TITUS
Teimuraz, Timsariani
Part No. 2
Previous part

Chapter: 2 
კარი II
Line: 1    
*აქა უკეთესის ცოლისაგან მისვლა და ვეზირობის გამორჩევა


Line: 2       ხელმწიფისა ტახტისა პირსა წარდგა ჩვეულებისაებრ
Line: 3    წესითამოაჯეთა. შეხედნა მეფემან და არა ენიშნა ეგრეთ წადგომა მისი,
Line: 4    რამეთუ არს მოქენეთაგანი და არა უბრძანა რა, არამედ ელოდა
Line: 5    მისგან თქმასა და უჭვრეტდა. ხოლო დედაკაცმან მან გონიერმან
Line: 6    ბრწყინვალე პირი თვისი მიწასა დასდვა, ტახტისა ფერხთა აკოცა და
Line: 7    თვალ-ცრემლიანმან იწყო სიტყვად და თქვა:

Line: 8       "ეჰა, უსწორო, გონიერო და უამხანაგო, მაღალო ხელმწიფეო! მე,
Line: 9    შენისა მხევლისაგან, ვბედავ მოხსენებასა, რათა ამად სიტყვა
Line: 10    ბრძანებისა უწინ ზრახვად და კითხვად სიკვდილი აღვირჩიე დუმილსა. თქვენი ეგე
Line: 11    ულხინოდ და უნიშატოდ ჯდომისა ყურება აწ რა არის? ესე რომე პირსა
Line: 12    ყოვლისა ქვეყანისასა გარდასულნი და აწცა მეტახტენი შენსა
Line: 13    სვიანობასა და სიდიდესა ინატრიან; სამოთხესა შინა მყოფნი შენსა
Line: 14    მეჯლისსა ახსენებენ; შენისა მოსამართლოებითა ყოვლნი იხარებენ. არა
Line: 15    თუ შენი სამეფო მხოლოდ, არამედ ოთხივე ყურენი ქვეყნისანი. მტერი და
Line: 16    მავნენი სამეფოსა შენისანი, ჯერეთ ცოცხალნი, შენითა შიშითა
Line: 17    დამარხულან. მაკედონელმან შენი მანდატურთ-უხუცესობა რომ
Line: 18    იშოვნოს, იგიცა შესჯრდეს. რაცა რომელსა სიკეთესა სახელი ერქვას, შენ
Line: 19    მიდამოსა შინა არს. ზღვასა შიგან სულიერნი შენსა ქებას წარმოიტყვიან;
Line: 20    ნადიმნი ყოველნი შენგან შენითა მოსამართლეობითა, საბოვრისა
Line: 21    სიმრავლითა შენითა, სახამსოთა თათბირთაგან მრავალთა მძლეთა მძლეობითა
Line: 22    გამარჯვებისაგან თავ-დაჯერებით მხიარულნი სმენ, ლხინობენ და შენსა
Line: 23    ხელმწიფებასა ადიდებენ. ლანჩიფართა და მოქალაქეთა ხარკთა ტვირთი ასე
Line: 24    გაუმსუბუქებიათ თქვენითა ბრძანებითა, რომ თითითა ერთითაცა აღებად
Line: 25    შემძლებელ არიან. ფანსკუჯნი შენთა სარაიათა შენსა სვიანობასა
Line: 26    ქადაგებენ და მხარ-გაშლილნი ბრძანებითა ღვთისათა შენთა ტახტთა მხრითა
Line: 27    ბედნიერთა ჰფარავენ და უჩრდილებენ. ფარშამაგნი შენთა მაღალთა კოშკთა
Line: 28    მყოფნი შენსა ქებასა ყივიან, და მფრინველნი გარედ მყოფნი, შენთა
Line: 29    ლაშქართა სიდიდესა აქებენ; ანგელოსთა დასნი და გუნდნი ეგების, თორემ
Line: 30    სხვა სიმრავლე ვერცარა შეედრების. ვფიცავ ღმერთსა, რომ შენი არამი
Line: 31    სამოთხეზედ არა დია უარესია. შენსა ბედნიერსა პირსა სევდიანობისა
Line: 32    და შეჭირვებისა არმური დასჩნევია, ჩვენც სიკვდილს მივწურვილვართ. აწ
Line: 33    ვიაჯი,რათა შენისა ტახტისა პირსა შენისა გამარჯვებულითა ხლმითა დაღვარო
Line: 34    სისხლი ჩემი,და ანუ ხვაშიადი გამომიცხადო, და თქვენის მწუხარებისა და
Line: 35    მჭმუნვარებისა მიზეზი მიბრძანო, გამაგონო და მერმე მომკლა, დიდო
Line: 36    და მაღალო ხელმწიფეო, უხვო და უშურველო!"

Line: 37       მაშინ ხელმწიფემან ასრეთ უბრძანა:

Line: 38       "ხადუმო! ეს საწუთრო არვის გაუთავდების და არვინ დარჩების, რომ
Line: 39    ამ სოფლიდამ არ გამანძულდეს. ვინც დაიბადების, სიკვდილი უკან მოსდევს,
Line: 40    და ასეთი სიხირული არ იქნების, რომ შეჭირვება და მწუხარება უკან არ
Line: 41    მოსდევდეს. ვინცა ადამის და ევას შვილნი არიან, უნდა რომ თითო ჯამი
Line: 42    სიკვდილის სასმელი დალიოს, სულისა და ხორცისა სიმწარე სამსალაში გარიოს.
Line: 43    აწე ცოტა ხანი მიკლია, რომ ჩემს ყურს სიკვდილის ხმა და ამბავი მიწურვილა.
Line: 44    და ამ უხანოსა სოფელსა ასრე სწადიან, რომე ჩემი მორჭმა და
Line: 45    დიდება ოხრად დამაგდებინოს. ჩემს უკან ჩემი შედეგი ნაყოფი აღარ
Line: 46    მომდევს, რომ ჩემს უკან ეს ჩემი გამდიდრებული ტახტი შეინახოს და
Line: 47    უპატრონოს, და ჩემს უკან ჩემს საპატრონოსა ზედან უცხომ
Line: 48    არავინ გაიხაროს. როგორც ძიძამ ყმაწვილიანი აკვანი შეინახოს და
Line: 49    მოუაროს, მე ჩემი სახელმწიფოს რიგი ისე შემინახავს. აწე მეშინიან,
Line: 50    რომ როგორც ძიძას აკვანი წაექცეს და ყმაწვილიც მოუკვდეს, ისე ჩემი
Line: 51    ქვეყანა ჩემს უკან მოუვლელობით არ აოხრდეს. მე არც სიკვდი ლისაგან
Line: 52    მეშინიან და არც წასაწყმენდელი საქმე მიმიძღვის, რომ იმისთვის
Line: 53    ვნაღლობდე და ვწუხდე. მე ამას ვნაღლობ და ეს არის ჩემი საფიქრელი
Line: 54    სამძიმარი, რომე ჩემს უკან ასეთის ზალუმის ხელმწიფის ხელში არ
Line: 55    ჩაცვივდნენ ჩემნი დაზრდილნი და ყმანი და ჩემგან შენახულნი
Line: 56    ქვეყანი,რომ დღე და ნათელი ღამედ არ შეექნასთ და ვეღარ იცხოვრონ.
Line: 57    ჩემი შეჭირვება ეს არის და ამასა ვფიქრობ".


Next part


This text is part of the TITUS edition of Teimuraz, Timsariani.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 31.10.2007. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.