᾽Επειδήπερ πολλοὶ ἐπεχείρησαν ἀνατάξασϑαι διήγησιν περὶ τῶν πεπληροϕορημένων ἐν ἡμῖν πραγμάτων,
Քանզի բազումք յօժարեցին վերստին կարգել զպատմութիւնն վասն իրացն հաստատելոց ի մեզ.
რამეთუ მრავალთა ჴელ-ყვეს ზეგარდამო განწესებად თხრობისაჲ მის საქმეთა მათთჳს დამტკიცებულთა ჩუენდა მომართ,
Ⴐ(ႠႫႤႧႭჃ) ႫႰႠႥႠႪႧႠ ჄႤႪႨ ႸႤႷႥႤႱ ႠႶႼႤႰႠႣ ႫႨႧႾႰႭႡႠჂ [ႢႭჃႪ]/ႱႠႥ[ႱႤႣ] ႱႠႰႼ[ႫႭჃ]/ႬႭႤႡႨႱႠႧჃႱ Ⴙ(ႭჃႤ)Ⴌ ႸႭႥ/ႰႨႱ ႱႠႵႫႤႧႠ ႠႶႱ/ႰႭჃႪႤႡႭჃႪႧႠჂ
რამეთუ მრავალთა ჴელ-ყვეს აღწერად მითხრობად გულსმოდგინედ სარწმუნოვებისათუის ჩუენ შორის საქმეთა აღსრულებულთა,
რამეთუ მრავალთა ჴელი შეყვეს აღწერად მითხრობაჲ გულსავსედ სარწმუნოებისათჳს ჩუენ შოვრის საქმეთა აღსრულებულთა,
*ვინაჲთგან უკუე მრავალთა ჴელ-ყვეს აღწერად მითხრობისა საქმეთათჳს გულსავსე-ქმნილთა ჩუენ შორის,
καϑὼς παρέδοσαν ἡμῖν οἱ ἀπ' ἀρχῆς αὐτόπται καὶ ὑπηρέται γενόμενοι τοῦ λόγου,
Որպէս աւանդեցին մեզ՝ որ ի սկզբանէ ականատես եւ սպասաւորք եղեն բանին։
ვითარცა მოგუასწავეს ჩუენ, რომელნი დასაბამით თუალითმხილველ და მსახურ ექმნნეს სიტყუასა მას,
Ⴅ(ႨႧႠႰႺ)Ⴀ ႨႢႨ ႫႭႫႺႤႱ Ⴙ(ႭჃႤ)Ⴌ Ⴐ(ႭႫႤ)ႪႬႨ ႣႠႱႠႡႠႫႨႧ/[ႢႠ]Ⴌ ႧჃႧႫႾႨႪႥ[ႤႪ] ႣႠ ႫႱႠႾႭჃႰ ႷႭ/ႴႨႪ ႾႨႷႥႬႤႱ ႱႨႲႷჃ/ႱႠ ႫႨႱ
ვითარცა მომეცა ჩუენ, რომელნი დასაბამითგან თუითმხილველ და მსახურ ყოფილ იყვნეს სიტყუისა მის,
ვითარცა-იგი მომცეს ჩუენ, რომელნი დასაბამითგან თჳთმხილველ და მსახურ ყოფილ იყვნეს სიტყჳსა მის,
ვითარცა-იგი მომცეს ჩუენ, რომელნი დასაბამითგან თჳთმხილველ და მსახურ ყოფილ იყვნეს სიტყჳსა მის,
ἔδοξε κἀμοὶ παρηκολουϑηκότι ἄνωϑεν πᾶσιν ἀκριβῶς καϑεξῆς σοι γράψαι, κράτιστε Θεόϕιλε,
Կամ եղեւ եւ ինձ որ ի սկզբանէ զհետ երթեալ էի ամենայնի ճշմարտութեամբ, կարգաւ գրել քեզ՝ քաջդ Թէոփիլէ.
ჯერ-მიჩნდა მეცა, რომელი დასაბამითგან შედგომილ ვიყავ ყოვლითა ჭეშმარიტებითა, განწესებულად მიწერად შენდა, მჴნეო ღმრთისმოყუარეო.
ႿႤႰ ႫႨ[Ⴙ]ႬႣႠ ႫႤႺႠ Ⴐ(ႠჂႧ)Ⴀ ႸႤႾႭჃႣႤႢ ႮႨႰ/ႥႤႪႨႧႢႠႬ Ⴗ(ႭႥႤ)ႪႧႠ ႽႤႸႫႠႰႨႲႠႣ ႸႤႫႣ/ႢႭႫႨႧႨ ႸႤႫႣႢႭႫႠႣ ႫႨႼႤႰႠႣ ႸႤႬႣႠ ႫჄ/ႬႤ[Ⴍ] Ⴖ(ႫႰ)ႧႨႱ [ႫႭ]ႷႭჃႠ/ႰႤႭ
ჯერ-მინდა მეცა, რომელი შეუდეგ პირველითგან ყოვლითა ჭეშმარიტებითა შემდგომითი-შემდგომად მიწერად შენდა, მჴნეო ღმრთისმოყუარეო,
ჯერ-მიჩნდა მეცა, რომელი შეუდეგ პირველითგან ყოველთა ჭეშმარიტად შემდგომითი შემდგომად მიწერად შენდა, მჴნეო ღმრთისმოყუარეო,
ჯერ-მიჩნდა მეცა, რომელი შეუდეგ პირველითგან ყოვლითა ჭეშმარიტებითა შემდგომითი შემდგომად მიწერად შენდა, მჴნეო ღმრთისმოყუარეო თეოფილე,
ἵνα ἐπιγνῷς περὶ ὧν κατηχήϑης λόγων τὴν ἀσϕάλειαν.
Զի ծանիցես զբանիցն՝ որոց աշակերտեցար. զճշմարտութիւնն։
რაჲთა გულისხმა-ჰყო სიტყუათაჲ მათ, რომელთა დაემოწაფე, ჭეშმარიტებით.
// Ⴐ(ႠჂႧ)Ⴀ ႾႺႬႠ Ⴐ(ႭႫႤ)Ⴊ/ႧႠႧჃႱ ႾႨႱႼႠႥႤ [ႱႨႲ]/ႷႭჃႠႧႠ ႫႠႧ ႩႰ/ႻႠ[ႪႭჃႪႤႡ]ႠჂ
რაჲთა სცნა, რომელთათჳს ისწავე სიტყუათათჳს კრძალულებაჲ.
რაჲთა სცნა, რომელთათჳს ისწავე სიტყუათა მათ კრძალულებაჲ.
რაჲთა სცნა, რომელთათჳს-იგი ისწავე სიტყუათა მათ კრძალულებაჲ.
᾽Εγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις ῾Ηρῴδου βασιλέως τῆς ᾽Ιουδαίας ἱερεύς τις ὀνόματι Ζαχαρίας ἐξ ἐϕημερίας ᾽Αβιά, καὶ γυνὴ αὐτῷ ἐκ τῶν ϑυγατέρων ᾽Ααρών, καὶ τὸ ὄνομα αὐτῆς ᾽Ελισάβετ.
Եւ եղեւ յաւուրս Հերովդի արքայի Հրեաստանին, քահանայ ոմն՝ անուն Զաքարիա ի դասակարգէ Աբիայ. եւ կին նորա ի դստերաց Ահարովնի, եւ անուն նորա Եղիսաբեթ։
ხ̃იყო დღეთა მათ ჰეროდე მეუფისა მის ჰურიასტანისათა მღდელი ვინმე, სახელით ზაქარია, დასისა მისგან აბიასი, და ცოლი მისი ასულთაგანი აჰრონისთაჲ, და სახელი მისი ელისაბედ.
ႾႨႷႭ ႣႶႤႧႠ ႫႠႧ ჀႤႰႭႣႤ ႫႤႴႨႱႠ ჀႭჃႰႨႠႱႲႠႬႨႱႠ/[ႧႠ] . . . . . . . . . . Ⴐ(ႭႫ)ႪႨႱႠ ႱႠႾႤႪႨ ႦႠႵႠ/ႰႨႠ ႸႤႫႣႢႭႫႠႣ ႣႶႨႧႨ ႣႶႤႧႨႱႠ ႫႱႠ/ႾႭჃႰႤႡႨႱႠ ႫႨႱ ႠႡႨ/ႠჂႱႠ ႣႠ ႺႭႪႨ ႫႨႱႨ ႠႱႭჃႪႧႠႢႠႬ ႠჀႰႭႬႨႱႧႠ ႣႠ ႱႠႾႤႪႨ ႫႨႱႨ ႤႪႨႱႠႡႤ[Ⴇ]
იყო დღეთა ეროდე მეფისა ჰურიასტანისათა მღდელი ვინმე, რომლისა სახელი ზაქარია, შემდგომად დღითი-დღედისა მსახურებისა მის აბიაჲსა, და ცოლი მისი ასულთაგან აჰრონისთაჲ, და სახელი მისი ელისაბედ.
იყო დღეთა მათ ჰეროდე მეფისა ჰურიასტანისათა მღდელი ვინმე, რომლისაჲ სახელი ზაქარია, შემდგომად დღითიდღედისა მსახურებისა მის აბიაჲსა, და ცოლი მისი ასულთაგან აჰრონისთა, და სახელი მისი ელისაბედ.
იყო დღეთა მათ ჰეროდე მეფისა ჰურიასტანისათა მღდელი ვინმე, რომლისა სახელი ზაქარია, შემდგომად დღითი დღედ მსახურებისა მის აბიაჲსა, და ცოლი მისი ასულთაგან აჰრონისთაჲ, და სახელი მისი ელისაბედ.
ἦσαν δὲ δίκαιοι ἀμϕότεροι ἐναντίον τοῦ ϑεοῦ, πορευόμενοι ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασιν τοῦ κυρίου ἄμεμπτοι.
Եւ էին արդարք երկոքին առաջի Աստուծոյ, գնային յամենայն պատուիրանս եւ յիրաւունս տեառն՝ անարատք։
და იყვნეს ორნივე მართალ წინაშე უფლისა, ვიდოდეს ყოველთა შინა მცნებათა და სამართალთა ღმრთისათა, უბიწო იყვნეს,
და იყვნეს ორნივე იგი მართალ წინაშე ღმრთისა და ვიდოდეს ყოველთა მცნებათა სიმართლისა უფლისათა უბიწონი;
და იყვნეს ორნივე ესე წინაშე ღმრთისა მართალ და ვიდოდეს ყოველთა მცნებათა სიმართლისა უფლისათა უბიწონი.
და იყვნეს ორნივე ესე წინაშე ღმრთისა მართალ და ვიდოდეს ყოველთა მცნებათა სიმართლისა უფლისათა უბიწონი.
καὶ οὐκ ἦν αὐτοῖς τέκνον, καϑότι ἦν ἡ ᾽Ελισάβετ στεῖρα, καὶ ἀμϕότεροι προβεβηκότες ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν ἦσαν.
