Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ եզեկիա արքայ, պատառեա́ց զպատմուճան իւր՝ եւ քո́ւրձ զգեցաւ, եւ ել ՛ի տուն տ(եառ)ն։
Եւ առաքեաց զեղիակիմ հազարապետն, եւ զսովմնաս հրովարտակաց դպիր, եւ զձերս ՛ի քահանայից անտի քրձազգածս առ եսայի մարգարէ որդի ամովսայ։
Եւ ասէ ցնա. ա́յսպէս ասէ եզեկիա՝ ա́յսօր է օր նեղու(թ)ե(ան) եւ նախատանաց, եւ կշտամբու(թ)ե(ան) եւ բարկութե(ան). յորում աւուր հասեալ են երկունք ծննդականի՝ եւ ո́չ կարէ ծնանել։
Լուիցէ́ տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո զբանս ռափսակայ, զոր առաքեաց արքայն ասորեստանեայց տէրն նորա նախատել զա(ստուա)ծ կենդանի. եւ նախատել բանի́ւք զորս լուաւ տ(է)ր ա(ստուա)ծ քո։ եւ արդ խնդրեսցե́ս ՛ի տ(եառն)է ա(ստուածո)յ քումմէ վ(ա)ս(ն) մնացելոցս այսոցիկ։
Եւ եկին ծառայքն եզեկիայի արքայի առ եսայի։
եւ ասէ ցնոսա եսայի, զա́յս ասասջիք ցտէրն ձեր. Ա́յսպէս ասէ տ(է)ր. ո́չ երկիցես ՛ի բանիցն զոր լուար, որովք նախատեցին զիս հրեշտակք արքային ասորեստանեայց։
Ահաւասիկ ես արկանե́մ ՛ի նա ոգի խռովու(թ)ե(ան). եւ լուեալ համբաւ դարձցի յաշխարհ իւր, եւ անկցի ՛ի սո́ւր յերկրի իւրում։
Եւ դարձեալ անդրէն ռափսակայ եհա́ս առ արքայն ասորեստանեայց, զի պաշարեալ էր զղոբնան. եւ լուաւ թէ արքայն ասորեստանեայց չուեա́ց ՛ի լաքիսայ։
Եւ ել թարակ արքայ եթւովպացւոց պաշարել զնա. եւ դարձաւ անդրէն։ Եւ առաքեաց հրեշտակս առ եզեկիա՝ եւ ասէ.
ա́յսպէս ասացէ́ք ցեզեկիա արքայ հրէաստանի. մի́ խաբեսցէ զքեզ ա(ստուա)ծ՝ յոր դու յուսացեալ ես. եւ ասիցէ՝ թէ ո́չ մատնեսցի ե(րուսաղ)էմ ՛ի ձեռս արքային ասորեստանեայց։
Արդ՝ ահա չիցէ՞ լուեալ քո զորինչ արարին թագաւորք ասորեստանեայց ընդ ամ(ենայն) երկիր, ո(ր)պ(էս) սատակեցին զն(ո)ս(ա). իսկարդ դու ապրելո՞ց իցես։
միթէ ապրեցուցի՞ն աստուածք ազգացն զայնոսիկ զորս կորուսին հարքն իմ, զգովզան եւ զխառան եւ զռափեթ, որ են յերկիրն եմաթայ։
ո՞ւր են թագաւորք եմաթայն եւ արփաթայ. եւ ո՞ւր են թագաւորք քաղաքին սեփարուիմ, անայն եւ զաւայ։
Եւ ա́ռ եզեկիա զհրվարտակն ՛ի ձեռաց հրեշտակացն, ընթերցաւ, եւ եմուտ ՛ի տուն տ(եառ)ն, եւ տարածեա́ց առաջի տ(եառ)ն։
Եւ եկաց յաղօթս եզեկիա առ տ(է)ր՝ եւ ասէ։
Տ(է)ր սաբաւովթ ա(ստուա)ծ ի(սրայէ)լի՝ որ նստիս ՛ի քրովբէս. դո́ւ ես ա(ստուա)ծ միայն՝ ամ(ենայն) թագաւորու(թ)ե(ան)ց տիեզերաց. դո́ւ արարեր զերկինս եւ զերկիր։
խոնարհեցո́ տ(է)ր զունկն քո՝ եւ լո́ւր. բա́ց տ(է)ր զաչս քո, նայեա́ց տ(է)ր. լո́ւր տ(է)ր, եւ տե́ս զպատգամս զոր առաքեաց սենեքերիմ արքայ ասորեստանեայց նախատե́լ զա(ստուա)ծ կենդանի։
Եւ արդարեւ աւերեցին թագաւորքն ասորեստանի զաշխարհս ամ(ենայն) եւ զերկիր ն(ո)ց(ա).
