
καὶ ἡ σωτηρία τοῦ προσώπου σου, ὁ ϑεός, ἀντελάβετό μου.
Verse: 31  αἰνέσω τὸ ὄνομα τοῦ ϑεοῦ μετ' ᾠδῆς,
μεγαλυνῶ αὐτὸν ἐν αἰνέσει,
Verse: 32  καὶ ἀρέσει τῷ ϑεῷ ὑπὲρ μόσχον νέον
κέρατα ἐκϕέροντα καὶ ὁπλάς.
Verse: 33  ἰδέτωσαν πτωχοὶ καὶ εὐϕρανϑήτωσαν·
ἐκζητήσατε τὸν ϑεόν, καὶ ζήσεται ἡ ψυχὴ ὑμῶν,
Verse: 34  ὅτι εἰσήκουσεν τῶν πενήτων ὁ κύριος
καὶ τοὺς πεπεδημένους αὐτοῦ οὐκ ἐξουδένωσεν.
Verse: 35  αἰνεσάτωσαν αὐτὸν οἱ οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ,
ϑάλασσα καὶ πάντα τὰ ἕρποντα ἐν αὐτοῖς.
Verse: 36  ὅτι ὁ ϑεὸς σώσει τὴν Σιων,
καὶ οἰκοδομηϑήσονται αἱ πόλεις τῆς Ιουδαίας,
καὶ κατοικήσουσιν ἐκεῖ καὶ κληρονομήσουσιν αὐτήν·
Verse: 37  καὶ τὸ σπέρμα τῶν δούλων αὐτοῦ καϑέξουσιν αὐτήν,
καὶ οἱ ἀγαπῶντες τὸ ὄνομα αὐτοῦ κατασκηνώσουσιν ἐν αὐτῇ. //

Next part


This text is part of the TITUS edition of Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.