Եւ ոչ գոյր նոցա որդեակ. քանզի Եղիսաբեթ ամուլ էր, եւ երկոքեան՝ անցեալ էին զաւուրբք իւրեանց։
და არა ესუა მათ შვილ, რამეთუ ელისაბეთ ბერწ იყო, და ორნივე გარდასრულ იყვნეს დღეთა თჳსთა.
და არა ესუა [მათ] შვილი, რამეთუ იყო ელისაბედ ბერწ, და ორნივე გარდასრულ იყვნეს დღეთა მათთა.
და არა ესუა მათ შვილი, რამეთუ ელისაბეთ იყო ბერწ, და ორნივე გარდასრულ იყვნეს დღეთა მათთა.
და არა ესუა მათ შვილი, რამეთუ ელისაბედ იყო ბერწ, და ორნივე გარდასრულ იყვნეს დღეთა მათთა.
᾽Εγένετο δὲ ἐν τῷ ἱερατεύειν αὐτὸν ἐν τῇ τάξει τῆς ἐϕημερίας αὐτοῦ ἔναντι τοῦ ϑεοῦ,
Եւ եղեւ ի քահանայանալն նորա ըստ կարգի աւուրցն հասանելոյ առաջի Աստուծոյ,
და იყო მღდელობასა მას მისსა, განწესებულსა მას დღეთა მსახურებასა მისსა წინაშე ღმრთისა.
და იყო მღდელობასა მისსა, წესსა მას დღითი-დღედისა მისისასა წინაშე ღმრთისა,
და იყო მღდელობასა მას მისსა, წესსა მას დღითიდღედისა მისისასა წინაშე ღმრთისა,
და იყო მღდელობასა მას მისსა, წესსა მას დღითიდღედისა მისისასა წინაშე ღმრთისა,
κατὰ τὸ ἔϑος τῆς ἱερατείας ἔλαχε τοῦ ϑυμιᾶσαι εἰσελϑὼν εἰς τὸν ναὸν τοῦ κυρίου,
Ըստ օրինի քահանայութեանն՝ եհաս նմա խունկ արկանել՝ մտեալ ի տաճարն Տեառն։
მსგავსად მღდელობისა ხუედა მას კუმევად საკუმეველისა, შევიდა ტაძარსა მას უფლისასა.
მსგავსად ჩუეულებისა მის მღდელობისა ხუდა მას საკუმეველისა კუმევაჲ და შევიდა ტაძარსა მას უფლისასა.
მსგავსად ჩუეულებისა მღდელობისა ჰხუედა მას საკუმეველისა კუმევაჲ და შევიდა ტაძარსა უფლისასა.
მსგავსად ჩუეულებისა მღდელობისა ჰხუდა მას საკუმეველისა კუმევაჲ და შევიდა ტაძარსა უფლისასა.
καὶ πᾶν τὸ πλῆϑος ἦν τοῦ λαοῦ προσευχόμενον ἔξω τῇ ὥρᾳ τοῦ ϑυμιάματος·
Եւ ամենայն բազմութիւն ժողովրդեանն կային յաղօթս արտաքոյ՝ ի ժամու խնկոցն։
და ყოველი იგი სიმრავლე თაყუანის-სცემდა გარეშე ჟამსა მას საკუმეველთასა.
და ყოველი სიმრავლჱ ერისაჲ ილოცვიდა გარეშე ჟამსა მას საკუმეველის კუმევისასა.
და ყოველი იგი სიმრავლჱ ერისაჲ მის ილოცვიდა გარეშე ჟამსა მას საკუმეველისა კუმევისასა.
და ყოველი სიმრავლე ერისაჲ ილოცვიდა გარეშე ჟამსა მას საკუმეველისა კუმევისასა.
ὤϕϑη δὲ αὐτῷ ἄγγελος κυρίου ἑστὼς ἐκ δεξιῶν τοῦ ϑυσιαστηρίου τοῦ ϑυμιάματος.
Եւ երեւեցաւ նմա հրեշտակ Տեառն. զի կայր ընդ աջմէ սեղանոյ խնկոցն։
გამოეცხადა მას ანგელოზი უფლისაჲ, მდგომარე მარჯულ საკურთხეველისა მის საკუმეველთაჲსა.
და ეჩუენა ანგელოზი უფლისაჲ, მდგომარჱ მარჯუენით საკურთხეველისა საკუმეველთაჲსა.
და ეჩუენა მას ანგელოზი უფლისაჲ, მდგომარჱ მარჯუენით საკურთხეველისა მის საკუმეველისა.
და ეჩუენა მას ანგელოზი უფლისაჲ, მდგომარე მარჯუენით საკურთხეველისა მის საკუმეველთაჲსა.
καὶ ἐταράχϑη Ζαχαρίας ἰδών, καὶ ϕόβος ἐπέπεσεν ἐπ' αὐτόν.
Եւ խռովեցաւ Զաքարիա՝ իբրեւ ետես, եւ անկաւ ահ ի վերայ նորա։
და შეძრწუნდა ზაქარია, ვითარცა იხილა, და შიში დაეცა მის ზედა.
შეძრწუნდა ზაქარია და შეეშინა, იხილა რაჲ იგი.
და შეძრწუნდა ზაქარია, იხილა რაჲ იგი, და შიში დაეცა მას ზედა.
და შეძრწუნდა ზაქარია, იხილა რაჲ იგი, და შიში დაეცა მას ზედა.
εἶπεν δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος, Μὴ ϕοβοῦ, Ζαχαρία, διότι εἰσηκούσϑη ἡ δέησίς σου, καὶ ἡ γυνή σου ᾽Ελισάβετ γεννήσει υἱόν σοι, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾽Ιωάννην.
Ասէ ցնա հրեշտակն տեառն. մի երկնչիր Զաքարիա, զի լսելի եղեն աղօթք քո, եւ կին քո Եղիսաբեթ՝ ծնցի քեզ որդի, եւ կոչեսցես զանուն նորա Յովհաննէս։
ჰრქუა მას ანგელოზმან მან უფლისამან: ნუ გეშინინ, ზაქარია, რამეთუ სასმენელ იქმნეს ლოცვანი შენნი და ცოლმან შენმან ელისაბედ გიშვეს შენ ძჱ და უწოდი მას სახელი იოვანე.
ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ნუ გეშინინ, ზაქარია, რამეთუ შეესმნეს ვედრებანი შენნი და ცოლმან შენმან ელისაბედ გიშვეს შენ ძჱ, და უწოდიან სახელი მისი იოვანე.
ჰრქუა ანგელოზმან მან: ნუ გეშინინ, ზაქარია, რამეთუ შეესმნეს ვედრებანი შენნი, და ცოლმან შენმან ელისაბედ გიშვეს შენ ძჱ, და უწოდი სახელი მისი იოვანე.
ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ნუ გეშინინ, ზაქარია, რამეთუ შეისმნეს ვედრებანი შენნი, და ცოლმან შენმან ელისაბედ გიშვეს შენ ძე, და უწოდი სახელი მისი იოვანე.
καὶ ἔσται χαρά σοι καὶ ἀγαλλίασις, καὶ πολλοὶ ἐπὶ τῇ γενέσει αὐτοῦ χαρήσονται·
Եւ եղիցի քեզ ուրախութիւն եւ ցնծութիւն. եւ բազումք ի ծննդեան նորա խնդասցեն.
და იყოს შენდა სიხარულ და მხიარულება, და მრავალთა უხაროდის შობაჲ იგი მისი.
და იყოს შენდა სიხარულ და მხიარულება, და მრავალთა შობასა მისსა განიხარონ.
და იყოს შენდა სიხარულ და მხიარულება, და მრავალთა შობასა მისსა განიხარონ.
და იყოს შენდა სიხარულ და მხიარულება, და მრავალთა შობასა მისსა განიხარონ.
ἔσται γὰρ μέγας ἐνώπιον [τοῦ] κυρίου, καὶ οἶνον καὶ σίκερα οὐ μὴ πίῃ, καὶ πνεύματος ἁγίου πλησϑήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ,
Զի եղիցի մեծ առաջի տեառն. եւ գինի եւ օղի մի արբցէ. եւ հոգւով սրբով լցցի անդստին յորովայնէ մօր իւրոյ։
რამეთუ იყოს დიდ წინაშე უფლისა და ღჳნოჲ და სათრობელი და იყი არა სუას და სულითა წმიდითა სავსე იყოს მიერვე მუცლით დედისა თჳსისაჲთ.
რამეთუ იყოს იგი დიდ წინაშე უფლისა, ღჳნოჲ და თაფლუჭი არა სუას და სულითა წმიდითა აღივსოს მიერვე დედის მუცლითგან მისით.
რამეთუ იყოს დიდ წინაშე უფლისა და ღჳნოჲ და თაფლუჭი არა სუას და სულითა წმიდითა აღივსოს მიერვე დედისმუცლით მისითგან.
რამეთუ იყოს დიდ წინაშე უფლისა და ღჳნოჲ და თაფლუჭი არა სუას და სულითა წმიდითა აღივსოს მიერვე დედისმუცლით მისითგან.
καὶ πολλοὺς τῶν υἱῶν ᾽Ισραὴλ ἐπιστρέψει ἐπὶ κύριον τὸν ϑεὸν αὐτῶν.
Եւ զբազումս յորդւոցն Իսրայէլի դարձուսցէ ի տէր Աստուած իւրեանց։
და მრავალნი ძეთა მათგან ისრაჱლისათა მოაქცინეს უფლისა მიმართ ღმრთისა მათისა.
და მრავალნი ძეთა ისარაჱლისათანი მოაქცინეს უფლისა ღმრთისა მათისა.
და მრავალნი ძეთა ისრაჱლისათანი მოაქცინეს უფლისა, ღმრთისა მათისა.
და მრავალნი ძეთა ისრაჱლისათაგანნი მოაქცინეს უფლისა ღმრთისა მათისა.
καὶ αὐτὸς προελεύσεται ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει ᾽Ηλίου, ἐπιστρέψαι καρδίας πατέρων ἐπὶ τέκνακαὶ ἀπειϑεῖς ἐν ϕρονήσει δικαίων, ἑτοιμάσαι κυρίῳ λαὸν κατεσκευασμένον.
Եւ ինքն եկեսցէ առաջի նորա հոգւով զօրութեամբ Եղիայի, դարձուցանել զսիրտս հարց յորդիս, եւ զանհաւանս յիմաստութիւն յարդարոց. պատրաստել Տեառն ժողովուրդ կազմեալ։
და იგი თავადი წარმოუძღუეს წინაშე მისა სულითა და ძალითა ელიაჲსითა მოქცევად გულთა მამათა შჳლთა მიმართ, ურჩნი გონიერებასა მართალთასა განმზადებად უფლისა ერი განგებული.
და იგი თავადი პირველ განვიდეს წინაშე მისა ძალითა და სულითა ელიაჲსითა მოქცევად გულნი მამათანი შვილთა მიმართ და ურჩნი გონებითა მართალთაჲთა განმზადებად უფლისა ერი მომზადებული.
