| Strophe: 32 | ||
| Verse: a | ეს გაიგონეს, დაღამდა, | სადგომს წავიდენ ყუელანი, |
| Verse: b | კირჩხიბის ჭანგსა დაეხსნა, | მზეს მოეფარა ბნელანი; |
| Verse: c | სულად მიფინა ბნელეთმა, | გახდა მართ, ვითა მელანი, |
| Verse: d და | მას ღამე გამოისვენეს, | იყუიან სისხლთა მსმელანი. |
| Strophe: 33 | ||
| Verse: a | გათენდა, სხვანი მნათობნი | მზემან ტანითურთ ასერა, |
| Verse: b | ვარსკულავი სრულ წა[ა]ხდინა, | მთვარეს უპირებს ასერა; |
| Verse: c | დასთა წაუღო სინათლე, | არა თუ ოც[და]ასერა, |
| Verse: d და | თვით გაანათლა სამყარო, | ან და[ა]შვენა ასე რა. |
| Strophe: 34 | ||
| Verse: a | ორგნითვე რაზმი და[ა]წყუეს, | ნაღარას გახდა დგარია, |
| Verse: b | მოიღეს ტახტი მეფისა, | შუას მინდორად მდგარია; |
| Verse: c | მაზედა დაჯდა ჴელმწიფე, | ჯარი უდგანან გარია, |
| Verse: d და | უთრუთ მხარს ლახტი შეიდვა, | ორ ათას ლიტრა არია. |
| Strophe: 35 | ||
| Verse: a | ჴელმწიფეს წინა მივიდა, | ახსენა შემოქმედია, |
| Verse: b | მან პირი დასდვა მიწასა, | თვით იყო მაღლა მხედია; |
| Verse: c | ჴელაპყრობ ლოცავს ჴელმწიფე: | ნუმც მოგეშლების ბედია, |
| Verse: d და | შენით იხარებს ტახტი და | ზურგი ხარ ჩვენი, ქედია! |
| Strophe: 36 | ||
| Verse: a | ლომ-კაცო და ჯავარ-სრულო, | პილოტანო, ფალავანო, |
| Verse: b | მბრუნავიმცა ეტლი გიძღვის, | ჩემთა ჯართა გალავანო, |
| Verse: c | ბეჭ-ფართო და მკლავ-ქედ-სხვილო, | მტერთა ჭირო, ძალოვანო, |
| Verse: d და | მშვიდობისამ გზა მოგივა, | შენ ჯენდარო, არავანო! |
| Strophe: 37 | ||
| Verse: a | მადლი ჰკადრა ფალავანმა, | მოედანსა ჩამოვიდა, |
| Verse: b | დაიძახა, ვითა ცამა, | დიდი გრგუინვა გამოვიდა: |
| Verse: c | ვინა იგი მოწიფული, | ფოლადს წინა რომ მოვიდა, |
| Verse: d და | გუშინ დია უკუეხნია, | იქ ამბავი მოგვივიდა: |
| Strophe: 38 | ||
| Verse: a | უთქვამს, თუ: ტახტსა დაუქცეუ, | ჩემის ჴელმწიფის ბაქია, |
| Verse: b | გვირგვინსაც ფალანგს მივართვამ, | ყაფის მთა რომე არქუია, |
| Verse: c | უთრუთს ლახტითა დავნაყო, | იმას სახელი რა ქუია, |
| Verse: d და | ას ოთხმოცი წყრთა სიმაღლე, | მიამბეს, იმას აქუია. |
| Strophe: 39 | ||
| Verse: a | ორი ათასის ლიტრისა | ლახტისა მქონებელია, |
| Verse: b | ოცი წყრთა რქა აქუს შუბლზედა, | ომისა მდომებელია; |
| Verse: c | მოვიდეს, მნახოს მინდორად, | თუ ჩემი მზომებელია, |
| Verse: d და | თავი მაცნობოს, შეუიტყო, | როგორი მომპყრობელია. |
| Strophe: 40 | ||
| Verse: a | რა გაიგონა ქაჯვაჯან | უთრუთისაგან თქმულია, |
| Verse: b | ფოლადს შეკადრა: არ ვიცი, | როგორი მეომარია, |
| Verse: c | ჯერ ერთი დეუი შეაბი, | გავსინჯო ნაომარია, |
| Verse: d და | მას უკან ადრე გიჩვენო | ჩემის ჴელისგან მკუდარია! |
| Strophe: 41 | ||
| Verse: a | ორმოცდათი წყრთისა სიგრძე, | ერთი დეუი გაუძახა, |
| Verse: b | დიდსა ლოდსა ჴელი მიჰყო, | უთრუთს დეუმა შეუძახა, |
| Verse: c | შემოსტყორცა, და[ა]ცდინა, | არას დია შეურაცხა, |
| Verse: d და | უთრუთ ლახტი მოუქნია, | დეუი მიწად დაენარცხა. |
| Strophe: 42 | ||
| Verse: a | თავს ლახტი დაჰკრა, მას დეუსა | იმავ წამს სულთა ჴდებოდა, |
| Verse: b | ორმოცდაათი სხვა დეუი | კულავ უთრუთს მოუხდებოდა, |
| Verse: c | ყუელაი მოკლა, დახოცა, | იგინი აოხრდებოდა; |
| Verse: d და | რადგან ისინი გასწყუიდა, | მემ რობინ აღმა დგებოდა. |
| Strophe: 43 | ||
