՛Ի ժամանակի զի հրձիգ արար նա զմիջագէտս եւ զասորեստանն սոբողայ, եւ ՛ի դարձին հարկանէր յովաբ զձորն աղտից յերկոտասան հազարս։ Յարձանագիր. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ծ՜Թ։
Ա(ստուա)ծ մերժեցե́ր եւ աւերեցեր զմեզ, բարկացար եւ գթասցին ՛ի մեզ։
Շարժեցեր զերկիր եւ խռովեցուցեր զսա. բժշկեա́ զհարուածս սորա զի սասանեցաւ։
Ցուցեր ժողովրդեան քում խստու(թ)ի(ւն), եւ ետուր ըմպել մեզ գինի́ յիմարութե(ան),
Ետուր երկիւղածաց քոց նշան, զի ապրեսցին յերեսաց աղեղան։
Որպէս փրկեցան սիրելիք քո, կեցո́ աջով քով եւ լո́ւր մեզ։
Ա(ստուա)ծ խօսեցաւ ՛ի սրբու(թեն)է իւրմէ, բա́րձր եղէց բաժանեցայց զսիւքէմ, եւ զհովիտսն յարկաց չափեցից։
Իմ է գաղաաս եւ ի́մ է մանասէ, եփրեմ հզօրի́չ գլխոյ իմոյ։ Յուդայ թագաւո́ր իմ,
մովաբ աւազան յուսոյ իմոյ։ Յեդոմէ ուղղեցից զգնացս իմ, եւ ինձ այլազգիք հնազա́նդ եղեն։
Ո́ տարցէ զիս ՛ի քաղաք ամուր, կամ ո́ առաջնորդեսցէ ինձ մինչեւ յեդոմէ։
Թէ ոչ դու ա(ստուա)ծ որ մերժեցեր զմեզ, եւ ո́չ ելեր ա(ստուա)ծ ընդ զօրս մեր։
Տո́ւր մեզ օգնու(թ)ի(ւն) ՛ի նեղու(թ)ե(ան), զի ընդունա́յն է փրկութի(ւն) մարդոյ։
Ա(ստուծո)վ արասցուք զօրու(թ)ի(ւն), եւ նա արհամարհեսցէ́ զայնոսիկ որ նեղեն զմեզ։ Տունք. ժ՜գ։