და იგი თავადი პირველ განვიდეს წინაშე მისა სულითა და ძალითა ელიაჲსითა მოქცევად გულნი მამათანი შვილთა მიმართ და ურჩნი გონებითა მართალთაჲთა განმზადებად უფალსა ერი მომზადებული.
და იგი თავადი პირველად განვიდეს წინაშე მისა სულითა და ძალითა ელიაჲსითა მოქცევად გულნი მამათანი შვილთა მიმართ და ურჩნი გონებითა მართალთაჲთა განმზადებად უფლისა ერი მომზადებული.
Καὶ εἶπεν Ζαχαρίας πρὸς τὸν ἄγγελον, Κατὰ τί γνώσομαι τοῦτο; ἐγὼ γάρ εἰμι πρεσβύτης καὶ ἡ γυνή μου προβεβηκυῖα ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῆς.
Եւ ասէ Զաքարիա ցհրեշտակն, եւ իւ գիտացից զայդ. զի ես՝ ծեր եմ, եւ կին իմ անցեալ զաւուրբք իւրովք։
და ჰრქუა ზაქარია ანგელოზსა მას: რაჲთა უწყოდი ესე, რამეთუ მე მოხუცებულ ვარ, და ცოლი ჩემი გარდასრულ არს დღეთა?
და ჰრქუა ზაქარია ანგელოზსა მას: რაჲთა ვცნა, რამეთუ მე მოხუცებულ ვარ, და ცოლი ჩემი გარდასრულ დღეთა მისთა?
და ჰრქუა ზაქარია ანგელოზსა მას: რაჲთა ვცნა ესე, რამეთუ მე მოხუცებულ ვარ, და ცოლი ჩემი გარდასრულ არს დღეთა მისთა?
და ჰრქუა ზაქარია ანგელოზსა მას: რაჲთა ვცნა ესე, რამეთუ მე მოხუცებულ ვარ, და ცოლი ჩემი გარდასრულ არს დღეთა მისთა?
καὶ ἀποκριϑεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῷ, ᾽Εγώ εἰμι Γαβριὴλ ὁ παρεστηκὼς ἐνώπιον τοῦ ϑεοῦ, καὶ ἀπεστάλην λαλῆσαι πρὸς σὲ καὶ εὐαγγελίσασϑαί σοι ταῦτα·
Պատասխանի ետ հրեշտակն՝ եւ ասէ ցնա. ես եմ Գաբրիէլ՝ որ կամ առաջի Աստուծոյ, եւ առաքեցայ խօսել ընդ քեզ՝ եւ աւետարանել քեզ զայդ։
მიუგო ანგელოზმან და ჰრქუა: მე ვარ ანგელოზი გაბრიელ, რომელი ვდგა წინაშე ღმრთისა, და მოვივლინე სიტყუად შენდა და ხარებად შენდა ესე.
მიუგო და ჰრქუა ანგელოზმან მან: მე ვარ გაბრიელ, წინაშე-მდგომელი პირსა ღმრთისასა. და მოვივლინე სიტყუად შენდა და ხარებად.
მიუგო და ჰრქუა ანგელოზმან მან: მე ვარ გაბრიელ, წინაშემდგომელი პირსა ღმრთისასა, და მოვივლინე სიტყუად შენდა და ხარებად ამას.
მიუგო ანგელოზმან მან და ჰრქუა: მე ვარ გაბრიელ, წინაშემდგომელი პირსა ღმრთისასა, და მოვივლინე სიტყუად შენდა და ხარებად ამას.
καὶ ἰδοὺ ἔσῃ σιωπῶν καὶ μὴ δυνάμενος λαλῆσαι ἄχρι ἧς ἡμέρας γένηται ταῦτα, ἀνϑ' ὧν οὐκ ἐπίστευσας τοῖς λόγοις μου, οἵτινες πληρωϑήσονται εἰς τὸν καιρὸν αὐτῶν.
Եւ ահա՝ եղիցես համր, եւ մի կարասցես խօսել մինչեւ ցօրն՝ յորում այդ լինիցի. փոխանակ զի ոչ հաւատացեր բանից իմոց՝ որք լցցին ի ժամանակի իւրեանց։
და, აჰა, იყო დადუმებულ და ვერ იტყოდი მიდღემდის, რომელსა ესე იყოს, ამისთჳს, რამეთუ არა გრწმენა სიტყუათა ჩემთაჲ, რომელნი აღესრულნენ ჟამსა თჳსსა.
და აჰა იყო შენ დადუმებულ და ვერ შემძლებელ სიტყუად შენდა ხარებად ამას ვიდრე დღედმდე ყოფად ამისთჳს, რამეთუ არა გრწმენნეს სიტყუანი ჩემნი, რომელნი აღივსნეს ჟამსა ამას.
და იყო შენ დადუმებულ და ვერშემძლებელ სიტყუად ვიდრე დღედმდე ყოფად ამისა ამისთჳს, რამეთუ არა გრწმენნეს სიტყუანი ჩემნი, რომელნი აღესრულნენ ჟამსა მათსა.
და, აჰა, იყო შენ დადუმებულ და ვერშემძლებელ სიტყუად, ვიდრე დღედმდე ყოფად ამისა ამისთჳს, რამეთუ არა გრწმენნეს სიტყუანი ჩემნი, რომელნი აღესრულნენ ჟამსა თჳსსა.
Καὶ ἦν ὁ λαὸς προσδοκῶν τὸν Ζαχαρίαν, καὶ ἐϑαύμαζον ἐν τῷ χρονίζειν ἐν τῷ ναῷ αὐτόν.
Եւ ժողովուրդն՝ ակն ունէր Զաքարիայ, եւ զարմանային ընդ յամելն նորա ի տաճարին,
და ერი იგი ელოდა ზაქარიას, დაკჳრვებულ იყუნეს დაყოვნებასა მას მისსა ტაძარსა მას შინა.
და ერი იგი ელოდა ზაქარიას და დაკჳრვებულ იყვნეს დაყოვნებასა მისსა ტაძარსა მას შინა.
და დგა ერი იგი და ელოდა ზაქარიას და უკჳრდა დაყოვნებაჲ იგი მისი ტაძარსა მას შინა.
და დგა ერი იგი და ელოდა ზაქარიას და უკჳრდა დაყოვნებაჲ იგი მისი ტაძარსა მას შინა.
ἐξελϑὼν δὲ οὐκ ἐδύνατο λαλῆσαι αὐτοῖς, καὶ ἐπέγνωσαν ὅτι ὀπτασίαν ἑώρακεν ἐν τῷ ναῷ· καὶ αὐτὸς ἦν διανεύων αὐτοῖς, καὶ διέμενεν κωϕός.
Եւ իբրեւ ել՝ ոչ կարէր խօսել ընդ նոսա, եւ իմացան՝ եթէ տեսիլ ետես ի տաճարին։ եւ նա՝ նշանացի խօսէր ընդ նոսա, եւ կայր պապանձեալ։
და ვითარცა გამოვიდა, ვერ ეტყოდა მათ, და გულისხმა-ყვეს, ვითარმედ ხილვაჲ იხილა ტაძარსა მას. და იგი მოასწავებდა მათ, და იგი დგა დადუმებული.
ႸႨႬႠ ႣႠ ႨႢႨ ႼႠႫႱ ႾႭჃႷႭႴႣႠ ႫႠႧ ႣႠ ႣႠႾႠႣႢႰႠ ႭჃႲႷႭჃႠႣ
და ვითარ გამოვიდა, ვერ ეტყოდა მათ; გულისხმა-ყვეს, რამეთუ ხილვაჲ იხილა ტაძარსა მას შინა; და იგი მოასწავებდა მათ და დგა დადუმებული.
და გამო-რაჲ-ვიდა, ვერ ეძლო სიტყუად მათა, და ცნეს, რამეთუ ჩუენებაჲ რაჲმე იხილა ტაძარსა მას შინა; და იგი წამს-უყოფდა მათ და დაადგრა უტყუად.
და გამო-რაჲ-ვიდა, ვერ ეძლო სიტყუად მათდა, და ცნეს, რამეთუ ჩუენებაჲ რაჲმე იხილა ტაძარსა მას შინა: და იგი წამ-უყოფდა მათ და დაადგრა უტყუად.
καὶ ἐγένετο ὡς ἐπλήσϑησαν αἱ ἡμέραι τῆς λειτουργίας αὐτοῦ ἀπῆλϑεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.
Եւ եղեւ իբրեւ լցան աւուրք պաշտաման նորա, գնաց ի տուն իւր։
და იყო, ვითარცა აღივსნეს დღენი იგი მსახურებისა მისისანი, წარვიდა სახიდ თჳსა.
ႣႠ ႾႨႷႭ Ⴅ(ႨႧႠႰႺ)Ⴀ ႠႶႾႤႱ/ႰႭჃႪႬႤႱ ႣႶႤႬႨ ႨႢႨ ႫႱႠႾႭჃႰႤႡႨႱႠ ႫႨ/ႱႨႱႠႬႨ ႼႠႰႥႨႣႠ ႱႠ/ႾႨႣ ႧჃႱႠ //
და იყო, ვითარცა აღივსნეს დღენი მსახურებისა მისისანი, წარვიდა სახიდ თჳსა.
და იყო, ვითარცა აღესრულნეს დღენი იგი მსახურებისა მისისანი, წარვიდა სახიდ თჳსა.
და ვითარცა აღესრულნეს დღენი იგი მსახურებისა მისისანი, წარვიდა სახიდ თჳსა.
Μετὰ δὲ ταύτας τὰς ἡμέρας συνέλαβεν ᾽Ελισάβετ ἡ γυνὴ αὐτοῦ· καὶ περιέκρυβεν ἑαυτὴν μῆνας πέντε, λέγουσα
Եւ յետ աւուրցն այնոցիկ՝ յղացաւ Եղիսաբեթ կինն նորա, եւ թաքուցանէր զանձն ամիսս հինգ, եւ ասէր.
და შემდგომად დღეთა მათ მიუდგა ელისაბეთ, ცოლი მისი, და იმალვიდა თავსა თჳსსა ხუთ თთუე და თქუა,
ႣႠ ႸႤႫ/ႣႢႭႫႠႣ ႣႶႤႧႠ ႫႠႧ ႫႨႾႭჃႣႢႠ ႤႪႨႱႠႡႤႧ ႺႭႪႨ ႫႨႱႨ ႣႠ ႾႨႴႠႰ/ႥႨႣႠ ႧႠႥႱႠ ႧჃႱႱႠ ႾႭჃႧ ႧႧႭჃႤ ႣႠ ႾႨႲ[Ⴗ]ႭႣႠ //
და შემდგომად დღეთა მათ მიუდგა ელისაბედ, ცოლი მისი, და იმალვიდა თავსა თჳსსა ხუთ თთუე და თქუა,
და შემდგომად დღეთა ამათ მიუდგა ცოლი მისი და იფარვიდა თავსა თჳსსა ხუთ თთუე და იტყოდა,
და შემდგომად დღეთა მათ მიუდგა ელისაბედ, ცოლი მისი, და იფარვიდა თავსა თჳსსა ხუთ თუე და იტყოდა,
ὅτι Οὕτως μοι πεποίηκεν κύριος ἐν ἡμέραις αἷς ἐπεῖδεν ἀϕελεῖν ὄνειδός μου ἐν ἀνϑρώποις.
