Արդ ծիծաղին զինեւ յետինք։ Արդ խրատեն զիս ՛ի միասին, զորոց պախարակէի զհարս ն(ո)ց(ա). զոր ո́չ համարէի լինել հաւասար շանց արօտականաց իմոց։
Նաեւ զօրութի(ւն) ձեռաց ն(ո)ց(ա) ընդէ՞ր է ինձ։ ՛Ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) կորեաւ վախճան.
՛ի կարօտու(թ)ե(ան) եւ ՛ի սովի անծնունդ։ որ փախչէին երէկ յանջրդւոյ, յանձկութ(են)է եւ ՛ի թշուառութ(են)է։
Որք պատէին խարշափո́ւն բանջարով. որոց բանջա́րն իսկ էր կերակուր։ Անարգք եւ արհամարհեալք կարօտեալք յա(մենայ)ն բարութ(են)է,
որք եւ զարմատս փայտից ծամէին ՛ի սաստի́կ սովոյ· Յարեա́ն ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ գողք.
որոց տունք իւրեանց էին ծակք վիմաց, ՛ի մէջ արծագանգաց գոչեսցեն.
որք ընդ խռուովք վայրենեօք բնակեալ էին։
Որդիք անզգամաց եւ անուանարկաց, եւ շիջելափառք յերկրէ։
Արդ քնար եմ ես ն(ո)ց(ա), եւ զիս ունին բամբասանս։
Գարշեցա́ն յինէն մեկնեալք ՛ի հեռաստանէ. եւ յերեսաց իմոց թուք ո́չ խնայէին։
Զի բացեալ զկապարճս իւր խոցոտեա́ց զիս, եւ սա́նձս երեսաց իմ առաքեաց։
Յարեա́ն ՛ի վ(ե)ր(այ) աջոյ շարաւեղի։ զոտս իւր ձգեաց՝ եւ ճանապա́րհ արար ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
Ընդ շաւիղս կորստեան ն(ո)ց(ա) շփեցան շաւիղք իմ։ Մերկացոյց զպատմուճան իմ. նետի́ւք իւրովք խոցոտեաց զիս։
մատուցեալ ո(ր)պ(էս) եւ կամի։ Ցաւօք վարակեալ եմ.
դարձեալ են յիս ցաւք։ Գնա́ց յինէն յոյս իբրեւ զհողմ, եւ իբրեւ զմէգ փրկու(թ)ի(ւն) իմ։
եւ արդ զինեւ զեղծցի անձն իմ։ Ոնին զիս աւուրք ցաւոց.
գիշերի ոսկերք իմ խարշեցան, եւ ջիլք իմ լուծեալ են։
Բազում զօրութ(եամ)բ ձեռն արկ զպատմուճանաւ իմով, եւ իբրեւ զժապաւէն պատմուճանի իմոյ շո́ւրջ կալաւ զիս։
Համարի զիս հանգոյն կաւոյ. ՛ի հող եւ ՛ի մոխիր է բաժին իմ։
Աղաղակեցի առ քեզ՝ եւ ո́չ լուիցես ինձ. կացին եւ հայեցան յիս։
Պատահեցա́ր ինձ անողորմ, հզօ́ր ձեռամբ հարեր զիս։
Կարգեցեր զիս ՛ի ցաւս, եւ ընկեցեր զիս ՛ի փրկու(թեն)է։
Գիտեմ զի մա́հ սատակեսցէ զիս. զի բնակու(թ)ի(ւն) ա(մենայ)ն մահկանացուի երկի́ր է։
Երանի թէ կարէի զանձն իմ վարժել, կամ աղաչել զա́յլ՝ եւ առնէր ինձ զայն։
Եւ ես ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն տկարի լայի, եւ հեծեծէի յորժամ տեսանէի զայր ՛ի վիշտս,
եւ ունէի ՛ի բարու(թ)ե(ան)։ եւ ահաւասիկ պատահեցին ինձ առաւել աւուրք չարեաց։
Որովայն իմ եռայ, եւ ո́չ դադարեսցէ. ժամանեցին ինձ աւուրք աղքատու(թ)ե(ան)։
Նեղեալ շրջեցայց առանց բերանակապի։ կացի ՛ի մէջ եկեղեցւոյ աղաղակ բարձեալ։
Եղբայր եղէ համբարուաց, եւ ընկեր ջայլամանց։
Մորթ իմ սեւացա́ւ սաստկագոյն, եւ ոսկերք իմ ՛ի տօթոյ։
Դարձաւ ՛ի սուգ քնար, եւ սիրտ իմ եւ երգ իմ ՛ի լալիւն։
