TITUS
Svan Poetic Texts
Part No. 62
Previous part

Text: 51/Ltl. 
მეჩი ყარა -- მოხუცი ყარა


Page: 162a  Verse: 1    მეჩი ყარას ლა̈ირ ოხვჴა̈დ,
      --   მოხუც ყარას წერილი მოუვიდა,
Verse: 2    ლა̈ირ ოხვჴა̈დ ქაშა̈გიხა̈ნ, შე̄ი ო̄დი, ო̄რირა̄ა̄, შე̄ჲ.
      --   წერილი მოუვიდა ჩერქეზეთიდან, შეი ედი, ერი̄რა̄ა̄, შეჲ
Verse: 3    ალას ყო̄რჟი ქა̄ვ იჭვდანე.
      --   ამას კარ(ებ)ში წაიკითხავს.
Verse: 4    "მა̈დილ ჯერიხ, სულემანას,
      --   "მადლი ქენით ("მადლი გექნებათ"), სულემანს, შეი ედი, ერი̄რა̄ა̄, შეჲ
Verse: 5    მიშგვა გეზალს ქა ნორდ ხექედ!"
      --   ჩემს შვილს ნუვინ ეტყვით!"
Verse: 6    ამჟი სულემან ომჴედლი: შე̄ი ო̄დი, ო̄რირა̄ა̄, შე̄ჲ.
      --   ამ დროს სულემანი მოსულა: შეი ედი, ერი̄რა̄ა̄, შეჲ
Verse: 7    - ბუვა მიშგუ, იმ ღალ რაგდი?
      --   - მამა ჩემო, რას ლაპარაკობ?
Verse: 8    - დემგვაშ, დემგვაშ, ბუა ღვარან! შე̄ი ო̄დი, ო̄რირა̄ა̄, შე̄ჲ.
      --   - არაფერს, არაფერს, მამაშვილობამ! შეი ედი, ერი̄რა̄ა̄, შეჲ
Verse: 9    - ეჯი მია̈ჲ ჩუ მეხლოლე,
      --   - ის მე ვიცი,
Verse: 10    ეჩხავ სია̈ჲ დემ აჯფიშვდე, შე̄ი ო̄დი, ო̄რირა̄ა̄, შე̄ჲ.
      --   იქ შენ არ გაგიშვებ, შეი ედი, ერი̄რა̄ა̄, შეჲ
Verse: 11    ეჩხა̄ვ მია̈ჲ ჭურ ოდრინე.
      --   იქ მე წავალ,
Verse: 12    - ჲორი სანჯა̈ხ ჟი̄ვ მიკიდა, შე̄ი ო̄დი, ო̄რირა̄ა̄, შე̄ჲ.
      --   - ორი დროშა ამიღია, შეი ედი, ერი̄რა̄ა̄, შეჲ
Verse: 13    მესმამ ლიმა̈ჩვ ლადა̈ღ ა̈ხვკედ.
      --   მესამეს სიბერის დღეს ავიღებ.
Verse: 14    - ლიმა̈ჩვ ლადა̈ღ სი დემ ჯუფშვდე, შე̄ი ო̄დი, ო̄რირა̄ა̄, შე̄ჲ.
      --   - სიბერის დღეს შენ არ გაგიშვებ, შეი ედი, ერი̄რა̄ა̄, შეჲ
Verse: 15    ეჩხავ მია̈ჲ ქა ოდრინე.
      --   იქ მე წავალ.
Verse: 16    ჟივ ხოსკინა ტელა̈ფთეჟი,   ამხტარა დერეფანზე,

Verse: 17    ტანას ჰაბჯა̈რუ ჭურ ხოქვა,   ტანს აბჯარი თურმე ჩაუცვამს,

Verse: 18    თხუმას ზურჩი ჟივ ესვგენა,   თავზე ზუჩი დაუხურავს,

Verse: 19    ხოჩა ჩექმა̈რ ჩაფლა̈რდ ლა̈ჲდე,   მშვენიერი ჩექმები ("ქალამნებად") ჩაიცვა,

Verse: 20    მიჩა ფანგვირ ფოყას ხობა,   თავისი ფრანგული წელზე დაუკიდია,

Verse: 21    ხოჩა საღა̈რს ჟივ ხასგვრენა,   კარგ საღარზე შემჯდარა,

Verse: 22    ლუზვერ ხაყა ყაბა̈რდია,   თავმოყრილი ჰყავს ყაბარდო(ს ჯარი),

Verse: 23    სგვებინ ხაჟოღა ყაბა̈̄რდის.   წინ წასძღოლია ყაბარდოს.

Verse: 24    აშ ხობინახ ლიზ-ლიჩედი,   ამრიგად დაუწყიათ სვლა-წასვლა,

Verse: 25    ჩუვ მეჩდელიხ ქაშა̈გითე.   წასულან ჩერქეზეთში.