Զինչ գործ գործեաց ընդ իս տէր, յաւուրս յոր հայեցաւ յիս բառնալ զնախատինս իմ ի մարդկանէ։
რამეთუ: ესე ქმნა უფალმან ჩემდა მომართ დღეთა მათ, რომელთა მომხედა მე აჴოცად საყუედრელი ჩემი კაცთა შორის.
...[ႤႱ]/ႰჁႧ... ႫႤ Ⴍ(ჃႴႠႪႫႠ)Ⴌ ႣႶႤ/ႧႠ ႠႫႠ[Ⴇ] Ⴐ(ႭႫႤ)ႪႧႠ ႫႭႾႤႣႥႠ ႷႭ ႫႭႱ/ႮႭႪႥႠႣ ႷႭჃႤႣႰႤ/ႡႠჂ ႹႤႫႨ ႩႠႺႧႠ ႸႭႥ/ႰႨႱ
რამეთუ: ესრე ქმნა ღმერთმან ჩემდა მომართ დღეთა ამათ, რომელ მომხედა მე და აჴოცა ყუედრებაჲ ჩემი კაცთა შორის.
ვითარმედ: ესრჱთ მიყო მე უფალმან დღეთა ამათ, რომელთა მოხედვა-ყო მოსპოლვად ყუედრებაჲ ჩემი კაცთა შოვრის.
ვითარმედ: ესრეთ მიყო მე უფალმან დღეთა ამათ, რომელთა მოხედვა-ყო მოსპოლვად ყუედრებაჲ ჩემი კაცთა შორის.
᾽Εν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ ἀπὸ τοῦ ϑεοῦ εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας ᾗ ὄνομα Ναζαρὲϑ
Եւ յամսեանն վեցերորդի, առաքեցաւ Գաբրիէլ հրեշտակ յԱստուծոյ ի քաղաք մի Գալիլեացւոց, որում անուն էր Նազարեթ,
და თთუესა მას მეექუსესა მიივლინა გაბრიელ ანგელოზი ღმრთისა მიერ ქალაქსა გალილეველთასა, რომელსა სახელი ერქუა ნაზარეთ,
ႣႠ ႧႧႭჃႤႱႠ ႫႤႤႵ/ႭჃႱႤႱႠ ႫႭႾႨႥႪႨႬႠ ႢႠႡႰႨႤႪ ႠႬႢႤႪႭႦႨ Ⴖ(ႫႰ)ႧႨႱႠ ႫႨႤႰ ႵႠႪႠ/ႵႠႣ ႢႠႪႨႪႤႠჂႱႠ Ⴐ(ႭႫ)ႪႨႱႠ ႱႠႾႤႪႨ ႬႠႦႠ/ႰႤႧ
და თთუესა მეექუსესა მოივლინა გაბრიელ ანგელოზი ღმრთისა მიერ ქალაქად გალილეაჲსა, რომლისა სახელი ნაზარეთ,
და თთუესა მეექუსესა მოივლინა ანგელოზი ღმრთისა მიერ ქალაქად გალილეაჲსა, რომლისა სახელი ნაზარეთ,
და თუესა მეექუსესა მოივლინა გაბრიელ ანგელოზი ღმრთისა მიერ ქალაქად გალილეაჲსა, რომლისა სახელი ნაზარეთ,
πρὸς παρϑένον ἐμνηστευμένην ἀνδρὶ ᾧ ὄνομα ᾽Ιωσὴϕ ἐξ οἴκου Δαυίδ, καὶ τὸ ὄνομα τῆς παρϑένου Μαριάμ.
Առ կոյս խօսեցեալ առն՝ որում անուն էր Յովսէփ՝ եւ ի տանէ Դաւթի. եւ անուն կուսին Մարիամ։
ქალწულისა, განთხოვილისა კაცისა, რომელსა სახელი ერქუა იოსეფ, სახლისაგან დავითისა, და სახელი ქალწულისაჲ მის მარიამ.
// ႵႠႪႼႭჃႪႨႱႠ ႧႾႭႥႨႪႨႱႠ ႵႫႠႰႱႠ Ⴐ(ႭႫ)ႪႨႱႠ ႱႠႾႤႪႨ ႨႭႱႤႴ ႱႠႾႪႨႱႠႢႠႬ ႣႠ ႲႭႫ/[ႨႱႠ] Ⴃ[ႠႥႨ]ႧႨႱႠ ႣႠ ႱႠႾႤႪႨ ႵႠႪႼႭჃႪႨႱႠჂ ႫႨႱ ႫႠႰႨႠႫ
ქალწულისა, თხოვილისა ქმრისა, რომლისა სახელი იოსებ, სახლისაგან და ტო\მისა დავითისი, და სახელი ქალწულისაჲ მის მარიამ.
ქალწულისა, თხოვილისა ქმარსა, რომლისაჲ სახელი იოსებ, სახლისაგან და ტომისა დავითისა, და სახელი ქალწულისაჲ მის მარიამ.
ქალწულისა, თხოვილისა ქმრისა, რომლისა სახელი იოსებ, სახლისაგან და ტომისა დავითისა, და სახელი ქალწულისაჲ მის მარიამ.
καὶ εἰσελϑὼν πρὸς αὐτὴν εἶπεν, Χαῖρε, κεχαριτωμένη, ὁ κύριος μετὰ σοῦ.
Եւ եկեալ առ նա՝ ասէ. ուրախ լեր բերկրեալդ, տէր ընդ քեզ։
და მოვიდა მისა და ჰრქუა: გიხაროდენ, მხიარულო! უფალი შენ თანა!
ႣႠ ႸႤႥႨႣႠ ႠႬႢႤႪႭႦႨ ႨႢႨ ႫႨႱႠ ႣႠ ႾႰႵ(ႭჃ)Ⴀ ႢႨႾႠႰႭႣႤႬ ႫႨႫႠႣႪ/[ႤႡႭჃႪႭ]
და შევიდა მისა ანგელოზი იგი და ჰრქუა მას: გიხაროდენ, მიმადლებულო! უფალი შენ თანა. კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის.
და შევიდა ანგელოზი იგი მისა და ჰრქუა: გიხაროდენ, მიმადლებულო! უფალი შენ თანა. კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის.
და შევიდა ანგელოზი იგი მისა და ჰრქუა: გიხაროდენ, მიმადლებულო! უფალი შენ თანა. კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის.
ἡ δὲ ἐπὶ τῷ λόγῳ διεταράχϑη καὶ διελογίζετο ποταπὸς εἴη ὁ ἀσπασμὸς οὗτος.
Եւ նա՝ ընդ բանսն խռովեցաւ, եւ խորհէր ընդ միտս՝ թէ որպիսի ինչ իցէ ողջոյնս այս։
და იგი სიტყუასა მას აღიძრა და განიზრახვიდა, ვითარმედ: ვითარმე რაჲ არს მოკითხვაჲ ესე?
ხოლო მან რაჲ იხილა, შეძრწუნდა სიტყუასა მას მისსა და განიზრახვიდა: ვითარ-მე არს მოკითხვაჲ ესე?
ხოლო მან რაჲ იხილა, შეძრწუნდა სიტყუასა მისსა და განიზრახვიდა: ვითარმე არს მოკითხვაჲ ესე?
ხოლო მან რაჲ იხილა, შეძრწუნდა სიტყუასა მას მისსა ზედა და განიზრახვიდა: ვითარმე არს მოკითხვაჲ ესე?
καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος αὐτῇ, Μὴ ϕοβοῦ, Μαριάμ, εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ ϑεῷ·
Եւ ասէ ցնա Հրեշտակն. մի երկնչիր Մարիամ, զի գտեր շնորհս յԱստուծոյ,
და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ნუ გეშინიან, მარიამ, რამეთუ ჰპოე მადლი წინაშე ღმრთისა.
და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ნუ გეშინინ, მარიამ, რამეთუ ჰპოვე მადლი წინაშე ღმრთისა.
და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ნუ გეშინინ, მარიამ, ჰპოვე მადლი წინაშე ღმრთისა.
და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ნუ გეშინინ, მარიამ, რამეთუ ჰპოვე მადლი წინაშე ღმრთისა.
καὶ ἰδοὺ συλλήμψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾽Ιησοῦν.
Եւ ահա՝ յղասջիր՝ եւ ծնցես որդի. եւ կոչեսցեն զանուն նորա Յիսուս.
და, აჰა, მიუდგე და შვე ძე და უწოდი სახელი მისი იესუ.
და აჰა ესერა შენ მუცლად-იღო და და შვე ძჱ და უწოდიან სახელი მისი იესუ.
და, აჰა, ესერა, შენ მუცლად-იღო და შვე ძჱ, და უწოდი სახელი მისი იესუ.
და, აჰა, ესერა, შენ მუცლად-იღო და ჰშვე ძჱ და უწოდი სახელი მისი იესუ.
οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληϑήσεται, καὶ δώσει αὐτῷ κύριος ὁ ϑεὸς τὸν ϑρόνον Δαυὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ,
Նա եղիցի մեծ, եւ որդի բարձրելոյ կոչեսցի, եւ տացէ նմա Տէր Աստուած զաթոռն Դաւթի հօրն նորա. եւ թագաւորեսցէ ի վերայ տանն Յակովբայ ի յաւիտեանս.
ესე იყოს დიდ და ძე მაღლის ერქუას, და მოსცეს მას უფალმან ღმერთმან მადლი -- საყდარი დავითის, მამისა თჳსისაჲ,
ესე იყოს დიდ და ძე მაღლის ეწოდოს, და მოსცეს მას ღმერთმან საყდარი დავითისი, მამისა თჳსისაჲ,
ესე იყოს დიდ და ძე მაღლის ეწოდოს, და მოსცეს მას უფალმან ღმერთმან საყდარი დავითისი, მამისა თჳსისაჲ,
ესე იყოს დიდ და ძე მაღლის ეწოდოს, და მისცეს მას უფალმან ღმერთმან საყდარი დავითის, მამისა თჳსისაჲ,
καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον ᾽Ιακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος.
Եւ թագաւորութեան նորա վախճան մի լիցի։
და მეუფებდენ ზედა სახლსა მას იაკობისსა უკუნისამდე, და მეუფებისა მისისაჲ არა იყოს დასასრულ.
და მეუფებდეს სახლსა ზედა იაკობისსა საუკუნოდ, და სუფევისა მისისაჲ არა იყოს დასასრულ.
და მეუფებდეს სახლსა ზედა იაკობისსა საუკუნოდ, და სუფევისა მისისაჲ არა იყოს დასასრულ.
