Խօսեցաւ տ(է)ր ընդ մովսիսի՝ եւ ասէ։
խօսեա́ց ընդ որդիսն ի(սրաէ)լի՝ եւ ասասցես ցն(ո)ս(ա). Կի́ն ոք՝ եթէ սերմ առցէ եւ ծնանիցի արո́ւ. պի́ղծ լիցի զեւթն օր, ըստ աւուրց զատանելոյ դաշտանին իւրոյ պի́ղծ լիցի։
Եւ յաւուրն ութերորդի թլփատեսցէ́ զմարմին անթլփատութե(ան) ն(ո)ր(ա)։
եւ զերեսուն եւ զերիս աւուրս նստցի́ ՛ի սրբութե(ան) արեան իւրոյ։ Յա(մենայ)ն ինչ սուրբ՝ նա մի́ մերձենայցէ. եւ ՛ի սրբութի(ւն)ն մի́ մտցէ. մինչեւ լցցին աւուրք սրբութե(ան) նորա։
Ապա թէ է́գ ծնանիցի՝ պիղծ լիցի զեւթն օր ըստ դաշտանին. եւ զվաթսուն եւ զվեց օր նստցի́ ՛ի սուրբ արեանն իւրում։
Եւ յորժամ լնուցուն աւուրք սրբու(թ)ե(ան) ն(ո)ր(ա) ՛ի վ(ե)ր(այ) ուստերն՝ կամ դստերն, ածցէ́ գառն տարեւոր յողջակէզս. եւ զոյդս աղաւնւոյ կամ տատրակի վ(ա)ս(ն) մեղաց ՛ի դուռն խորանին վկայութե(ան) առ քահանայն։
եւ մատուսցէ́ առաջի տ(եառ)ն. եւ քաւեսցէ́ վ(ա)ս(ն) ն(ո)ր(ա) քահանայն, եւ սրբեսցէ́ զնա յաղբերէ արեան նորա։ Ա́յս օրէն իցէ այնորիկ՝ որ ծնանիցին արու կամ էգ։
Ապա թէ ո́չ գտանիցէ ձեռն ն(ո)ր(ա) բաւական լինել գառամբ՝ առցէ́ երկուս տատրակս կամ երկուս ծագս աղաւնեաց, զմին յողջակէզ՝ եւ զմեւսն վ(ա)ս(ն) մեղաց. եւ քաւեսցէ́ վ(ա)ս(ն) ն(ո)ր(ա) քահանայն, եւ սրբեսցի́։
