Եւ խօսեցա́ւ կորխ՝ որդի սահառայ որդւո́յ կահաթու որդւոյ ղեւեայ. եւ Դաթան եւ աբիրոն որդիք եղիաբայ որդւոյ ռուբինի, եւ աւնան որդի փաղեթայ որդւոյ ռուբինի։
եւ կացին հակառակ մովսիսի. եւ երկերիւր եւ յիսուն այր յորդւոցն ի(սրաէ)լի գլխաւորք ժողովրդեանն՝ խորհրդականք խորհրդոց, եւ արք անուանիք։
Կուտեցա́ն ՛ի վ(ե)ր(այ) մովսիսի եւ ահարոնի՝ եւ ասեն. Շա́տ լիցի ձեզ. զի ա(մենայ)ն ժողովուրդն եւ ամենեքեան սո́ւրբք են. եւ տ(է)ր ՛ի միջի ն(ո)ց(ա). եւ արդ՝ ընդէ՞ր ճոխացեալ էք ՛ի վ(ե)ր(այ) ժողովրդեանդ տ(եառ)ն։
Եւ լուեալ մովսիսի՝ անկաւ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրոց.
եւ խօսեցաւ ընդ կորխայ եւ ընդ ա(մենայ)ն ժողովրդեան ն(ո)ր(ա), եւ ասէ. Յա́յց ել եւ ծանեաւ ա(ստուա)ծ զիւրսն, եւ զսուրբս. եւ մերձեցո́յց ապ ինքն. եւ զոր ո́չն ընտրեաց՝ ո́չ մերձեցոյց առ ինքն։
Արդ զա́յս արարէք. առէ́ք ձեզ զբուրուառս ձեր. կո́րխ եւ ա(մենայ)ն ժողովուրդ իւր.
եւ դի́ք ՛ի ն(ո)ս(ա) հուր, եւ արկէ́ք ՛ի ն(ո)ս(ա) խունկ՝ առաջի́ տ(եառ)ն ՛ի վաղիւ. եւ եղիցի այր զոր ընտրեսցէ տ(է)ր՝ նա́ է սուրբ. շա́տ լիցի ձեզ որդիք ղեւեայ։
Եւ ասէ մովսէս ցկորխ. լուարո́ւք ինձ որդիք ղեւեայ.
միթէ փո́քր ինչ իցէ ձեզ այդ. զի զատո́յց զձեզ ա(ստուա)ծ ի(սրաէ)լի ՛ի ժողովրդենէ իւրմէ, եւ մերձեցո́յց զձեզ առ ինքն պաշտե́լ զպաշտօն խորանին տ(եառ)ն. եւ կա́լ առաջի ժողովրդեանն պաշտել զնա.
եւ մերձեցոյց զքեզ առ ինքն, եւ զա(մենայ)ն եղբա́րս քո զորդի́սն ղեւեայ ընդ քեզ. եւ քահանայանա՞լ եւս խնդրես։
Եւ ա́յդպէս դո́ւ եւ ժողովուրդ քո գումարեալ էք զա(ստուծո)յ. եւ ահարոն ո՞վ է զի տրտնջէ́ք զնմանէ։
Եւ առաքեաց մովսէս կոչել զդաթան եւ զաբիրոն զորդիսն եղիաբու. եւ ասեն, ո́չ եկեսցուք.
միթէ փո՞քր իցէ այն՝ զի հանե́ր զմեզ յերկրէն որ բղխէր զկաթն եւ զմեղր, սպանանել զմեզ յանապատի աստ. եւ արդ՝ սաստե՞ս եւս մեզ. եւ դո՞ւ ես իշխան.
միթէ՝ յերկի՞րն որ բղխէր զկաթն եւ զմեղր՝ տարար զմեզ. եւ ետուր մեզ անդ ժառանգութի(ւն) անդո́ց եւ այգեաց. եթէ զա́չս մեր բրեսցես՝ ո́չ եկեսցուք առ քեզ։
Եւ ծանրացասումն եղեւ յոյժ, եւ ասէ ցտ(է)ր. մի́ հայիր ՛ի զո́հսն ն(ո)ց(ա). զի զցանկալի ինչ ուրուք ՛ի նոցանէ ես ո́չ առի, եւ ո́չ զոք ՛ի նոցանէ չարչարեցի։
Եւ ասէ մովսէս ցկորխ. սրբեա́ զժողովուրդ քո, եւ եղիջիք պատրա́ստք առաջի տ(եառ)ն՝ դու եւ ահարոն առ վաղիւ.