და მეუფებდეს სახლსა ზედა იაკობისსა საუკუნოდ, და სუფევისა მისისაჲ არა იყოს დასასრულ.
εἶπεν δὲ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον, Πῶς ἔσται τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω;
Եւ ասէ Մարիամ ցհրեշտակն. զիարդ լինիցի ինձ այդ, քանզի զայր ոչ գիտեմ։
და ჰრქუა მარიამ ანგელოზსა მას: ვითარ იყოს ესე, რამეთუ მამაკაცი არა ვიცი?
ჰრქუა მარიამ ანგელოზსა მას: ვითარ-მე იყოს ესე, რამეთუ მე მამაკაცი არა ვიცი?
ჰრქუა მარიამ ანგელოზსა მას: ვითარმე იყოს ესე, რამეთუ მე მამაკაცი არა ვიცი?
ჰრქუა მარიამ ანგელოზსა მას: ვითარმე იყოს ესე ჩემდა, რამეთუ მე მამაკაცი არა ვიცი?
καὶ ἀποκριϑεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ, Πνεῦμα ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σέ, καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληϑήσεται, υἱὸς ϑεοῦ.
Պատասխանի ետ հրեշտակն եւ ասէ ցնա. հոգի սուրբ եկեսցէ ի քեզ, եւ զօրութիւն բարձրելոյ հովանի լիցի ի վերայ քո. քանզի եւ որ ծնանելոցն է ի քէն՝ սուրբ է, եւ որդի Աստուծոյ կոչեսցի։
მიუგო ანგელოზმან მან და ჰრქუა მას: სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა, და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ, რამეთუ რომელ-იგი შობად არს, წმიდა არს და ძე ღმრთის იწოდის.
მიუგო ანგელოზმან მან და ჰრქუა მას: სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა, და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ: ამისთჳსცა შობილსა მას წმიდა და ძე მაღლის ეწოდოს.
მიუგო ანგელოზმან მან და ჰრქუა მას: სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა, და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ; ამისთჳსცა შობილსა მას წმიდა ეწოდოს -- ძე ღმრთის.
მიუგო ანგელოზმან მან და ჰრქუა მას: სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა, და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ: ამისთჳსცა შობილსა მას წმიდა ეწოდოს და ძე მაღლის.
καὶ ἰδοὺ ᾽Ελισάβετ ἡ συγγενίς σου καὶ αὐτὴ συνείληϕεν υἱὸν ἐν γήρει αὐτῆς, καὶ οὗτος μὴν ἕκτος ἐστὶν αὐτῇ τῇ καλουμένῃ στείρᾳ·
Եւ ահա՝ Եղիսաբեթ ազգական քո. եւ նա յղի է ի ծերութեան իւրում, եւ այս՝ վեցերորդ ամիս է նորա՝ որ ամուլն կոչեցեալ էր։
და, აჰა, ელისაბეთცა მიდგომილ არს, ნათესავი შენი, სიბერესა თჳსსა, და ესე მეექუსე თთუე არს მისი, რომელსა-იგი ბერწ ერქუა.
და აჰა ესერა ელისაბედ, ნათესავი შენი, იგიცა მიდგომილ არს ძესა სიბერესა თჳსსა, და ესე მეექუსჱ თთუჱ არს მისა, რომელსა იგი ერქუა ბერწ.
და, აჰა, ესერა, ელისაბეთცა, ნათესავი შენი, იგიცა მიდგომილ არს ძესა სიბერესა თჳსსა, და ესე მეექუსჱ თთუჱ არს მისი, რომელსა-იგი ერქუა ბერწ.
და, აჰა, ელისაბედ, ნათესავი შენი, იგიცა მიდგომილ არს ძესა სიბერესა თჳსსა, და ესე მეექუსე თუჱ არს მისი, რომელსა-იგი ერქუა ბერწ.
ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει παρὰ τοῦ ϑεοῦ πᾶν ϱῆμα.
Զի ոչ տկարասցի առ յԱստուծոյ ամենայն բան։
რამეთუ არა არს უძლურება ღმრთისა მიერ ყოველსა სიტყუასა.
რამეთუ არა შეუძლებელ არს წინაშე ღმრთისა სიტყუაჲ.
რამეთუ არა რაჲ შეუძლებელ არს წინაშე ღმრთისა სიტყუაჲ.
რამეთუ არა შეუძლებელ არს წინაშე ღმრთისა ყოველი სიტყუაჲ.
εἶπεν δὲ Μαριάμ, ᾽Ιδοὺ ἡ δούλη κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ϱῆμά σου. καὶ ἀπῆλϑεν ἀπ' αὐτῆς ὁ ἄγγελος.
Եւ ասէ Մարիամ. ահաւասիկ՝ կամ աղախին տեառն, եղիցի ինձ ըստ բանի քում, եւ գնաց ի նմանէ հրեշտակն։
და თქუა მარიამ: აჰა, ესერა, ვდგა მჴევალი უფლისაჲ; იყავნ ჩემდა მსგავსად სიტყჳსა შენისა! და წარვიდა მისგან ანგელოზი იგი.
ჰრქუა მას მარიამ: აჰა ესერა მჴევალი უფლისაჲ; მეყავი მე სიტყჳსაებრ შენისა! და წარვიდა მისგან ანგელოზი იგი.
ჰრქუა მას მარიამ: აჰა, მჴევალი უფლისაჲ; მეყავნ მე სიტყჳსაებრ შენისა! -- და წარვიდა მისგან ანგელოზი იგი.
ჰრქუა მას მარიამ: აჰა, მჴევალი უფლისაჲ: მეყავნ მე სიტყჳსაებრ შენისა! -- და წარვიდა მისგან ანგელოზი იგი.
᾽Αναστᾶσα δὲ Μαριὰμ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐπορεύϑη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν ᾽Ιούδα,
Յարուցեալ Մարիամ յաւուրսն յայնոսիկ, գնաց ի լեռնակողմ փութապէս ի քաղաքն Յուդայ։
აღდგა მარიამ დღეთა მათ და წარვიდა მწრაფლ მთითკერძოსა ქალაქსა მას ჲუდაჲსსა.
მათ დღეთა შინა აღდგა მარიამ და წარვიდა მწრაფლ მთით კერძო ქალაქსა მას იუდაჲსსა.
და აღდგა მარიამ ამათ დღეთა შინა და წარვიდა მთად კერძო მწრაფლ ქალაქად იუდაჲსა.
და აღდგა მარიამ მათ დღეთა შინა და წარვიდა მთად კერძო მსწრაფლ ქალაქად იუდაჲსა.
καὶ εἰσῆλϑεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν ᾽Ελισάβετ.
Եւ եմուտ ի տուն Զաքարիայ, եւ ետ ողջոյն Եղիսաբեթի,
და შევიდა სახლსა მას ზაქარიაჲსსა და მოიკითხა ელისაბეთი.
და შევიდა სახლსა ზაქარიაჲსსა და მოიკითხა ელისაბედ.
და შევიდა სახლსა ზაქარიაჲსსა და მოიკითხა ელისაბეთ.
და შევიდა სახლსა ზაქარიაჲსსა და მოიკითხა ელისაბედ.
καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας ἡ ᾽Ελισάβετ, ἐσκίρτησεν τὸ βρέϕος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς, καὶ ἐπλήσϑη πνεύματος ἁγίου ἡ ᾽Ελισάβετ,
Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ զողջոյնն Մարիամու Եղիսաբեթ. խաղաց մանուկն յորովայնի նորա։ Եւ լցաւ Եղիսաբեթ հոգւով սրբով.
და იყო, ვითარცა ესმა მოკითხვაჲ იგი მარიამისი ელისაბეთს, აღიმღერნა ყრმამან მუცელსა მისსა. და აღივსო ელისაბეთ სულითა წმიდითა.
და იყო, ვითარცა ესმა მოკითხვაჲ იგი მარიამისი ელისაბედს, აღიმღერნა ყრმამან მუცელსა მისსა. და აღივსო ელისაბედ სულითა წმიდითა
და იყო ვითარცა ესმა ელისაბეთს მოკითხვაჲ მარიამისი, ჰკრთებოდა ყრმაჲ იგი მუცელსა მისსა. და აღივსო ელისაბედ სულითა წმიდითა.
და იყო, ვითარცა ესმა ელისაბედს მოკითხვაჲ მარიამისი, ჰკრთებოდა ყრმაჲ იგი მუცელსა მისსა. და აღივსო სულითა წმიდითა ელისაბედ
καὶ ἀνεϕώνησεν κραυγῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν, Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου.
Եւ ի ձայն բարձր աղաղակեաց եւ ասէ. օրհնեալ ես դու ի կանայս, եւ օրհնեալ է պտուղ որովայնի քոյ։
და ჴმითა მაღლითა ღაღატყო და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის, და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისაჲ!
და ჴმითა მაღლითა ღაღად-ყო და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის, და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისაჲ!
და ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის, და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისაჲ!
და ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის, და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისაჲ!
καὶ πόϑεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλϑῃ ἡ μήτηρ τοῦ κυρίου μου πρὸς ἐμέ;
Եւ ուստի է ինձ այս, զի եկեսցէ մայր տեառն իմոյ առ իս։
და ვინაჲ არს ესე ჩემდა, ვითარმცა მოვიდა დედაჲ უფლისა ჩემისაჲ ჩემდა?
და ვინაჲ არს ესე ჩემდა, რაჲთამცა მოვიდა დედაჲ უფლისა ჩემისაჲ ჩემდა?
და ვინაჲ ესე ჩემდა, რაჲთა მოვიდეს დედაჲ უფლისა ჩემისაჲ ჩემდა?
და ვინაჲ ჩემდა ესე, რაჲთა მოვიდეს დედაჲ უფლისა ჩემისაჲ ჩემდა?
ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ ϕωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσει τὸ βρέϕος ἐν τῇ κοιλίᾳ μου.
Զի ահաւասիկ՝ իբրեւ եղեւ ձայն ողջունի քոյ յականջս իմ, խաղաց ցնծալով մանուկս յորովայնի իմում։
რამეთუ, აჰა, ესერა, ვითარცა იყო ჴმაჲ მოკითხვისა შენისაჲ ყურთა მომართ ჩემთა, აღიმღერნა სიხარულით ყრმამან ამან მუცელსა ჩემსა.
აჰა ესერა ვითარცა იყო ჴმაჲ მოკითხვისა შენისაჲ ყურთა მიმართ ჩემთა, აღიმღერნა ყრმამან სიხარულით მუცელსა ჩემსა.
რამეთუ, აჰა, ესერა, ვითარცა იყო ჴმაჲ მოკითხვისა შენისაჲ ყურთა მომართ ჩემთა, ჰკრთებოდა სიხარულით ყრმაჲ ესე მუცელსა ჩემსა.
რამეთუ, აჰა, ესერა, ვითარცა იყო ჴმაჲ მოკითხვისა შენისაჲ ყურთა მომართ ჩემდა, ჰკრთებოდა ყრმაჲ ესე სიხარულით მუცელსა ჩემსა.
καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ κυρίου.
Եւ երանի որ հաւատայցէ՝ եթէ եղիցի կատարումն ասացելոցս նմա ի տեառնէ·
და ნეტარ იყოს, რომელსა ჰრწმენეს, რამეთუ იყოს აღსრულება თქუმულთა მათ მისა მიმართ უფლისა მიერ.
და ნეტარ იყვნენ, რომელსა ჰრწმენეს, რამეთუ იყოს აღსრულებაჲ თქუმულთაჲ მათ მისა მიმართ ღმრთისა მიერ.
და ნეტარ არს, რომელსა ჰრწმენეს, რამეთუ იყოს აღსრულებაჲ თქუმულთაჲ მათ მისა მიმართ უფლისა მიერ.
და ნეტარ არს, რომელსა ჰრწმენეს, რამეთუ იყოს აღსრულებაჲ თქუმულთაჲ მათ მისა მიმართ უფლისა მიერ.
Καὶ εἶπεν Μαριάμ, Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν κύριον,
Եւ ասէր Մարիամ. Մեծացուսցէ անձն իմ զտէր.
და თქუა მარიამ: ადიდებს სული ჩემი უფალსა,
და თქუა მარიამ: ადიდებს სული ჩემი უფალსა;
და თქუა მარიამ: ადიდებს სული ჩემი უფალსა,
და თქუა მარიამ: ადიდებს სული ჩემი უფალსა.
καὶ ἠγαλλίασεντὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ ϑεῷ τῷ σωτῆρί μου,
Եւ ցնծացաւ հոգի իմ յԱստուած փրկիչ իմ։
და იხარებდინ სული ჩემი ღმრთისა მიმართ, მაცხოვრისა ჩემისა,
და იხარებდინ სული ჩემი ღმრთისა მიმართ, მაცხოვრისა ჩემისა,
და განიხარა სულმან ჩემმან ღმრთისა მიმართ, მაცხოვრისა ჩემისა,
და განიხარა სულმან ჩემმან ღმრთისა მიმართ, მაცხოვრისა ჩემისა,
ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσίν με πᾶσαι αἱ γενεαί·
Զի հայեցաւ ի խոնարհութիւն աղախնոյ իւրոյ. Զի ահա՝ յայսմ հետէ երանեսցեն ինձ ամենայն ազգք։
რამეთუ მოხედნა სიმდაბლესა ზედა მჴევლისა თჳსისა; რამეთუ, აჰა, ესერა, ამიერითგან მნატრიდენ მე ყოველი თესლები ქუეყანისანი;
რამეთუ მოხედა სიმდაბლესა ზედა მჴევლისა თჳსისასა; აჰა ესერა ამიერითგან მნატრიდეს მე ყოველი თესლები;
რამეთუ მოჰხედა სიმდაბლესა ზედა მჴევლისა თჳსისასა; აჰა, ესერა, ამიერითგან მნატრიდენ მე ყოველნი ნათესავნი;
რამეთუ მოჰხედნა სიმდაბლესა ზედა მჴევლისა თჳსისასა: რამეთუ, აჰა, ესერა, ამიერითგან მნატრიდენ მე ყოველნი ნათესავნი;
ὅτι ἐποίησέν μοι μεγάλα ὁ δυνατός, καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ,
Զի արար ինձ մեծամեծս հզօրն. եւ սուրբ է անուն նորա։
რამეთუ ყო ჩემდამო დიდ-დიდნი ძლიერმან, და წმიდა არს სახელი მისი.
რამეთუ მიყო მე დიდებული ძრიელმან წმიდა არს სახელი მისი.
რამეთუ მიყო მე დიდძალი ძლიერმან, და წმიდა არს სახელი მისი,
რამეთუ ყო ჩემ თანა დიდებული ძლიერმან, და წმიდა არს სახელი მისი,
καὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεὰς καὶ γενεὰς τοῖς ϕοβουμένοις αὐτόν.
Եւ ողորմութիւն նորա ազգաց յազգս երկիւղածաց իւրոց։
და წყალობაჲ მისი თესლითი თესლად მოშიშთა მისთათჳს;
და წყალობაჲ მისი თესლითი თესლამდე მოშიშთა მისთა ზედა;
და წყალობაჲ მისი ნათესავითი ნათესავად მოშიშთა მისთა ზედა.
და წყალობაჲ მისი ნათესავითი ნათესავადმდე მოშიშთა მისთა ზედა;
᾽Εποίησεν κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ, διεσκόρπισεν ὑπερηϕάνους διανοίᾳ καρδίας αὐτῶν·
Արար զօրութիւն բազկաւ իւրով. ցրուեաց զամբարտաւանս մտօք սրտից իւրեանց։
ყო ძლიერებაჲ მკლავითა თჳსითა; განაბნინა ამპარტავანნი გონებითა გულთა მათთაჲთა;
ყო ძრიელებაჲ მკლავისა თჳსისაჲ; განაბნინა ამპარტავანნი გონებითა გულთა მათთაჲთა;
ყო სიმტკიცითა მკლავისა თჳსისაჲთა; განაბნინა ამპარტავანნი გონებითა გულთა მათთაჲთა;
ყო სიმტკიცე მკლავითა თჳსითა; განაბნინა ამპარტავანნი გონებითა გულთა მათთაჲთა;
καϑεῖλεν δυνάστας ἀπὸ ϑρόνων καὶ ὕψωσεν ταπεινούς,
Քակեաց զհզօրս յաթոռոց, եւ բարձրացոյց զխոնարհս։
გარდამოსთხინა ძლიერნი საყდართაგან და აღამაღლნა მდაბალნი;
გარდამოსთხინა ძრიელნი საყდართაგან, აღამაღლნა მდაბალნი;
გარდამოსთხინა ძლიერნი საყდართაგან, აღამაღლნა მდაბალნი;
დაამჴუნა ძლიერნი საყდართაგან და აღამაღლნა მდაბალნი;
πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀγαϑῶν καὶ πλουτοῦντας ἐξαπέστειλεν κενούς.
Զքաղցեալս լցոյց բարութեամբ, եւ զմեծատունս արձակեաց ունայնս։
მშიერნი აღავსნა კეთილითა და მდიდარნი განავლინნა ცუდნი;
მშიერნი აღავსნა კეთილითა და მდიდარნი განაბნინა ცუდნი;
მშიერნი აღავსნა კეთილითა და მდიდარნი განაბნინნა ცუდნი;
მშიერნი აღავსნა კეთილითა და მდიდარნი განავლინნა ცუდნი;
ἀντελάβετο ᾽Ισραὴλ παιδὸς αὐτοῦ, μνησϑῆναι ἐλέους,
Պաշտպանեաց Իսրայելի ծառայի իւրում, յիշել զողորմութիւնս.
შეიწყნარა ისრაჱლი, მონაჲ თჳსი, მოჴსენებად წყალობისა თჳსისა.
შეიწყალა ისრაჱლი, მონაჲ თჳსი, მოჴსენებად წყალობისა თჳსისა;
შეიწყნარა ისრაჱლი, მონაჲ თჳსი, მოჴსენებად წყალობისა თჳსისა.
შეეწია ისრაჱლსა, მონასა თჳსსა, მოჴსენებად წყალობისა.
καϑὼς ἐλάλησεν πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν, τῷ ᾽Αβραὰμ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα.
Որպէս խօսեցաւ առ հարս մեր՝ Աբրահամու եւ զաւակի նորա ի յաւիտեան։
ვითარცა ეტყოდა მამასა ჩუენსა აბრაჰამს და ნათესავსა მისსა უკუნისამდე.
ვითარცა ეტყოდა მამასა ჩუენსა აბრაჰამსა და ნათესავსა მისსა უკუნისამდე.
ვითარცა ეტყოდა მამათა ჩუენთა, აბრაჰამს და ნათესავსა მისსა საუკუნოდ.
ვითარცა ეტყოდა მამასა ჩუენსა აბრაჰამსა და ნათესავსა მისსა საუკუნოდ.
῎Εμεινεν δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ ὡς μῆνας τρεῖς, καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.
Եկաց Մարիամ առ նմա իբրեւ ամիսս երիս, եւ դարձաւ ի տուն իւր։
და დადგა მარიამი მის თანა სამ თთუე ოდენ და მიიქცა სახიდ თჳსა.
და დაადგრა მარიამ მის თანა, ვიდრე სამ თთუე ოდენ და მიიქცია სახიდ თჳსა.
და დაადგრა მარიამ მის თანა სამ თთუე და წარვიდა სახიდ თჳსა.
და დაადგრა მარიამ ელისაბედის თანა სამ თუე და წარვიდა სახიდ თჳსა.
Τῇ δὲ ᾽Ελισάβετ ἐπλήσϑη ὁ χρόνος τοῦ τεκεῖν αὐτήν, καὶ ἐγέννησεν υἱόν.
Եւ Եղիսաբեթի լցան ժամանակք ծնանելոյ, եւ ծնաւ որդի։
და ელისაბეთისნი აღივსნეს დღენი შობისანი, და შვა ძჱ.
ხოლო ელისაბედისნი აღივსნეს დღენი შობისა მისისანი, და შვა ძჱ.
ხოლო ელისაბედისნი აღივსნეს ჟამნი შობისა მისისანი, და შვა ძჱ.
ხოლო ელისაბედისნი აღივსნეს ჟამნი შობისა მისისანი, და შვა ძჱ.
καὶ ἤκουσαν οἱ περίοικοι καὶ οἱ συγγενεῖς αὐτῆς ὅτι ἐμεγάλυνεν κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ μετ' αὐτῆς, καὶ συνέχαιρον αὐτῇ.
Եւ լուան որ շուրջ զնովաւ էին, եւ ազգատոհմ նորա, զի մեծ արար տէր զողորմութիւն իւր ընդ նմա. եւ խնդացին ընդ նմա։
და ესმა გარემო ნათესავ-ტომთა მისთა, რამეთუ განადიდა უფალმან წყალობაჲ მის თანა, და უხაროდა მის თანა.
და ესმა ნათესავთა და გარემოჲსთა მისთა, რამეთუ განადიდა უფალმან წყალობაჲ მის თანა, და მის თანა იხარებდეს.
და ესმა გარემოთა და ნათესავთა, რამეთუ განადიდა უფალმან წყალობაჲ თჳსი მის თანა, და მის თანა იხარებდეს.
და ესმა გარემოთა და ნათესავთა, რამეთუ განადიდა უფალმან წყალობაჲ თჳსი მის თანა, და მის თანა იხარებდეს.
Καὶ ἐγένετο ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ὀγδόῃ ἦλϑον περιτεμεῖν τὸ παιδίον, καὶ ἐκάλουν αὐτὸ ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Ζαχαρίαν.
Եւ եղեւ յաւուրն ութերորդի՝ եկին թլփատել զմանուկն, եւ կոչէին զնա յանուն հօր իւրոյ Զաքարիա։
და იყო, მერვესა მას დღესა მოვიდეს წინადაცუეთად ყრმისა მის და ვითარმცა უწოდეს მას სახელი სახელად მამისა მისისა ზაქარიაჲსა.
