TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 332
Chapter: 17
Verse: 1
Καὶ
εἶπεν
Ηλιου
ὁ
προϕήτης
ὁ
Θεσβίτης
ἐκ
Θεσβων
τῆς
Γαλααδ
πρὸς
Αχααβ
Ζῇ
κύριος
ὁ
ϑεὸς
τῶν
δυνάμεων
ὁ
ϑεὸς
Ισραηλ
,
ᾧ
παρέστην
ἐνώπιον
αὐτοῦ
,
εἰ
ἔσται
τὰ
ἔτη
ταῦτα
δρόσος
καὶ
ὑετὸς
ὅτι
εἰ
μὴ
διὰ
στόματος
λόγου
μου
.
Verse: 2
καὶ
ἐγένετο
ῥῆμα
κυρίου
πρὸς
Ηλιου
Verse: 3
Πορεύου
ἐντεῦϑεν
κατὰ
ἀνατολὰς
καὶ
κρύβηϑι
ἐν
τῷ
χειμάρρῳ
Χορραϑ
τοῦ
ἐπὶ
προσώπου
τοῦ
Ιορδάνου
·
Verse: 4
καὶ
ἔσται
ἐκ
τοῦ
χειμάρρου
πίεσαι
ὕδωρ
,
καὶ
τοῖς
κόραξιν
ἐντελοῦμαι
διατρέϕειν
σε
ἐκεῖ
.
Verse: 5
καὶ
ἐποίησεν
Ηλιου
κατὰ
τὸ
ῥῆμα
κυρίου
καὶ
ἐκάϑισεν
ἐν
τῷ
χειμάρρῳ
Χορραϑ
ἐπὶ
προσώπου
τοῦ
Ιορδάνου
.
Verse: 6
καὶ
οἱ
κόρακες
ἔϕερον
αὐτῷ
ἄρτους
τὸ
πρωὶ
καὶ
κρέα
τὸ
δείλης
,
καὶ
ἐκ
τοῦ
χειμάρρου
ἔπινεν
ὕδωρ
.
Verse: 7
Καὶ
ἐγένετο
μετὰ
ἡμέρας
καὶ
ἐξηράνϑη
ὁ
χειμάρρους
,
ὅτι
οὐκ
ἐγένετο
ὑετὸς
ἐπὶ
τῆς
γῆς
.
Verse: 8
καὶ
ἐγένετο
ῥῆμα
κυρίου
πρὸς
Ηλιου
Verse: 9
᾽Ανάστηϑι
καὶ
πορεύου
εἰς
Σαρεπτα
τῆς
Σιδωνίας
·
ἰδοὺ
ἐντέταλμαι
ἐκεῖ
γυναικὶ
χήρᾳ
τοῦ
διατρέϕειν
σε
.
Verse: 10
καὶ
ἀνέστη
καὶ
ἐπορεύϑη
εἰς
Σαρεπτα
εἰς
τὸν
πυλῶνα
τῆς
πόλεως
,
καὶ
ἰδοὺ
ἐκεῖ
γυνὴ
χήρα
συνέλεγεν
ξύλα
·
καὶ
ἐβόησεν
ὀπίσω
αὐτῆς
Ηλιου
καὶ
εἶπεν
αὐτῇ
Λαβὲ
δή
μοι
ὀλίγον
ὕδωρ
εἰς
ἄγγος
καὶ
πίομαι
.
Verse: 11
καὶ
ἐπορεύϑη
λαβεῖν
,
καὶ
ἐβόησεν
ὀπίσω
αὐτῆς
Ηλιου
καὶ
εἶπεν
Λήμψῃ
δή
μοι
ψωμὸν
ἄρτου
ἐν
τῇ
χειρί
σου
.
Verse: 12
καὶ
εἶπεν
ἡ
γυνή
Ζῇ
κύριος
ὁ
ϑεός
σου
,
εἰ
ἔστιν
μοι
ἐγκρυϕίας
ἀλλ
'
ἢ
ὅσον
δρὰξ
ἀλεύρου
ἐν
τῇ
ὑδρίᾳ
καὶ
ὀλίγον
ἔλαιον
ἐν
τῷ
καψάκῃ
·
καὶ
ἰδοὺ
ἐγὼ
συλλέγω
δύο
ξυλάρια
καὶ
εἰσελεύσομαι
καὶ
ποιήσω
αὐτὸ
ἐμαυτῇ
καὶ
τοῖς
τέκνοις
μου
,
καὶ
ϕαγόμεϑα
καὶ
ἀποϑανούμεϑα
.