| Verse: a | რობინ თქუა: წავალ, შევებმი, | ვითარცა ჩემი წესია! |
| Verse: b | ქუაჯვაჯან უთხრა: მუქარა | ჩემი ითხოვა დღესია, |
| Verse: c | მე წავალ, ვნახო ძალგული, | თუ ჩემგან უკეთესია! |
| Verse: d და | არ დაიყოვნა, წავიდა, | ვნახოთო უზეშთესია. |
| Strophe: 44 | ||
| Verse: a | ჰკრეს ორგნითვე ნაღარასა, | მაიდანსა ქაჯვან მოდგა, |
| Verse: b | ას ოთხმოცი წყრთა სიმაღლე | მოაყენ[ა], ზედ წამოდგა, |
| Verse: c | სამი მისი დიდი გურზი | ერთმანერთზედ შემოედგა, |
| Verse: d და | მხარსა ედვა დოლაბები. | მუნ ჭანდრები ზედა ედგა. |
| Strophe: 45 | ||
| Verse: a | იგინებოდა გამწყრალი, | შუბლ-რქოსან, თავი მთოსანი; |
| Verse: b | კბილები ტახსავით ასხენ, | არ იყუის მომცრო ზროსანი, |
| Verse: c | თვალთა ანთებდა, პირს ცეცხლი | სდიოდა მუნა ხროსანი; |
| Verse: d და | თავს გუმბადსავით ირყევდა, | ყვიროდა დიდი ჴმოსანი. |
| Strophe: 46 | ||
| Verse: a | უთრუთს დიდ[ი] დაუზახა: | თუცა ხარო დეუთ ნაგორი, |
| Verse: b | ჩემი საქმე არად იცი, | მე და შენ ვართ შორი-შორი; |
| Verse: c | შვიდასია წელიწადი, | არ მინახავს ჩემი სწორი, |
| Verse: d და | მე ამ დრომდი და[მი]ყრია | რ[ი]ყე ვითა მტერთა მძორი. |
| Strophe: 47 | ||
| Verse: a | ამდონს ხ[ა]ნსა არ გამოჩნდა | ხმელზედ ჩემი მეომარი, |
| Verse: b | აწ ამდონი კარგი დეუი | აწყუედილი შენგან მკუდარი; |
| Verse: c | ეს ყუელაი დამითმია, | თუ მისმინო საუბარი: |
| Verse: d და | ნუ მსახურებ თაიმურაზს, | შემინდვია სისხლთა ღვარი! |
| Strophe: 48 | ||
| Verse: a | მოდი და ჴელსა მაკოცე, | ფოლადს წ[ი]ნაშე მიდია, |
| Verse: b | მას გათაყუანებ, შეგინდოს, | რაცა აწყინე შენ დია; |
| Verse: c | დავათმობინებ ყუელასა, | იქნების შენი ბედია, |
| Verse: d და | მოგცეს ერანის მეფობა, | იგ დამიჯერებს მე დია! |
| Strophe: 49 | ||
| Verse: a | უთრუთ ესე საუბარი | გაიგონა დეუისაგან, |
| Verse: b | შეაგინა: შენ ავგვარო, | ქაჯო, ქაჯის გვარისაგან; |
| Verse: c | მხიფლაო და ეშმაკთ თესლო, | არ დასც[ხ]რებით გრძნებისაგან, |
| Verse: d და | ნუმც შენ ხარა, ნუმცა ფოლად, | თქუენ მომრჩებით მე რისაგან? |
| Strophe: 50 | ||
| Verse: a | ნუმც ფალანგ დეუი იქნების, | მისსა წადილსა, ნებასა, |
| Verse: b | ადრე წაგიხდენ ყუელასა, | თქუენს ხიფელას და გრძნებასა; |
| Verse: c | ლახტითა დაგნაყ უთუოთ, | არვი[ს]გან ვიდებ თნებასა, |
| Verse: d და | შენზედა ჟამი შეუიწრდა, | სხვა მოაქუს ღმრთის ბრძანებასა! |
| Strophe: 51 | ||
| Verse: a | თუ ამას იტყუი: ხმელზედა | არ არის ჩემი სწორია, |
| Verse: b | არც ფალავანი ჩემ[ე]ბრი, | არც ახლო, არცა შორია, |
| Verse: c | არვინ გინახავს ჩემებრი, | ერთი და არცა ორია, |
| Verse: d და | მე ვერვინ შემძრავს სულდგმული, | მთა იყოს, თუნდა გორია! |
| Strophe: 52 | ||
| Verse: a | აწ შენთვის ჟამი შემოკლდა, | არ ვარგა ცუდი ქადილი, |
| Verse: b | ღმერთი ადიდა ლომგულმა, | მისი ნება და წადილი; |
| Verse: c | უთხრა, თუ: შენზედ ვაჭ[ა]მო | დათვთა და მგელთა ჴადილი |
| Verse: d და | მე თაიმურაზს მივართვა, | თქუენი მორჭმა და ბადილი! |
| Strophe: 53 | ||
| Verse: a | ვითა ლომ[მ]ა მრისხანემა, | გმირმა ჭანგი გაიმახვა; |
| Verse: b | კალთა სარტყელს ჩაიმწყუდია, | ქაჯვაჯანცა მოიმარხვა; |
| Verse: c | დეუმან გურზი ამოიღო, | ფალავანსა შეუზახა, |
| Verse: d და | უთრუთ ფარი თავს დაიმხვა, | ქუე შევარდა, შე[ე]ჯახა. |
