Եւ ժողովուրդն տրտնջէ́ր չարաչա́ր առաջի տ(եառ)ն. եւ լուաւ տ(է)ր եւ բարկացաւ սրտմտութ(եամ)բ։ Եւ բորբոքեցաւ ՛ի նոսա հո́ւր ՛ի տ(եառն)է։. եւ եկե́ր զմասն ինչ բանակին։
Եւ աղաղակեա́ց ժողովուրդն առ մովսէս, եւ յաղօթս եկաց մովսէս առ տ(է)ր. եւ դադարեա́ց հուրն։
Եւ կոչեցաւ անուն տեղւո́յն այնորիկ հրայրեաց։ զի բորբոքեցաւ ՛ի նոսա́ հուրն ՛ի տ(եառն)է։
Եւ խառնաղանճն որ էր ՛ի միջի ն(ո)ց(ա) ցանկացա́ն ցանկու(թ)ի(ւն). եւ նստեալ լային որդիքն ի(սրաէ)լի՝ եւ ասէին. Ո՞ տացէ մեզ մի́ս ուտելոյ.
զի յիշեցաք զձո́ւկնն զոր ուտէաք յեգիպտոս ձրի́, եւ զսեխն, եւ զմեղրապոպ, եւ զպրասն, եւ զսոխն եւ զխստոր։
եւ արդ՝ աւասիկ նքողեալ են անձինք մեր. եւ ո́չ ուրեք՝ բայց միայն ՛ի մանանայն են աչք մեր։
Եւ մանանայն էր իբրեւ զսերմն գնձոյ սպիտակ. եւ տեսիլ ն(ո)ր(ա) իբրեւ զտեսի́լ սառին.
եւ շրջէր ժողովուրդն եւ քաղէ́ին, եւ աղային յերկանի, եւ լեսուին յանգանի, եւ եփէին ՛ի պուտան, եւ առնէին նկա́նս. եւ էր քաղցրու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) իբրեւ զխորիսխ իւղո́յ եւ մեղու։
եւ յորժամ իջանէր ցօղ ՛ի բանակն զցայգ, իջանէ́ր եւ մանանայն ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա)։
Լուաւ մովսէս զլալիւն նոցա ըստ գնդի́ց իւրեանց, զիւրաքանչիւր առ դրա́ն վրանի իւրոյ։ եւ բարկացա́ւ սրտմտութ(եամ)բ տ(է)ր յոյժ։ եւ առաջի մովսիսի չա́ր թուեցաւ։
Եւ ասէ մովսէս ցտ(է)ր. ընդէ՞ր՝ տ(է)ր չարչարեցեր զծառայս քո, եւ հի՞մ ոչ գտի շնորհ առաջի քո, արկանե́լ զինեւ զբարկութի(ւն) ժողովրդեանս այսորիկ.
միթէ ե՞ս յղացայ զա(մենայ)ն ժողովուրդս զայս, կամ թէ՝ ե՞ս ծնայ զսոսա. զի ասե́ս ցիս՝ թէ ա́ռ զդա ՛ի գո́գ քո, ո(ր)պ(էս) առնուցու դայեակ զստնդիաց, տանել յերկիրն զոր երդուար հարցն ն(ո)ց(ա)։
Եւ արդ՝ ուստի՞ է ինձ միս՝ տալ ա(մենայ)ն ժողովրդեանս այսմիկ. զի լա́ն զինեւ եւ ասեն՝ տո́ւր մեզ միս զի կերիցուք։
Ո́չ կարեմ ես միա́յն կրեր զժողովուրդս զայս. զի ծանրագո́յն քան զիս է բանդ։
եթէ ա́յդպէս առնիցես ընդիս՝ սպա́ն իսկ զիս եթէ հաճո́յ իցէ քեզ. եթէ գտի շնորհս եւ ողորմութի(ւն) առ ՛ի քէն, զի մի́ տեսից զչարչարանս իմ։
Եւ ասէ տ(է)ր ցմովսէս. ժողովեա́ ինձ եւթանասուն այր ՛ի ծերոցն ի(սրաէ)լի. զոր դո́ւ գիտես եթէ նոքա իցեն ծերագոյնք ժողովրդեանն, եւ ընտիրք ն(ո)ց(ա). եւ հանցե́ս զն(ո)ս(ա) ՛ի խորանն վկայութե(ան), եւ կացցեն անդ ընդ քեզ։
Եւ իջի́ց անդր եւ խօսեցայց ընդ քեզ, եւ առի́ց ՛ի հոգւոյդ որ ՛ի քե́զ է եւ արկից զնոքօք. եւ բարձցե́ն ընդ քեզ զյանդգնու(թ)ի(ւն) ժողովրդեանդ այդորիկ. եւ ո́չ կրեսցես զդոսա դու միայն։
Եւ ցժողովուրդն ասասցես. սրբեցարո́ւք առ վաղիւ՝ եւ կերիջիք միս. զի լացէք առաջի տ(եառ)ն՝ եւ ասացէք. ո́ ջամբրեսցէ մեզ միս. զի լա́ւ էր մեզ յեգիպտոս։ Եւ տացէ́ ձեզ տ(է)ր միս ուտելոյ, եւ կերիջի́ք միս։