და იყო, მერვესა დღესა მოვიდეს წინადაცუეთად [ყრმისა მის] და ვითარმცა უწოდეს მას სახელი სახელად მამისა მისისა ზაქარიაჲსა.
და იყო მერვესა დღესა, და მოვიდეს წინადაცუეთად ყრმისა მის და ვითარმცა უწოდეს მას სახელი სახელად მამისა თჳსისა ზაქარიაჲსა.
და იყო მერვესა დღესა და მოვიდეს წინადაცუეთად ყრმისა მის და რაჲთამცა უწოდეს მას სახელად მამისა მისისა ზაქარია.
καὶ ἀποκριϑεῖσα ἡ μήτηρ αὐτοῦ εἶπεν, Οὐχί, ἀλλὰ κληϑήσεται ᾽Ιωάννης.
Պատասխանի ետ մայր նորա եւ ասէ. ոչ այլ կոչեսցի Յովհաննէս։
მიუგო დედამან მისმან და თქუა: არა, არამედ ერქუნ მაგას იოჰანე.
მიუგო დედამან მისმან და ჰრქუა: არა, არამედ ეწოდენ მაგას იოვანე.
და მიუგო დედამან მისმან და ჰრქუა: არა, არამედ ეწოდენ მაგას იოვანე.
და მიუგო დედამან მისმან და ჰრქუა: არა, არამედ ეწოდოს მაგას იოვანე.
καὶ εἶπαν πρὸς αὐτὴν ὅτι Οὐδείς ἐστιν ἐκ τῆς συγγενείας σου ὃς καλεῖται τῷ ὀνόματι τούτῳ.
Եւ ասեն ցնա. քանզի ոչ ոք է յազգի քում որոյ կոչի անուն Յովհաննէս.
და ჰრქუეს მას, რამეთუ: არავინ არს ნათესავსა შნსა, რომელსამცა ერქუა სახელი იოჰანე.
ჰრქუეს მას, რამეთუ: არავინ არს ნათესავსა შენსა, რომელსა ჰქჳან სახელი ესე.
და ჰრქუეს მას, რამეთუ: არავინ არს ნათესავსა შენსა, რომელსა ჰრქჳან სახელი ეგე.
და ჰრქუეს მას, ვითარმედ: არა ვინ არს ნათესავსა შენსა, რომელსა ჰრქჳან სახელი ეგე.
ἐνένευον δὲ τῷ πατρὶ αὐτοῦ τὸ τί ἂν ϑέλοι καλεῖσϑαι αὐτό.
Ակն արկէին հօրն նորա թէ զինչ կամիցի կոչել զնա։
თუალს-უყოფდეს მამასა მისსა, რაჲმე უნდეს სახელი რქუმად მას.
და თუალ-უყოფდეს მამასა მისსა, რაჲ-ძი უნდეს სახელის-დებად მისა?
და თუალ-უყოფდეს მამასა მისსა, რაჲძი უნდეს სახელის-დებად მისა.
და წამ-უყოფდეს მამასა მისსა, რაჲ-ძი უნდეს სახელის-დებად მისა.
καὶ αἰτήσας πινακίδιον ἔγραψεν λέγων, ᾽Ιωάννης ἐστὶν ὄνομα αὐτοῦ. καὶ ἐϑαύμασαν πάντες.
Եւ խնդրեաց տախտակ՝ գրեաց եւ ասէ. Յովհաննէս է անուն դորա։ եւ զարմացան ամենեքին։
და მოითხოვა ფიცარი და დაწერა და თქუა: იოვანე არს სახელი მაგისი. და უკჳრდა ყოველთა.
და მოითხოა ფიცარი და დაწერა და თქუა: იოვანე არს სახელი მისი. დაუკჳრდა ესე ყოველთა.
და მოითხოვა ფიცარი და დაწერა და თქუა: იოვანე არს სახელი მისი. და უკჳრდა ესე ყოველთა.
და მოითხოვა ფიცარი და დაწერა და თქუა: იოვანე არს სახელი მისი. და დაუკჳრდა ესე ყოველთა.
ἀνεῴχϑη δὲ τὸ στόμα αὐτοῦ παραχρῆμα καὶ ἡ γλῶσσα αὐτοῦ, καὶ ἐλάλει εὐλογῶν τὸν ϑεόν.
Եւ բացաւ բերան նորա վաղվաղակի՝ եւ լեզու նորա, եւ խօսէր՝ եւ օրհնէր զԱստուած։
და აღეღო მეყსეულად პირი მისი და ენაჲ მისი, და იტყოდა და აკურთხევდა ღმერთსა.
და მეყსეულად აღე[ღო] პირი მისი და ენაჲ, იტყოდა და აკურთხევდა ღმერთსა.
და მეყსეულად აღეღო პირი მისი და ენაჲ, და იტყოდა და აკურთხევდა ღმერთსა.
და მეყსეულად აღეღო პირი მისი და ენაჲ, და იტყოდა და აკურთხევდა ღმერთსა.
καὶ ἐγένετο ἐπὶ πάντας ϕόβος τοὺς περιοικοῦντας αὐτούς, καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ὀρεινῇ τῆς ᾽Ιουδαίας διελαλεῖτο πάντα τὰ ϱήματα ταῦτα,
Եւ եղեւ ահ ի վերայ ամենեցուն որ լսէին զայս, եւ որ շուրջ բնակեալն էին զնոքօք, եւ ընդ ամենայն լեռնակողմն Հրէաստանի, պատմէին ամենայն բանքս այսոքիկ։
და დაეცა შიში დიდი ყოველთა მათ ზედა, რომელთა ესმა ესე და რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს გარემო მათსა, და ყოველსა მას მთითკერძოსა ჰურიასტანისასა მიეთხრა ყოველი ესე სიტყუაჲ.
და იყო შიში დიდი გარემო მკჳდრთა მისთა; და ყოველთა მათ მთით კერძო[თა] ჰურიასტანისათა მიმოითქუმოდეს ყოველნი ესე სიტყუანი.
და იყო შიში დიდი ყოველთა ზედა გარემო მკჳდრთა მისთა; და ყოველთა მათ მთითკერძოთა ჰურიასტანისათა და მიმოითქუმოდეს ყოველნი ესე სიტყუანი.
და იყო შიში დიდი ყოველთა ზედა გარემო მკჳდრთა მისთა; და ყოველთა მათ მთითკერძოთა ჰურიატანისათა მიმოითქუმოდეს ყოველნი ესე სიტყუანი.
καὶ ἔϑεντο πάντες οἱ ἀκούσαντες ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν, λέγοντες, Τί ἄρα τὸ παιδίον τοῦτο ἔσται; καὶ γὰρ χεὶρ κυρίου ἦν μετ' αὐτοῦ.
Եւ եդին ամենեքեան որ լսէին՝ ի սիրտս իւրեանց՝ եւ ասեն. զինչ լինիցի մանուկս այս, եւ ձեռն տեառն էր ընդ նմա։
და დაიდვეს ყოველთა, რომელთა ესმოდა, გულთა მათთა და იტყოდეს: რაჲმე რაჲ იყოს ყრმაჲ ესე? და ჴელი უფლისაჲ იყო მის თანა.
და დაიდვეს გულსა, რომელთა ესმოდა ესე. და ჴელი უფლისაჲ იყო ყრმისა მის ზედა.
და დაიდვეს გულსა თჳსსა, რომელთა ესმოდა ესე, და იტყოდეს: რაჲმე იყოს ყრმაჲ ესე? და ჴელი უფლისაჲ იყო ყრმისა მის ზედა.
და დაიდვეს გულსა, რომელთა ესმოდა ესე, და იტყოდეს: რაჲმე იყოს ყრმაჲ ესე? და ჴელი უფლისაჲ იყო მის ზედა.
Καὶ Ζαχαρίας ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐπλήσϑη πνεύματος ἁγίου καὶ ἐπροϕήτευσεν λέγων,
Եւ Զաքարիա հայր նորա լցաւ հոգւով սրբով, մարգարեացաւ եւ ասէ։
და ზაქარია, მამაჲ მისი, აღივსო სულითა წმიდითა, წინაწარმეტყუელებდა და თქუა:
და ზაქარია, მამაჲ მისი, აღივსო სულითა წმიდითა, წინაწარმეტყუელებდა და თქუა;
და ზაქარია, მამაჲ მისი, აღივსო სულითა წმიდითა, წინაწარმეტყუელებდა და თქუა:
და მამაჲ მისი ზაქარია აღივსო სულითა წმიდითა, წინაწარმეტყუელებდა და თქუა:
Εὐλογητὸς κύριος ὁ ϑεὸς τοῦ ᾽Ισραήλ, ὅτι ἐπεσκέψατο καὶ ἐποίησεν λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ,
Օրհնեալ տէր Աստուած Իսրայէլի. զի յայց ել մեզ՝ եւ արար փրկութիւն ժողովրդեան իւրում։
კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ, რამეთუ მოხედნა და ყო ჴსნაჲ ერისა თჳსისაჲ.
კურთხეულს არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ, რამეთუ მოხედნა და ყო ჴსნაჲ ერისა თჳსისაჲ;
კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ, რამეთუ მოჰხედა და ყო ჴსნაჲ ერისა თჳსისაჲ;
კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ, რამეთუ მოჰხედნა და ყო ჴსნაჲ ერისა თჳსისაჲ;
καὶ ἤγειρεν κέρας σωτηρίας ἡμῖν ἐν οἴκῳ Δαυὶδ παιδὸς αὐτοῦ,
Եւ յարոյց եղջիւր փրկութեան մեզ ի տանէ Դաւթի ծառայի իւրոյ։
და აღადგინა რქაჲ ცხორებისაჲ შორის სახლსა დავითის, მონისა თჳსისა;
და აღმიდგინა ჩუენ რქაჲ ცხორებისაჲ შორის სახლსა მას დავითის, მონისა თჳსისასა;
აღგჳდგინა ჩუენ რქაჲ ცხორებისაჲ შორის სახლსა მას დავითის, მონისა თჳსისასა;
და აღმიდგინა ჩუენ რქაჲ ცხორებისაჲ შორის სახლსა მას დავითის, მონისა თჳსისასა;
καϑὼς ἐλάλησεν διὰ στόματος τῶν ἁγίων ἀπ' αἰῶνος προϕητῶν αὐτοῦ,
Որպէս խօսեցաւ բերանով սրբոց՝ որ յաւիտենից մարգարէքն նորա էին։
ვითარცა იტყოდა პირითა წმიდათაჲთა საუკუნოდ წინაწარმეტყუელთა მისთაჲთა,
ვითარცა იტყოდა პირითა წმიდათაჲთა საუკუნითგან წინაწარმეტყუელთა მისთაჲთა,
ვითარცა იტყოდა პირითა წმიდათაჲთა საუკუნითგან წინაწარმეტყუელთა მისთაჲთა,
ვითარცა ეტყოდა პირითა წმიდათაჲთა საუკუნითგან წინაწარმეტყუელთა მისთაჲთა,
σωτηρίαν ἐξ ἐχϑρῶν ἡμῶν καὶ ἐκ χειρὸς πάντων τῶν μισούντων ἡμᾶς·
Փրկութիւն ի թշնամեաց մերոց, եւ ի ձեռաց ամենայն ատելեաց մերոց.
