Ցնծացէ́ք արդարք ՛ի տ(է)ր՝ ուղղոց վայելէ օրհնութի(ւն),
խոստովա́ն եղերուք տ(եառ)ն օրհնու(թեամ)բ. տասնաղեա́ւ սաղմոսարանաւ սաղմո́ս ասացէք նմա։
Օրհնեցէ́ք զտ(է)ր յօրհնու(թ)ի(ւն) նոր զի բարի́ է, սաղմո́ս ասացէք նմա օրհնութ(եամ)բ։
Ուղիղ են պատգամք տ(եառ)ն, եւ ա(մենայ)ն ճանապարհք ն(ո)ր(ա) հաւատովք են,
եւ սիրէ զողորմու(թ)ի(ւն) եւ զիրաւունս տ(է)ր։ Ողորմու(թեամ)բ տ(եառ)ն լի́ եղեւ երկիր,
եւ բանիւ տ(եառ)ն երկինք հաստատեցան, եւ հոգւով բերանոյ ն(ո)ր(ա) ա(մենայ)ն զօրու(թ)ի(ւն)ք ն(ո)ց(ա)։
Ժողովեաց ո(ր)պ(էս) ՛ի տի́կ զջուրս ծովու, եւ դնէ ՛ի խոր զգանձս իւր։
Երկիցէ ՛ի տ(եառ)նէ ա(մենայ)ն երկիր, եւ ՛ի նմանէ դողասցե́ն ա(մենայ)ն բնակիչք աշխարհի։
Նա́ ասաց եւ եղեն, ի́նքն հրամայեաց՝ եւ հաստատեցան։
Տ(է)ր ցրուէ́ զխորհուրդս հեթանոսաց, անարգէ́ տ(է)ր զխորհուրդս ժողովրդոց, եւ արհամարհէ տ(է)ր զխորհուրդս իշխանաց։
Խորհուրդ տ(եառ)ն յաւիտեա́ն մնայ, խորհուրդ սրտի ն(ո)ր(ա) ազգէ մինչեւ յազգ։
Երանի ազգի որոյ տ(է)ր ա(ստուա)ծ օգնական է նմա. ժողովուրդ զոր ընտրեաց ՛ի ժառանգութի(ւն) իւր։
Յերկնից նայեցաւ տ(է)ր յա(մենայ)ն որդիս մարդկան։,
՛ի պատրաստ բնակութենէ իւրմէ հայեցաւ յա(մենայ)ն բնակիչս աշխարհի։
Ո ստեղծ առանձին զսի́րտս ն(ո)ց(ա) եւ ՛ի միտ առնու զա(մենայ)ն գործս ն(ո)ց(ա)։
Ո́չ թէ ՛ի բազում զօրս իւր ապրեսցի թագաւոր, եւ ո́չ սկայ ՛ի բազում զօրու(թ)ե(ան) իւրում։
Սո́ւտ է ձի ՛ի փրկութե(ան) իւրում. ՛ի բազում զօրութե(ան) իւրում ո́չ ապրեցուցանէ զհեծեալն։
Աչք տ(եառ)ն ՛ի վ(ե)ր(այ) երկիւղածաց իւրոց, եւ ոյք յուսա́ն յողորմու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
Փրկել ՛ի մահուանէ զանձինս ն՝ց. կերակրել զն(ո)ս(ա) ՛ի սովի։
Անձինք մեր համբերեսցեն տ(եառ)ն, զի օգնակա́ն եւ պաշտպան մեր է։
՛Ի նա́ ուրախ եղիցին սիրտք մեր, եւ յանուն ս(ուր)բ նորա յուսասցուք։
Եղիցի́ ողորմութի(ւն) քո տ(է)ր ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր, ո(ր)պ(էս) յուսացա́ք ՛ի քեզ։ Տունք. ժ՜թ։