եւ առէք իւրաքանչիւր զբուրուառ իւր, եւ դիջիք ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա) խո́ւնկս. եւ մատուսջիք առաջի տ(եառ)ն իւրաքանչիւր զբուրուա́ռ իւր. զերկերիւր եւ զյիսուն բուրուառսն. եւ դո́ւ եւ ահարոն զիւրաքանչի́ւր բուրուառ իւր։
Եւ եդին ՛ի ն(ո)ս(ա) հուր, եւ արկին ՛ի ն(ո)ս(ա) խունկ, եւ կացին առ դրան խորանին վկայութե(ան) մովսէս եւ ահարոն։
Եւ կուտեաց ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) կո́րխ զա(մենայ)ն ժողովուրդն իւր ՛ի դո́ւռն խորանին վկայու(թ)ե(ան)։ եւ երեւեցան փա́ռք տ(եառ)ն ա(մենայ)ն ժողովրդեանն։
Եւ խօսեցաւ տ(է)ր ընդ մովսիսի եւ ը(նդ) ահարոնի՝ եւ ասէ.
մեկնեցարո́ւք ՛ի միջոյ ժողովրդեանդ այդորիկ, եւ սատակեցից զդոսա միանգամայն։
Անկա́ն՝ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրեանց՝ եւ ասեն. ա(ստուա)ծ ա(ստուա)ծ հոգւոց եւ ա(մենայ)ն մարմնոյ. եթէ մի́ մարդ մեղաւ, ՛ի վերայ ա(մենայ)ն ժողովրդեա՞նդ գայցէ բարկութի(ւն) տ(եառ)ն։
Եւ խօսեցաւ տ(է)ր ընդ մովսիսի եւ ասէ,
խօսեա́ց ընդ ժողովրդեանն եւ ասասցես. զատարո́ւք շուրջ զժողովրդեամբդ կորխայ եւ դաթանայ եւ աբիրոնի։
Եւ յարեաւ մովսէս եւ գնա́ց առ դաթան եւ աբիրոն, եւ գնացին ընդ նմա ա(մենայ)ն ծերքն ի(սրաէ)լի։
եւ խօսեցաւ ընդ ժողովրդեանն՝ եւ ասէ. մեկնեցարո́ւք ՛ի վրանա́ց արանց խստասրտացդ այդոցիկ, եւ մի́ մերձենայցէք յինչ ՛ի դոցա. զի մի́ կորնչիցիք ընդ ա(մենայ)ն մեղս դոցա։
Եւ մեկնեցան ՛ի ժողովրդենէն կորխայ շուրջ զնոքօք. եւ դաթան եւ աբիրոն ելին կային առ դրան վրանաց իւրեանց, եւ կանայք ն(ո)ց(ա) եւ մանկունք իւրեանց՝ եւ ա́ղխն իւրեանց։
Եւ ասէ մովսէս, այսո́ւ գիտասջիք, եթէ տ(է)ր առաքեաց զիս գործե́լ զա(մենայ)ն գործս զայսոսիկ. եւ եթէ ո́չ յինէ́ն ինչ է.
եթէ ըստ մահո́ւ ա(մենայ)ն մարդկան մեռանիցին դոքա, կամ ը(ս)տ հանդիսի ա(մենայ)ն մարդկան լինիցի հանդէ́ս ն(ո)ց(ա). ապա զիս տ(է)ր ո́չ առաքեաց։
Այլ թէ նորանշա́ն ինչ ցուցցէ տ(է)ր, եւ բացեալ երկրի զբերա́ն իւր կլանիցէ զդոսա, եւ զտո́ւնս դոցա, եւ զա(մենայ)ն ինչ որ դոցա́ իցէ. եւ իջանիցեն կենդանւոյն ՛ի դժոխս, գիտասջիք՝ եթէ բարկացուցի́ն արքդ այդոքիկ զտ(է)ր։
Եւ իբրեւ դադարեաց ՛ի խօսելոյ զբանս զայսոսիկ. պատառեցա́ւ երկիր ՛ի ներքոյ ն(ո)ց(ա),
եւ բացա́ւ երկիր եւ եկուլ զն(ո)ս(ա)՝ եւ զտունս ն(ո)ց(ա). եւ զմարդիկն որ էին ընդ կորխայ՝ եւ զանասունս ն(ո)ց(ա)։
Եւ իջին նոքա եւ որ ինչ է́ր ն(ո)ց(ա) կենդանւոյն ՛ի դժոխս. եւ ծածկեաց զն(ո)ս(ա) երկիրն. եւ կորեան ՛ի միջոյ ժողովրդեանն։
եւ ա(մենայ)ն ի(սրա)էլ որ շուրջ զնոքօք էր՝ փախեան ՛ի ձայնէ նոցա. զի համարէին թէ գուցէ կլանիցէ եւ զնոսա́ երկիրն։
Եւ ել հուր ՛ի տ(եառն)է՝ եւ եկե́ր զերկերիւր եւ զյիսո́ւն այրն՝ որ մատուցանէին զխուկսն։
Եւ ասէ տ(է)ր ցմովսէս եւ ցեղիազար ցորդին ահարոնի ցքահանայ.
