Եւ մատեան դստերքն սաղպաադու որդւոյ ոփերայ, որդւոյ գաղաադու, որդւոյ մաքիրայ, ՛ի գնդէն մանասէի որդւոցն յովսեփայ. եւ այս են անուանք ն(ո)ց(ա). մաաղա, եւ նուա, եւ եգղա, եւ մեղքա, եւ թերսա։
Կացին առաջի մովսիսի եւ առաջի եղիազարու քահանայի եւ առաջի իշխանացն, եւ առաջի ա(մենայ)ն ժողովրդեանն ՛ի դրան խորանին վկայութե(ան)՝ եւ ասեն։
Հա́յր մեր մեռաւ յանապատի անդ. եւ նա ո́չ էր ՛ի մէջ ժողովրդեանն գումարելոց առաջի տ(եառ)ն ՛ի ժողովրդեանն կորխայ, որ վ(ա)ս(ն) մեղաց իւրոց մեռաւ. եւ որդիք՝ ո́չ են ն(ո)ր(ա).
Եւ արդ՝ մի́ ջնջեսցի անուն հօր մերոյ ՛ի միջոյ ցեղի իւրոյ՝ վ(ա)ս(ն) զի ո́չ գոյր ն(ո)ր(ա) որդի. տո́ւք մեզ ժառանգութի(ւն) ՛ի մէջ եղբարց հօր մերոյ։
Եւ մատոյց մովսէս զդատաստան ն(ո)ց(ա) առաջի տ(եառ)ն։
Եւ խօսեցաւ տ(է)ր ընդ մովսիսի՝ եւ ասէ։
ուղի́ղ խօսեցան դստերքն սաղպաադու. տալով տացե́ս նոցա կալուածս ժառանգու(թ)ե(ան) ՛ի մէջ եղբարց հօր իւրեանց, եւ դիցես զվիճակ հօրն իւրեանց զնոքօք։
Եւ ընդ որդիսն ի(սրաէ)լի խօսեսցիս եւ ասասցես. ա́յր ոք՝ եթէ մեռանիցի, եւ ուստր ո́չ գուցէ նորա, տացէ́ զժառանգութի(ւն) իւր դստեր իւրում։
եւ եթէ ո́չ գուցէ ն(ո)ր(ա) դուստր, տաջի́ք զժառանգութի(ւն) ն(ո)ր(ա) եղբօր իւրում։
Եւ եթէ ո́չ գուցեն ն(ո)ր(ա) եղբարք, տաջի́ք զժառանգութի(ւն) ն(ո)ր(ա) հօրեղբօր իւրոյ.
եւ եթէ ո́չ գուցեն եղբարք հօր ն(ո)ր(ա), տաջի́ք զժառանգու(թ)ի(ւն)ն ընտանւոյ մերձաւորի նորա. ՛ի ցեղէ́ն ն(ո)ր(ա) ժառանգեսցէ զնորայն. եւ եղիցի ա́յդ որդւոցն իսրայէլի իրաւո́ւնք դատաստանի, որպէս հրաման ետ տ(է)ր մովսիսի։
Եւ ասէ տ(է)ր ցմովսէս. ե́լ դու ՛ի լեառնն որ յայնկոյս է՝ ՛ի լեա́ռն ՛ի նաբաւ՝ եւ տե́ս զերկիրն քանանացւոց զոր ե́ս տաց որդւոցն ի(սրաէ)լի ՛ի կալուած.
տեսցե́ս զնա՝ եւ յաւելցիս առ ժողովուրդ քո եւ դո́ւ, ո(ր)պ(էս) յաւելաւ ահարոն եղբայր քո ՛ի հովր լերինն։
Վասն զի անցէք զբանիւ իմով յանապատին ՛ի սին. ՛ի հակառակել ժողովրդեանն առ ՛ի ս(ուր)բ առնելոյ զիս. եւ ո́չ արարէք զիս ս(ուր)բ ՛ի վ(ե)ր(այ) ջրոցն յանդիման ն(ո)ց(ա). ա́յն է ջուր հակառակութե(ան) յանապատին ՛ի սին։
Եւ ասէ մովսէս ցտ(է)ր.
տեսցէ́ տ(է)ր ա(ստուա)ծ հոգւոց եւ ա(մենայ)ն մարմնոյ՝ ա́յր ՛ի վ(ե)ր(այ) ժողովրդեանս այսորիկ,
որ ելանիցէ առաջի սոցա, եւ որ հանիցէ եւ մուծանիցէ զսոսա. եւ մի́ լինիցի ժողովուրդս տ(եառ)ն իբրեւ զոչխար՝ որոց ո́չ իցէ հովիւ։
Եւ խօսեցաւ տ(է)ր ընդ մովսիսի՝ եւ ասէ. ա́ռ դու քեզ զյեսու որդի նաւեայ՝ զայր յորում գո́յ հոգի, եւ դիցես զձեռս քո ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա).
եւ կացուսցես զնա յանդիման եղիազարու քահանայի. եւ պատուիրեսցես վ(ա)ս(ն) ն(ո)ր(ա) յանդիման ն(ո)ց(ա).
եւ տացե́ս ՛ի փառաց քոց ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա), զի լուիցեն նմա որդիքն ի(սրաէ)լի։
Եւ կացցէ առաջի եղիազարու քահանայի, եւ հարցցե́ն ՛ի նմանէ զիրաւունս յայտնութե(ան)ց առաջի տ(եառ)ն, ըստ բանի բերանոյ ն(ո)ր(ա) ելանիցեն, եւ ըստ բանի բերանոյ նորա մտանիցեն. ինքն եւ որդի́քն ի(սրաէ)լի միաբան, եւ ա(մենայ)ն ժողովուրդն։
Եւ արար մովսէս ո(ր)պ(էս) պատուիրեաց նմա տ(է)ր. եւ առեալ զյեսու կացոյց առաջի եղիազարու որդւոյ ահարոնի քահանայի, եւ առաջի ա(մենայ)ն ժողովրդեանն.
եւ եդ զձեռս իւր ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա), եւ արար զնա յանձն՝ որպէս պատուիրեաց տ(է)ր մովսիսի։
