Ասաց անզգամն ՛ի սրտի իւրում թէ ո́չ գոյ ա(ստուա)ծ.
ապականեցան եւ պղծեցան յանօրէնութե(ան) իւրեանց, եւ ոչ ոք է որ առնէ զքաղցրու(թ)ի(ւն)։
Ա(ստուա)ծ յերկնից նայեցաւ յա(մենայ)ն որդիս մարդկան, տեսանել թէ իցէ ոք իմաստուն որ խնդրիցէ զա(ստուա)ծ։
Ամենեքեան խոտորեցան ՛ի միասին, եւ անպիտանացան։ Ոչո́ք է որ առնէ զբարի, եւ չէ́ ոք մինչեւ ՛ի մի։
Ո(ր)պ(էս) ո́չ ծանիցեն ամենեքեան, որ գործեն զանօրէնութի(ւն)։ Ոյք ուտէին զժողովուրդ ո(ր)պ(էս) կերակուր հացի,
եւ առ ա(ստուա)ծ ո́չ կարդացին։ Անդ երկիցեն երկեւղ ուր ո́չ իցէ երկեւղ. զի ա(ստուա)ծ ցրուեսցէ զոսկերս մարդահաճոյից։ Ամաչեսցեն եւ յամօթ լիցին, զի ա(ստուա)ծ անարգեաց զն(ո)ս(ա)։
Ո́ տացէ ՛ի սիովնէ զփրկու(թ)ի(ւն) ի(սրաէ)լի. ՛ի դարձուցանել տ(եառ)ն զգերութի(ւն) ժողովրդեան իւրոյ, ցնծասցէ յակովբ եւ ուրախ եղիցի ի(սրա)էլ։ Տունք. թ։
