Page: 156 Verse: 1 | ბრიგ ლაჯსჷმდა სოფელხა̈ნქა, | ხმაურობა მოგესმა სოფლიდან, |
Verse: 2 | უკვცვირხა̈ნქა მეზგახა̈ნქა; | უკაცური მოსახლიდან; |
Verse: 3 | ცოდა̈-კალენ იღჷმთია̈ნ, | საცოდავო იღუმთიან, |
Verse: 4 | დაგრა̈ გოვა̈რ ქაჩობ ისგუ! | სიკვდილის გვარია შენი დაჭრა! |
Verse: 5 | ჩა̈ჟილდ ჯირდა ქვიშემ ფერიშ, | ცხენი გყავდა ქვიშისფერი, |
Verse: 6 | ჰჷნგრილ ჯი̄გა̈ნდა ლჷშკა̈̄დი; | უნაგირი გედგა მოჭედილი; |
Verse: 7 | ჟი ჯიჰჷნგრა ჩა̈ჟილდ ისგუ, | შეგიკაზმავს შენი ცხენი, |
Verse: 8 | ჟი ხასგვრე̄ნა სხა̈პია̈ჲილდ, | ზედ მჯდარხარ ძალიან კოხტად, |
Verse: 9 | აშ ჯიბინა ლიზ-ლიჩედი. | ასე დაგიწყია სვლა-წასვლა. |
Verse: 10 | მინდვერ ლეჟა ხიშდჷრა̄ლე, | მინდორს ზემოთ თამაშობ, |
Verse: 11 | სგა̄ვ ხაგენა ისგვა ლა̈მთილს: | (კარს) მისდგომიხარ შენს ცოლოურთ: |
Verse: 12 | "ლა̈მთილ მიშგუ, მაგვა̈რდ ხა̈რიდ?" | "ჩემო ცოლოურნო, როგორა ხართ?" |
Verse: 13 | ყო̄რ ხოკარეხ იღჷმთია̈ნს. | კარი გაუღეს იღუმთიანს. |
Verse: 14 | ჩუ ხაქეხა ჩა̈̄ჟილდს მიჩა, | ჩამომხტარა თავისი ცხენიდან, |
Verse: 15 | ჩუ ოთობა მინე ყო̄რჟი, | დაუბამს იმათ კარზე, |
Verse: 16 | სგა მეჩდე̄ლი ქორთეისგა, | შესულა სახლში, |
Verse: 17 | სგა ხაშჷდახ ლა̈მთილ მიჩა, | შემოსევიან მისი ცოლოურნი, |
Verse: 18 | ტკჷრჩჷნ ლოხვსყეხ ეჩხა̈ნ ამხა̈ნ. | ტკაცატკუცი უყვეს აქეთ-იქიდან. |
Verse: 19 | - სგა̈ჲ მარა̄ლე, იმ მაჩვმა̈ვნედ? | - თქვე კაცებო, რას მერჩით? ("რას მაქნევთ?") |
Verse: 20 | ხეხვი ლა̈ჴდათე ონღური! | ცოლის წასაყვანად მოვდივარ! |
Verse: 21 | - მაგვა̈რ ლა̈ჴდათე ანღჷრი, | - როგორ წასაყვანადაც მოდიხარ, |
Verse: 22 | ლიტხა̈ლ-ლი̄ზა̈ლს ეჯგვა̈რს ჯა̈ჩოდ! | იმისთანა დაბრუნება-წასვლას გიზამთ! |
Verse: 23 | ჟი ლა̈მპერლი იღჷმთია̈ნ, | წამომხტარა იღუმთიანი, |
Verse: 24 | ჟი ხოშგუნა ხანგა̈რ მიჩა, | უშიშვლია თავისი ხანგარი, |
Verse: 25 | ეშხუ ეჩნუშ ჩუ̄ვ ხოდგარა; | ერთი იმით მოუკლავს; |
Verse: 26 | ქა ხოსკინა ლა̈მთილხა̈ნქა, | გამომხტარა ცოლოურიდან, |
Verse: 27 | ჟი ლახსგურდა ჩა̈̄ჟის მიჩა, | შეჯდა თავის ცხენზე, |
Verse: 28 | ლჷქა̈ჩ ქორთე ა̈მტეხელი. | დაჭრილი შინ დაბრუნებულა. |