Verse: 26    ქაშგიშ სანჯა̈ხ ლუზვერ ირა,   ჩერქეზეთის ჯარი თავმოყრილია,

Verse: 27    ხოჩა თავდა̈რ ამჩუ̄ნ ა̈რიხ,   კარგი თავადები აქ არიან,

Verse: 28    ხოჩა̄დ საღრა̈რს ალჲა̈რ ხასგურხ,   აგრეთვე კარგ საღარებზე ესენი სხედან,

Verse: 29    ხოჩა̄დ ფანგვრა̈რ ალჲა̈რს ხა̈ბჷდხ.   აგრეთვე კარგი ფრანგულები ამათ ეკიდათ.

Verse: 30    ეშხუ ყორჷლდ ლექვა ხოყრა,   ერთი კარი ქვემოთ უქნია,

Verse: 31    მერმე ყორჷლდ ლეჟა ხაყერ,   მეორე კარი ზემოთ უქნა,

Verse: 32    მესმამდ ლექვა ჭურ ანტიხი.   მესამედ ქვემოთ დააბრუნა თურმე.

Verse: 33    ფისევ ხაბა აშხვ მჷქშა̈გის!   ფისიმც დასხმია ერთ ჩერქეზს!

Verse: 34    "ჰაბჯრი რისკილდს დეშ ლიმჴერიდ.   "აბჯრის რაწკუნს ვერ ვიგებთ.

Verse: 35    თვეთნამ გალვა̈ნს ქა ოლმეწვნად,   თეთრ გალავანს (შუბლს) დავუმიზნოთ,

Verse: 36    ადო ამის ჰაბჯა̈რ ხექვმი,   თორემ ამას აბჯარი ეცმევა,

Page: 164a  Verse: 37    ჰაბჯა̈რს ფინდიხ დეშ ხაკცენი."   აბჯარში ტყვია ვერ გაატანს". -

Verse: 38    ალა ქაშგი ვა̈რგს ჭურ ათხა̄დ. შე̄ი ო̄დი, ო̄რი̄რა̄ა̄, შეჲ.
      --   ეს თურმე ჩერქეზის თავადმა წარმოსთქვა. შეი ედი, ერი̄რა̄ა̄, შეჲ
Verse: 39    ჟი̄ვ ხოსკინა ჰა̈ზვათეჟი̄ნ,
      --   ამხტარა ეზოში,
Verse: 40    ტყვიფ ახღანეხ თოფა̈რს მინეშ, შე̄ი ო̄დი, ო̄რი̄რა̄ა̄, შეჲ.
      --   გრიალი გაადენინეს თავიანთ თოფებს, შეი ედი, ერი̄რა̄ა̄, შეჲ
Verse: 41    სგავ ხოყირახ ნებგვაისგა.
      --   მოურტყამთ შუბლში.
Verse: 42    "ჰატ, ხოლა მიშგუ საღარე,   "არიქა ცუდო (უვარგისო) ჩემო საღარო,

Verse: 43    ურდგილ ა̈დგილს ნომ ამცურე,   უადგილო ადგილას არ დამტოვო,

Verse: 44    ჯა̈რღვ ი ღულა̈ჲ ნომ ა̈[მ]ხურე!"   ძარღვ-მუხლი არ მომკვეთო!"

Verse: 45    ჩუ ხოსგვჯინახ საღა̈რხა̈ნჩუ,   ჩამოუბრძანებიათ საღარიდან,

Verse: 46    ჰჷნგირ უშგუ̄ლ ჟი ჭურ ხოგახ,   უნაგირი უკუღმა დაუდგამთ,

Verse: 47    მჷდრა̈ჴ ჰაკვადდუვ ხოლაჯახ.   მათრახი კუდზე მიუბამთ.

Verse: 48    აშ ხობინა საღა̈რს ლიზი,   ამრიგად დაუწყია სვლა საღარს,

Verse: 49    სგავ ხაგენა ყარა̈შ ქორჷლდს,   მისდგომია ყარას სახლს,

Verse: 50    ქა ა̈ნსგიდა ყო̄რქა ბაბა:   გამოიხედა კარში მამამ:

Verse: 51    "ბუვა̈შ, ბუვა̈შ სოლემანა,   "მამისავ, მამისავ სოლემან,

Verse: 52    აშ ჭურ ჯაყჷლ, ბუაჯ ღვარა,   ხომ გეუბნებოდი, მამილამ,

Verse: 53    ქაშგიშ სანჯა̈ხს დეშ ხიკა̈დდა̈ს!"   ჩერქეზეთის დროშას ვერ აიღებდი!"

Verse: 54    ყაბა̈რდია̈რ მჷგლიჯ ანღრიხ.   ყაბარდოელნი დაღრეჯით მოდიან.

Verse: 55    - დიას ისგვეჲ, სოლემანა,   (ვაი) დედათქვენს, სოლემანს,

Verse: 56    მიშგუ გეზალ სგა̈ჲ მა̈ჲ ა̈მდინდ?   ჩემს შვილს რა მიყავით?

Verse: 57    - სულემანა ღვეშგიმ ანღრი.   - სოლემანი უკან მოდის.

Verse: 58    - ღვეშგიმ ლიჴედ მადმა ხემთქვა̈ნ.   - უკან მოსვლა არ ჰქონდა ჩვეულებად.