բարձէ́ք զբուրուառսդ պղնձիս ՛ի միջոյ այրեցելոցդ, եւ զհո́ւրդ օտար ցրուեսցես ՛ի բա́ց. զի սրբեցա́ն
բուրուառքդ մեղաւորացդ այդոցիկ յոգի́ս իւրեանց։ Եւ արասցես զայդ դրուա́գս կռածոյս նուարտա́նս սեղանոյն. զի մատուցա́ն առաջի տ(եառ)ն եւ սրբեցան. եւ եղիցին ՛ի նշանա́կ որդւոցն ի(սրաէ)լի։
Եւ ա́ռ եղիազար որդի ահարոնի քահանայի զբուրուառսն պղնձիս՝ զորս մատուցին այրեցեալքն, եւ արա́ր դրուագս սեղանոյն
յիշատա́կ որդւոցն ի(սրաէ)լի. զի մի́ մերձենայցէ այլազգի ոք՝ որ չիցէ́ ՛ի զաւակէ ահարոնի դնել խունկս առաջի տ(եառ)ն. զի մի́ լինիցի իբրեւ զկո́րխ եւ զխուժան ն(ո)ր(ա). որպէս խօսեցաւ տ(է)ր ՛ի ձեռն մովսիսի։
Եւ տրտնջեցին որդիքն ի(սրաէ)լի ՛ի վաղիւ անդր զմովսիսէ եւ զահարոնէ, եւ ասեն. դո́ւք կոտորեցէք զժողովուրդն տ(եառ)ն։
Եւ եղեւ ՛ի կուտել ժողովրդեանն ՛ի վ(ե)ր(այ) մովսիսի եւ ահարոնի, դիմեցի́ն ՛ի խորանն վկայութե(ան), եւ զնոսա ծածկեաց ամպն. եւ երեւեցա́ն փառքն տ(եառ)ն։
եւ կացին մովսէս եւ ահարոն յանդիման խորանին վկայու(թ)ե(ան)։
Եւ խօսեցաւ տ(է)ր ընդ մովսիսի եւ ընդ ահարոնի՝ եւ ասէ.
մեկնեցարո́ւք ՛ի միջոյ ժողովրդեանդ այդորիկ՝ եւ սատակեցի́ց զդոսա միանգամայն։ եւ անկան ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրեանց։
Եւ ասէ մովսէս ցահարոն. ա́ռ դու զբուրուառն, եւ դիցե́ս ՛ի նմա հուր ՛ի սեղանոյ անտի, եւ ա́րկ ՛ի նա խունկ, եւ տա́ր վաղավաղակի ՛ի բանակն, եւ քաւեսցե́ս վ(ա)ս(ն) ն(ո)ց(ա)։ քանզի ել բարկութի(ւն) ՛ի տ(եառն)է, եւ սկսաւ սատակել զժողովուրդն։
Եւ ա́ռ ահարոն որպէս խօսեցա́ւ ընդ նմա́ մովսէս. եւ ընթացաւ ՛ի ժողովուրդ անդր, եւ ահա սկսեա́լ էր սատակումն ՛ի ժողովրդեանն. Եւ արկ զխունկն, եւ քաւեա́ց վ(ա)ս(ն) ժողովրդեանն.
եւ եկաց ՛ի մէջ մեռելո́ց եւ կենդանեաց. եւ դադարեաց սատակումնն։
Եւ եղեն մեռեալք ՛ի սատակմանն չորեքտասան հազար եւ եւթն հարիւր. թո́ղ զմեռեալսն վ(ա)ս(ն) կորխայ։
Եւ դարձաւ ահարոն առ մովսէս ՛ի դուռն խորանին վկայութե(ան), եւ դադարեա́ց սատակումնն։