Verse: 13
καὶ
εἶπεν
πρὸς
αὐτὴν
Ηλιου
Θάρσει
,
εἴσελϑε
καὶ
ποίησον
κατὰ
τὸ
ῥῆμά
σου
·
ἀλλὰ
ποίησον
ἐμοὶ
ἐκεῖϑεν
ἐγκρυϕίαν
μικρὸν
ἐν
πρώτοις
καὶ
ἐξοίσεις
μοι
,
σαυτῇ
δὲ
καὶ
τοῖς
τέκνοις
σου
ποιήσεις
ἐπ
'
ἐσχάτου
·
Verse: 14
ὅτι
τάδε
λέγει
κύριος
῾Η
ὑδρία
τοῦ
ἀλεύρου
οὐκ
ἐκλείψει
καὶ
ὁ
καψάκης
τοῦ
ἐλαίου
οὐκ
ἐλαττονήσει
ἕως
ἡμέρας
τοῦ
δοῦναι
κύριον
τὸν
ὑετὸν
ἐπὶ
τῆς
γῆς
.
Verse: 15
καὶ
ἐπορεύϑη
ἡ
γυνὴ
καὶ
ἐποίησεν
·
καὶ
ἤσϑιεν
αὐτὴ
καὶ
αὐτὸς
καὶ
τὰ
τέκνα
αὐτῆς
.
Verse: 16
καὶ
ἡ
ὑδρία
τοῦ
ἀλεύρου
οὐκ
ἐξέλιπεν
καὶ
ὁ
καψάκης
τοῦ
ἐλαίου
οὐκ
ἐλαττονώϑη
κατὰ
τὸ
ῥῆμα
κυρίου
,
ὃ
ἐλάλησεν
ἐν
χειρὶ
Ηλιου
.
Verse: 17
Καὶ
ἐγένετο
μετὰ
ταῦτα
καὶ
ἠρρώστησεν
ὁ
υἱὸς
τῆς
γυναικὸς
τῆς
κυρίας
τοῦ
οἴκου
,
καὶ
ἦν
ἡ
ἀρρωστία
αὐτοῦ
κραταιὰ
σϕόδρα
,
ἕως
οὗ
οὐχ
ὑπελείϕϑη
ἐν
αὐτῷ
πνεῦμα
.
Verse: 18
καὶ
εἶπεν
πρὸς
Ηλιου
Τί
ἐμοὶ
καὶ
σοί
,
ἄνϑρωπε
τοῦ
ϑεοῦ
;
εἰσῆλϑες
πρός
με
τοῦ
ἀναμνῆσαι
τὰς
ἀδικίας
μου
καὶ
ϑανατῶσαι
τὸν
υἱόν
μου
.
Verse: 19
καὶ
εἶπεν
Ηλιου
πρὸς
τὴν
γυναῖκα
Δός
μοι
τὸν
υἱόν
σου
.
καὶ
ἔλαβεν
αὐτὸν
ἐκ
τοῦ
κόλπου
αὐτῆς
καὶ
ἀνήνεγκεν
αὐτὸν
εἰς
τὸ
ὑπερῷον
,
ἐν
ᾧ
αὐτὸς
ἐκάϑητο
ἐκεῖ
,
καὶ
ἐκοίμισεν
αὐτὸν
ἐπὶ
τῆς
κλίνης
αὐτοῦ
.
Verse: 20
καὶ
ἀνεβόησεν
Ηλιου
καὶ
εἶπεν
Οἴμμοι
,
κύριε
ὁ
μάρτυς
τῆς
χήρας
,
μεϑ
'
ἧς
ἐγὼ
κατοικῶ
μετ
'
αὐτῆς
,
σὺ
κεκάκωκας
τοῦ
ϑανατῶσαι
τὸν
υἱὸν
αὐτῆς
.
Verse: 21
καὶ
ἐνεϕύσησεν
τῷ
παιδαρίῳ
τρὶς
καὶ
ἐπεκαλέσατο
τὸν
κύριον
καὶ
εἶπεν
Κύριε
ὁ
ϑεός
μου
,
ἐπιστραϕήτω
δὴ
ἡ
ψυχὴ
τοῦ
παιδαρίου
τούτου
εἰς
αὐτόν
.
Verse: 22
καὶ
ἐγένετο
οὕτως
,
καὶ
ἀνεβόησεν
τὸ
παιδάριον
.
Verse: 23
καὶ
κατήγαγεν
αὐτὸν
ἀπὸ
τοῦ
ὑπερῴου
εἰς
τὸν
οἶκον
καὶ
ἔδωκεν
αὐτὸν
τῇ
μητρὶ
αὐτοῦ
·
καὶ
εἶπεν
Ηλιου
Βλέπε
,
ζῇ
ὁ
υἱός
σου
.
Verse: 24
καὶ
εἶπεν
ἡ
γυνὴ
πρὸς
Ηλιου
᾽Ιδοὺ
ἔγνωκα
ὅτι
ἄνϑρωπος
ϑεοῦ
εἶ
σὺ
καὶ
ῥῆμα
κυρίου
ἐν
στόματί
σου
ἀληϑινόν
.
This text is part of the
TITUS
edition of
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.