Page: 102 Verse: 1 | ვოთარ ფუსდა და̈ჩქელჲანა | ბატონო ოთარ დადიშქელიანო, |
Verse: 2 | ა̈წჰა̈ნჲელი ხოშა̄მ თამფა̈შ საფტინ ლე̄თი. | (სტუმრებს) იწვევს დიდი აღდგომის შაბათ ღამეს. |
Verse: 3 | მინს ხოხალდახ ტკისდ ლჷწჰათე ლიზ-ლიჩედი, | მათ ეგონათ, მართლა წვეულებაში მიდიოდნენ, |
Verse: 4 | ესნა̈რ დოლ-ჰებუდს ალშგა̈რი. | თურმე (ოთარი) დოლ-ჰებუდზე ილაშქრებს. |
Page: 104 Verse: 5 | ქა ლა̈მჩდელიხ დოლ-ჰებუდთე, | მისულან დოლ-ჰებუდში, |
Verse: 6 | დოლ-ჰებუდს ლიშჲალეშ დეშმა ჩვემინ. | დოლ-ჰებუდში ომისა ვერაფერი ქნა. |
Verse: 7 | ვო, ქრისდესუ ჩვოთმა̈ზჷრა | ო, ქრისტესამც დაულოცავს |
Verse: 8 | ა̈რღვლიანრეშ მინე ჰასვიშ! | არღვლიანთ ქალი! |
Verse: 9 | ალე როქვ ყველფს ლჷმჭა̈მვინ[ლი], | ეს თურმე სახლს ჰგვიდაო, |
Verse: 10 | ქავ ხოსკინა გულა̈შ გა̈ბრელთე, | გამხტარა გულის (წმ.) გაბრიელისკენ, |
Verse: 11 | ლანგა̈ვ ხოჩიდ გულა̈შ გა̈ბრელს: | ცოცხი დაარტყა გულის(წმ.)გაბრიელს: |
Verse: 12 | "გულა̈შ გა̈ბრელ, იმეგ ხა̈რი? | "გულის (წმიდაო) გაბრიელ, სადა ხარ? |
Verse: 13 | ისგვა სოფელს ლაჴცად იმღა ფიშვდე?" | შენს სოფელს დასაქცევად რად უშვებ?" |
Verse: 14 | ათხად ლიშჲალეშ დეშმა ანსა̈ხხ, | აქამდე ომისა ვერა მოახერხეს, |
Verse: 15 | ქა ლჷთიშ ლიხ იშგვიდ მარე, | გამორჩეული არის შვიდი კაცი, |
Verse: 16 | ეცერ-ცხჷმა̈რს შიყ ლახსგა̈მვნეხ, | ეცერ-ცხუმარს ზურგი აქცევინეს, |
Verse: 17 | ვოთარ ფუსდას ბარჯას ხაჴიდხ. | ოთარ ბატონს ბეჭში მოარტყეს. |
Verse: 18 | ალე როქვი საკაცხვშ ესღვახ, | ეს საკაცით მიაქვთო, |
Verse: 19 | ჩხარა ეცრა̈ლ ჩუ ხოდგარახ, | ცხრა ეცერელი მოუკლავთ, |
Verse: 20 | ჩხარა ჭური ჩუ ხოქაჩახ, | ცხრა თურმე დაუჭრიათ, |
Verse: 21 | თავბექიშდ კაპრა̈ჲქა ხოყრახ. | თავბექისთვის ნიკაპზე მოურტყამთ. |
Verse: 22 | ალა ლახვა̈რს ჟიქა̄ნ ოთჩა̈დხ, | ეს საძოვარი მთების (გზით) გაექცათ, |
Verse: 23 | სგა ლა̈მჩედლი ბა̈რისთესგა; | შესულა ბარშში; |
Verse: 24 | ეცრიშ ბეფშვს ი ზურალარეს | ეცერის ბავშვსა და ქალებს |
Verse: 25 | ამეჩუნი ჭჷშხა̈შ ე̄ხრახ. | აქ ფერხული აქვთ. |
Verse: 26 | ქავ მაშჷდახ ამხავთექა, | გამომცვივნიან აქ, |
Verse: 27 | მა̈გ მინეშ-მინეშს იჭვდჲე̄ლეხ, | ყველა თავ-თავისას კითხულობს, |
Verse: 28 | მი ღალ ეშხვი "საბრალ" და̈̄რდ მა̈ქვხ. | მე კი ერთი "საწყალო" არავინ მითხრა. |
Verse: 29 | "სგა̈ჲ როქვ საბლუ, იმ ღალ ჭჷშხშედ? | თქვე საწყლებოო, რა გეფერხულებათ? |
Verse: 30 | ერს ლა̈ჯჴედნიხ ქორდ ლჷდგარუ, | ზოგს მკვდრები მოგივათ შინ, |
Verse: 31 | ლჷდგა̈რ ჰე მოდ, ლჷქა̈ჩ ეში̄; | თუ მკვდარი არა, დაჭრილი მაინც; |
Verse: 32 | ვოთარ ფუსდას ბარჯას ხაჴიდხ, | ოთარ ბატონს ბეჭში მოარტყეს, |
Verse: 33 | ეჯა როქვი საკაცხვშ ახღვახ." | ისიც საკაცით მოაქვთო" |
Verse: 34 | ვო, ქრისდესი ჩვოთმა̈ზჷრა | ო, ქრისტესამც დაულოცავს |
Verse: 35 | ალექსანდრე და̈ჩქელჲანა! | ალექსანდრე დადიშქელიანი! |
Verse: 36 | ჟა̈გილდ ლა̈ჲყა̈ლ ბარშიშ სვიფჟი, | თოფის წამალი დაინაყა ბარშის მოედანზე, |
Verse: 37 | ქავ ხაჩჷდა დოლ ჰებუდის. | გარევია დოლ-ჰებუდს. |
Verse: 38 | "მონა̈ჲ დოლა̈რ, იმთე ა̈მჩედნიდ? | "გლახაკო დოლელებო, სად წამიხვალთ? |
Verse: 39 | ხოლა ჰებდვა̈რ, იმთე ა̈მჩედნიდ?" | ცუდო ჰებუდელებო, სად წამიხვალთ?" |
Verse: 40 | იშგვიდ დოლა̈რ ჩუ ხოქაჩა, | შვიდი დოლელი დაუჭრია, |
Verse: 41 | იშგვიდ ჰებდვა̈რ ჩუ ხოდგარა. | შვიდი ჰებუდელი მოუკლავს. |