ո́չ զմի օր ուտիցէք, եւ ո́չ զերկուս. եւ ո́չ զհինգ օր, եւ ո́չ զտասն, եւ ո́չ զքսան օր։
այլ զամսօրեայ աւուրս ուտիցէք. մինչեւ ելանիցէ ընդ ռընգո́ւնս ձեր. եւ եղիցի ձեզ ՛ի դառնու(թ)ի(ւն). զի հեստեցէք տ(եառ)ն որ է ՛ի միջի ձերում, եւ լացէք առաջի նորա, եւ ասէիք՝ ընդէ՞ր է́ր մեզ ելանել յեգիպտոսէ։
Եւ ասէ մովսէս. վեցհարիւր հազար հետեւակա́ց է ժողովուրդն՝ յորոց միջի եմ ես. եւ դու ասես մի՞ս տաց ն(ո)ց(ա), եւ կերիցեն ամսօրեա́յ ժամանակ։
միթէ արջա́ռ եւ ոչխար սպանանիցի՝ եւ բաւակա́ն լինիցի ն(ո)ց(ա)։ կամ թէ ա(մենայ)ն ձուկն ծովու ժողովիցի՝ եւ բաւակա́ն լինիցի նոցա։
Եւ ասէ տ(է)ր ցմովսէս. միթէ ձեռն տ(եառ)ն չիցէ՞ բաւական. ա́յժմ տեսանիցես եթէ հասանիցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) քո բանս իմ՝ եթէ ոչ։
Եւ ե́լ մովսէս եւ խօսեցաւ ընդ ժողովրդեանն զպատգամս տ(եառ)ն. եւ ժողովեա́ց եւթանասուն այր ՛ի ծերոց ժողովրդեանն, եւ կացո́յց զն(ո)ս(ա) շուրջ զխորանաւն։
Եւ է́ջ տ(է)ր ամպով, եւ խօսեցաւ տ(է)ր ընդ մովսիսի. եւ ա́ռ ՛ի հոգւոյն որ ՛ի նմա, եւ արկ զեւթանասուն արամբքն զծերովք։ Եւ իբրեւ հանգեա́ւ հոգին ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա), եւ մարգարէացա́ն ՛ի բանակին, եւ այլ ո́չ եւս յաւելին։
եւ մնացին երկո́ւ արք ՛ի բանակին. անուն միումն ելդադ, եւ անուն երկրորդին մովդադ, եւ հանգեա́ւ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) հոգին. եւ նոքա էին ՛ի գրելոց անտի՝ եւ ո́չ եկին ՛ի խորանն,
եւ մարգարէացան ՛ի բանակին։ Եւ ընթացեալ պատանի մի՝ պատմեաց մովսիսի՝ եւ ասէ ցնա. ելդադն եւ մովդադն մարգարէացա́ն ՛ի բանակին։
Պատասխանի տուեալ յեսուսայ որդւոյ նաւեայ պաշտօնէին մովսիսի ընտրելոյ՝ եւ ասէ. տէ́ր մովսէս, արգե́լ զն(ո)ս(ա)։
եւ ասէ ցնա մովսէս. մի́ արկաներ դու ինձ նախանձուկս. եւ ո՞ տայր զա(մենայ)ն ժողովուրդս տ(եառ)ն մարգարէս. յորժամ տա́յր տ(է)ր զոգին իւր ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա)։
եւ գնաց մովսէս ՛ի բանակն, ինքն եւ ծերքն ի(սրաէ)լի։
Եւ ել հողմ ՛ի տ(եառն)է եւ խաղացոյց յա́յս կոյս զլորամարգին ՛ի ծովէն. եւ անկա́ւ զբանակաւն, աւուր գնաց աստի, եւ աւուր գնաց անտի́ շուրջ զբանակաւն, իբրեւ ցերկուս կանգունս յերկրէ։
Եւ յարուցեալ ժողովուրդն զտի́ւն ողջոյն, եւ զգիշերն ողջոյն. եւ զտիւն ողջոյն ՛ի վաղի́ւ անդր, ժողովեցին զլորամարգին. որ սակաւ ժողովեաց՝ տա́սն քոռ. եւ սպանին եւ ապխտեցին իւրեանց ապուխտս ապո́ւխտս շուրջ զբանակաւն։
Մինչդեռ միսն յատամունս ն(ո)ց(ա) էր՝ յառա́ջ քան զպակասելն, եւ տ(է)ր բարկացա́ւ ժողովրդեանն, եւ եհա́ր տ(է)ր զժողովուրդն հարուածս մեծամեծս յոյժ։
Եւ կոչեցաւ անուն տեղւոյն այնորիկ գերեզմանք ցանկութե(ան). զի ա́նդ թաղեցին զժողովուրդն ցանկացօղ։ Եւ ՛ի գերեզմանացն ցանկութե(ան) չուեա́ց ժողովուրդն յասերովթ։
