Ասաց անզգամն ՛ի սրտի իւրում, թէ ո́չ գոյ ա(ստուա)ծ։ Ապականեցան եւ պղծեցա́ն յանօրէնու(թ)ե(ան) իւրեանց. ո́չ ոք է որ առնէ զքաղցրու(թ)ի(ւն)։
Տ(է)ր յերկնից նայեցաւ յա(մենայ)ն որդիս մարդկան, տեսանել թէ իցէ՞ ոք իմաստուն որ խնդրիցէ զա(ստուա)ծ։
Ամենեքեան խոտորեցան՝ ՛ի միասին անպիտանացան· Ոչ ո́ք է որ առնէ զքաղցրու(թ)ի(ւն), եւ ոչ ոք է մինչեւ ՛ի մի։
Ո(ր)պ(էս) ո́չ ծանիցեն ամենեքեան, որ գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն)։ Ոյք ուտէին զժողովուրդ իմ ո(ր)պ(էս) կերակուր հացի,
եւ առ տ(է)ր ո́չ կարդացին։ Ա́նդ երկիցեն զերկեւղ՝ ուր ո́չ իցէ երկեւղ.
զի տ(է)ր է յազգ արդարոց։ Զխորհուրդ աղքատի յամօթ արարին, զի տ(է)ր է յոյս նորա։
Ո́ տացէ ՛ի սիոնէ զփրկութի(ւն)ի(սրաէ)լի. ՛ի դարձուցանել տ(եառ)ն զգերութի(ւն) ժողովրդեան իւրոյ. ցնծասցէ́ յակոբ՝ եւ ուրախ եղիցի ի(սրա)էլ։ Տունք. ժ՜։ Գոբղայս. լ՜բ։