Verse: 59    შიშდ ჟი ესჭვენდ ი შიშდ ა̈მჴიდდ!   ახლავ დაბრუნდით და ახლავ მომიტანეთ!

Verse: 60    ეშხუ ლეტვრე თხურმა̈შ ხეტვრი,   ერთი სანთელი სასთუმალთან ენთება,

Verse: 61    მე̄რმე ლეტვრე ჭჷშხრა̈შ ხეტვრი,   მეორე სანთელი ფერხთით ენთება,

Verse: 62    ეჩნოვშ ჩუ თერდ ი ჟ'ა̈ხბარჯედ!   იმით იცნობთ და ამოთხარეთ!

Verse: 63    ყაბა̈რდია̈რს ღვეშგდ ხოჭონახ,   ყაბარდოელები უკან დაბრუნებულან,

Verse: 64    სულემანიშ საფლა̈ვს ჩვათხვიდხ:   სულემანის საფლავს მიაგნეს:

Verse: 65    ეშხუ ლეტვრე თხურმა̈შ ხატვარ,   ერთი სანთელი სასთუმალთან უნთია,

Verse: 66    მერმე ლეტვრე ჭჷშხრა̈შ ხატვარ.   მეორე სანთელი ფერხთით უნთია.

Verse: 67    ჟივ ხობჷრჯახ სულემანა,   ამოუთხრიათ სულემანი,

Verse: 68    სგავ ხოჴიდახ ყარა̈̄შთე̄სგა,   შემოუტანიათ ყარასას,

Verse: 69    ყარად ლილეჭა̈̄ლ ლა̈ჲბინე:   ყარამ მოთქმა დაიწყო:

Verse: 70    "ბუა̈შ მიშგუ სულემანა,   "მამისავ, ჩემო სულემან,

Verse: 71    ხოლამ ლიმა̈ჩვა̈შ მჷყრინე   ცუდი სიბერის მყოფელო

Verse: 72    საბრალ მეჩი ისგვა ბუვა̈̄შ!   შენი საბრალო მოხუცი მამისთვის!

Verse: 73    ცოდა̈-კალა̈ნ ისგვი ნებგვილ   ცოდვაა შენი შუბლი

Verse: 74    წჷრნი ზისხიშვ ჩუ ლეღფენიდ!   წითელი სისხლით შესაღებად!

Page: 166a  Verse: 75     ჩუ ეჯგემნე ქორაისგა,   დაგდგამ სახლში,

Verse: 76    მიშგვა დაგრობდ დემ აჯშდიღვნე, შე̄ი ო̄დი, ო̄რი̄რა̄ა̄, შეჲ.
      --   ჩემს სიკვდილამდე არ დაგმარხავ, შეი ედი, ერი̄რა̄ა̄, შეჲ
Verse: 77    ეჩქას აშხუდ ჩუვ ა̈ლშდუღვიდ".
      --   მაშინ ერთად დავიმარხებით".
Verse: 78    ალა ყარად ამჟი ჩვემინ. შე̄ი ო̄დი, ო̄რირა̄ა̄, შე̄ჲ.
      --   ეს ყარამ ასეც ქნა: შეი ედი, ერი̄რა̄ა̄, შეჲ
Verse: 79    ქავ მეჩდელი ეშხვი ნაგზი,
      --   გასულა ერთი კვირა,
Verse: 80    ყარა ღალ ლეგდ ჭურ ადჷრდა;   ყარა, გლახ, ავად გახდა თურმე;

Verse: 81    აშხვ ნაგზად ხოშა დეშ ა̈ხყვა̈ლ   ერთ კვირაზე მეტს ვერ დაშორდა

Verse: 82    მიჩა გეზალ სულემანას.   თავის შვილს სულემანს.

Verse: 83    სგა მეჴდელიხ ნა̈თიარე,   შემოსულან ნათესავები,

Verse: 84    მეჩი ყარა ჩუ ადშდაბვნეხ;   მოხუცი ყარა გააწყვეს;

Verse: 85    სგავ ხოსგვჯინახ კუბათესგა,   ჩაუსვენებიათ კუბოში,

Verse: 86    გა̈ნხა̈ნ მიჩა ნავად გეზალ   გვერდში ("განზე") მისი ნანატრი შვილი

Verse: 87    სულემანა სგავ ხოყვინახ,   სულემანი მიუწვენიათ,

Verse: 88    ქავ ოთხვიახ საფლა̈ვთექა,   წაუღიათ საფლავზე,

Verse: 89    აშხუდ ეჯჲა̈რ ჩუვ ოთშდუღვახ.   ისინი ერთად დაუმარხავთ.

Verse: 90    ო საბლუ, საბრალ მუ-გეზალ!   ო საწყლებო, საბრალო მამ-შვილო!

Verse: 91    აშ ლჷმზჷრე გირიშ მურგვალდ   ასემც დალოცვილი (ხართ) აქ ირგვლივ

Verse: 92    მერდე მარე ამეჩუნა̈შ!   მყოფი ხალხი!




Next part


This text is part of the TITUS edition of Svan Poetic Texts.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 24.1.2010. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.