და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო! დადეგ ფერჴთა ზედა შენთა და ვიტყოდი შენდამი.
და მოვიდა ჩემ ზედა სული და აღმიღო მე და აღმადგინა მე და დამადგინა მე ფერჴთა ჩემთა ზედა და მესმოდა მისი, მეტყუელისაჲ ჩემდამო;
და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო! მიგავლენ მე შენ სახლისა მიმართ ისრაჱლისა, განმამწარებელთა მიმართ ჩემთა, რომელთა განმამწარეს მე, მათ და მამათა მათთა, და შეურაცხმყოფ იქმნეს ჩემდამო ვიდრე დღესისამდე დღისა.
და ძენი პირფიცხელნი და გულმყარნი, რომელთა მიმართ მე მიგავლენ შენ მათდამი, და სთქუა მათდა მიმართ: ამათ იტყჳს უფალი ადონაი!
ისმინონ ღათუ სადმე, ანუ შეიკდიმონ, მით რამეთუ სახლი განმამწარებელი არს, და ცნან, ვითარმედ წინაწარმეტყუელი ხარ შენ საშუალ მათსა.
და შენ, ძეო კაცისაო, ნუ ეშიშვი მათ, ნუცა განჰკრთები პირისაგან მათისა, მით რამეთუ განკსუვდენ და ზედ შეკრბენ შენ ზედა გარემოჲს და საშუალ ღრიაკალთასა მკჳდრ ხარ შენ; სიტყუათა მათთაგან ნუ გეშინინ და პირისაგან მათისა ნუ განჰკრთები, მით რამეთუ სახლი განმამწარებელი არს;
და არქუ სიტყუაჲ ჩემი მათ; უკუეთუ არა ისმინონ სიტყუაჲ ჩემი, ანუ თუ განკრთენ რამეთუ სახლი განმამწარებელთაჲ არს.
და შენ, ძეო კაცისაო, ისმინე მეტყუელისაჲ შენდამი: ნუ იქმნები განმამწარებელ, ვითარცა სახლი განმამწარებელი; აღყავ პირი შენი და ჭამე, რომელთა მე Page of ed. 1709: 154a მიგცემ შენ.
და ვიხილე და აჰა ჴელი განმარტებული ჩემდამო და მას შინა თავი წიგნისაჲ.
და განგრაგნა იგი წინაშე ჩემსა და იყვნეს მას შინა დაწვრილებ გარეთ და შინაჲთ და იყო მის შორის: გო\დებაჲ Page of ms. Ga: 251v და გურინვაჲ და კილოვნობაჲ და ვაებაჲ.