ჴსნად მტერთა ჩუენთაგან და ჴელთაგან ყოველთა მოძულეთა ჩუენთაჲსა;
გამოჴსნასა მტერთა ჩუენთასა და ჴელთაგან მოძულეთა ჩუენთაჲსა;
გამოჴსნაჲ მტერთაგან ჩუენთა და ჴელთაგან ყოველთა მოძულეთა ჩუენთაჲსა;
ცხოვრებასა მტერთა ჩუენთაგან და ჴელისაგან ყოველთა მოძულეთა ჩუენთაჲსა;
ποιῆσαι ἔλεος μετὰ τῶν πατέρων ἡμῶν καὶ μνησϑῆναι διαϑήκης ἁγίας αὐτοῦ,
Առնել ողորմութիւն ընդ հարս մեր, եւ յիշել զուխտն իւր սուրբ։
ყოფად წყალობისა მამათა ჩუენთა თანა, მოჴსენებად აღთქუმაჲ თჳსი წმიდაჲ;
ყოფად წყალობისა მამათა ჩუენთა თანა, მოჴსენებად რჩეული წმიდაჲ მისი.
ყოფად წყალობაჲ მამათა ჩუენთა თანა, მოჴსენებად შჯულისა წმიდისა მისისა;
ყოფად წყალობისა მამათა ჩუენთა თანა და მოჴსენებად აღთქუმისა წმიდისა მისისა;
ὅρκον ὃν ὤμοσεν πρὸς ᾽Αβραὰμ τὸν πατέρα ἡμῶν, τοῦ δοῦναι ἡμῖν
Զերդումնն զոր երդուաւ Աբրահամու հօր մերում. տալ մեզ.
ფიცი, რომელ ეფუცა აბრაამსა, მამასა ჩუენსა, მოცემად ჩუენდა
ფიცით, რომელ ეფუცა აბრაჰამსა, მამასა ჩუენსა, მოცემად ჩუენდა.
ფიცით, რომელ ეფუცა აბრაჰამსა, მამასა ჩუენსა, მოცემად ჩუენდა
ფიცით, რომელ ეფუცა აბრაჰამსა, მამასა ჩუენსა, მოცემად ჩუენდა
ἀϕόβως ἐκ χειρὸς ἐχϑρῶν ϱυσϑέντας λατρεύειν αὐτῷ
Առանց երկիւղի, ի ձեռաց թշնամեաց փրկեալս։ Պաշտել զնա։
უშიშად ჴელთაგან მტერთაჲსა ჴსნილთა,
უშიშად ჴსნად ჴელთაგან მტერთა ჩუენთაჲსა,
უშიშად ჴსნად ჴელთაგან მტერთა ჩუენთაჲსა,
უშიშად ჴსნად ჴელთაგან მტერთა ჩუენთაჲსა,
ἐν ὁσιότητι καὶ δικαιοσύνῃ ἐνώπιον αὐτοῦ πάσαις ταῖς ἡμέραις ἡμῶν.
Սրբութեամբ եւ արդարութեամբ առաջի նորա՝ զամենայն աւուրս կենաց մերոց։
მსახურებად მისა სიწმიდით და სიმართლით წინაშე მისა ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩუენისათა.
მსახურებად მისა ღირსებით და სიმრავლით წინაშე მისა ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩუენისათა.
მსახურებად მისა ღირსებით და სიმართლით წინაშე მისა ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩუენისათა.
მსახურებად მისა ღირსებით და სიმართლით წინაშე მისსა ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩუენისათა.
Καὶ σὺ δέ, παιδίον, προϕήτης ὑψίστου κληϑήσῃ, προπορεύσῃ γὰρ ἐνώπιον κυρίου ἑτοιμάσαι ὁδοὺς αὐτοῦ,
Եւ դու մանուկ մարգարէ բարձրելոյ կոչեսջիր. զի երթիցես առաջի երեսաց տեառն՝ պատրաստել զճանապարհս նորա։
და შენ, ყრმაო, წინაჲსწარმეტყუელ მაღლის იწოდო, რამეთუ წარჰძღუე წინაშე პირსა უფლისასა განმზადებად გზათა მისთა.
და შენ, ყრმაო, წინაწარმეტყუელ მაღლის იწოდე, რამეთუ წარსძღუე შენ წინაშე პირსა უფლისასა განმზადებად გზათა მისთა,
და შენ, ყრმაო, წინაწარმეტყუელ მაღლის გეწოდოს, რამეთუ წარსძღუე შენ წინაშე პირსა უფლისასა განმზადებად გზათა მისთა,
და შენ, ყრმაო, წინაწარმეტყუელ მაღლის იწოდო, რამეთუ წარსძღუე შენ წინაშე პირსა უფლისასა განმზადებად გზათა მისთა,
τοῦ δοῦναι γνῶσιν σωτηρίας τῷ λαῷ αὐτοῦ ἐν ἀϕέσει ἁμαρτιῶν αὐτῶν,
Տալ գիտութիւն փրկութեան ժողովրդեան նորա. ի թողութիւն մեղաց նոցա։
მიცემად მეცნიერებაჲ ცხორებისაჲ ერსა თჳსსა, მიტევებად ცოდვათა მათთა,
მიცემად მეცნიერებაჲ ცხორებისაჲ ერსა თჳსსა მოტევებითა ცოდვათა ჩუენთაჲთა,
მოცემად მეცნიერებაჲ ცხორებისაჲ ერსა თჳსსა მოტევებითა ცოდვათა ჩუენთაჲთა,
მიცემად მეცნიერებაჲ ცხორებისაჲ ერსა თჳსსა მოტევებითა ცოდვათა მათთაჲთა,
διὰ σπλάγχνα ἐλέους ϑεοῦ ἡμῶν, ἐν οἷς ἐπισκέψεται ἡμᾶς ἀνατολὴ ἐξ ὕψους,
Վասն գթութեանց ողորմութեան Աստուծոյ մերոյ, որովք այց արասցէ մեզ արեգակն ի բարձանց
მოწლებითა წყალობისა ღმრთისა ჩუენისაჲთა, რომლითა მოგუძინნეს ჩუენ მზემან აღმომავალმან მაღლით
მოწყალებითა და წყალობითა ღმრთისა ჩუენისაჲთა, რომელთა გუეჩუენა ჩუენ მზჱ იგი აღმომავალი მაღლით
მოწყალებითა და წყალობითა ღმრთისა ჩუენისაჲთა, რომელთა მომხედნა ჩუენ აღმომავალმან მაღლით
მოწყალებითა წყალობისა ღმრთისა ჩუენისაჲთა, რომელთა მიერ მომხედნა ჩუენ აღმოსავალმან მაღლით
ἐπιϕᾶναι τοῖς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ ϑανάτου καϑημένοις, τοῦ κατευϑῦναι τοὺς πόδας ἡμῶν εἰς ὁδὸν εἰρήνης.
երեւել որոց ի խաւարի եւ ի ստուերս մահու նստէին. ուղղել զոտս մեր՝ ի ճանապարհս խաղաղութեան։
გამოცხადებად მათდა, რომელნი ბნელსა და აჩრდილსა სიკუდილისასა სხენან წარმართებად ჩუენდა გზასა მშჳდობისასა.
[Ⴀ]Ⴃ ႫႠႧ Ⴆ(ႤႣ)Ⴀ Ⴐ(ႭႫႤ)ႪႬႨ ႱႾႤ/[Ⴌ]ႠႬ ႡႬႤႪႱႠ ႣႠ ႠႹႰ/[ႣႨ]ႪႧႠ ႱႨႩႭჃႣႨႪႨႱႠ/[Ⴇ]Ⴀ Ⴐ(ႠჂႧ)Ⴀ ႼႠႰႾႤႫႠႰ/[Ⴇ]ႭႱ ႴႤႰჄႧႠ Ⴙ(ႭჃႤ)ႬႧႠ [ႢႦ]ႠႱႠ ႫႠႱ ႫႸჃႣႭႡႨ/[ႱႠ]ႱႠ
გამოჩინებად მათ ზედა, რომელნი სხენან ბნელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა, და წარმართებად ფერჴთა ჩუენთა გზასა მშჳდობისასა.
გამოჩინებად მათ ზედა, რომელნი სხენან ბნელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა, და წარმართებად ფერჴთა ჩუენთა გზასა მშჳდობისასა.
გამოჩინებად მათ ზედა, რომელნი სხენან ბნელსა შინა და აჩრდილთა სიკუდილისათა, და წარმართებად ფერჴთა ჩუენთა გზასა მშჳდობისასა.
Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανεν καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι, καὶ ἦν ἐν ταῖς ἐρήμοις ἕως ἡμέρας ἀναδείξεως αὐτοῦ πρὸς τὸν ᾽Ισραήλ.
Եւ մանուկն աճէր եւ զօրանայր հոգւով. եւ էր յանապատս մինչեւ յօր երեւելոյ նորա Իսրայէլի։
და ყრმაჲ იგი ორძნდებოდა და განძლიერდებოდა სულითა და იყოფოდა უდაბნოთა ვიდრე დღედ გამოცხადებად მისა ისრაჱლსა.
[Ⴞ(ႭႪႭ) Ⴗ]ႰႫႠჂ ႨႢႨ ႠႶႭႰႻႬ/[ႣႤ]ႡႭႣႠ ႣႠ ႢႠႬႫႲ/[ႩႨ]ႺႬႤႡႭႣႠ ႱႭჃႪႨ/[Ⴇ]Ⴀ ႣႠ ႾႨႷႭ ႨႢႨ ႭჃ/[Ⴃ]ႠႡႬႭႱႠ Ⴅ(ႨႣႰ)Ⴄ ႢႠႫႭ/[ႺႾႠ]ႣႤႡႠႣ ႫႨႱႠ Ⴈ(ႱႰႠ)ჁႪႨ/[ႱႠ] ႫႨႫႠႰႧ
ხოლო ყრმაჲ იგი აღორძნდებოდა და განმტკიცნებოდა სულითა და იყო იგი უდაბნოსა ზედა, ვიდრე გამოცხადებადმდე მისა ისრაჱლისა მიმართ.
ხოლო ყრმაჲ იგი აღორძნდებოდა და განმტკიცნებოდა სულითა და იყო იგი უდაბნოსა, ვიდრე გამოცხადებადმდე მისა ისრაჱლისა მიმართ.
ხოლო ყრმაჲ იგი აღორძნდებოდა და განმტკიცნებოდა სულითა. და იყო უდაბნოს ვიდრე გამოცხადებადმდე მისა ისრაჱლისა მიმართ.