եւ հրձի́գ արարին զկուռս նոցա. քանզի չէին ա(ստուա)ծք, այլ ձեռագործք մարդկան, փայտեղէնք եւ քարեղէնք, եւ կորուսին զն(ո)ս(ա)։
Բայց արդ տ(է)ր ա(ստուա́)ծ մեր՝ ապրեցո́ զմեզ ՛ի ձեռաց ն(ո)ր(ա). զի ծանիցեն ամ(ենայն) թագաւորութի(ւն)ք երկրի՝ թէ դո́ւ միայն ես ա(ստուա)ծ։
Եւ առաքեցաւ եսայի որդի ամովսայ առ եզեկիա՝ եւ ասէ ցնա. ա́յսպէս ասէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ի(սրայէ)լի. լուա́յ աղօթիցն զոր աղաչեցեր առ իս՝ վ(ա)ս(ն) սենեքերիմայ արքային ասորեստանեայց։
արդ ա́յս բան է զոր խօսեցաւ վ(ա)ս(ն) ն(ո)ր(ա) ա(ստուա)ծ։ Անգոսնեա՞ց արհամարհեա՞ց զքեզ դուստր սիովնի. գլո՞ւխ շարժեաց ՛ի վ(ե)ր(այ) դո́ւստր ե(րուսաղէ)մի։
զո՞ նախատեցեր եւ գրգռցեր, եւ առ ո՞ բարձրացուցեր զբարբառ քո. եւ ո́չ ամբարձեր զաչս ՛ի բարձունս ՛ի ս(ուր)բն ի(սրայէ)լի։
զի՞ ՛ի ձեռն հրեշտակաց նախատեցեր զտ(է)ր։ Դու ասէիր թէ բազմութ(եամ)բ կառաց իմոց ելից ՛ի բարձրու(թ)ի(ւն) լերանց, եւ ՛ի ծագս լիբանանու. եւ կոտորեցից զբարձրութի(ւն) մայրից ն(ո)ր(ա), եւ զգեղեցկու(թ)ի(ւն) նոճից ն(ո)ր(ա)։ եւ մտից ՛ի բարձրու(թ)ի(ւն) կողմանց անտառին։
եւ արկից կամուրջ, եւ աւերեցից զջուրսն եւ զամ(ենայն) ժողովս ջուրցն։
Չիցէ՞ լուեալ քո զոր յառաջագոյն արարի ես յաւուրցն առաջնոց. զոր կարգեցի եւ այժմ յայտնեցի́ աւերել զհեթանոսս յամուրս իւրեանց։
եւ զբնակիչս քաղաքաց յիւրաքանչիւր ամրոցաց, թողի́ ՛ի ձեռաց՝ եւ ցամաքեցան. եւ եղեն իբրեւ զխո́տ ցամաքեալ ՛ի վ(ե)ր(այ) տանեաց՝ եւ իբրեւ զսէզ չորացեալ։
Արդ զկայս հանգստեան քոյ, եւ զել եւ զմուտ ճանապարհաց քոց ես ինձէն գիտեմ.
եւ սրտմտութի(ւն) քո զոր սրամտեցեր, եւ դառնու(թ)ի(ւն) քո ե́լ առաջի իմ. եւ արկից վարապան ՛ի ցռուկք քո, եւ դանդանաւանդ ՛ի կզակս քո. եւ դարձուցից զքեզ ընդ նո́յն ճանապարհ ընդ որ եկիր։
Այլ քեզ ա́յս եղիցի նշան. կերիցես ա́յս ամ զսերմանեալդ, եւ յամէ եւս կերիցես զմնացորդսն. եւ յամին երրորդում սերմանեսջիք եւ հնձեսջի́ք տնկեսջի́ք այգիս՝ եւ կերիջիք զպտուղ ն(ո)ր(ա)։
Եւ եղիցին մնացորդքն հրէաստանի արձակել արմատս ՛ի խոնարհ, եւ տալ պտուղ ՛ի վեր։
զի յե(րուսաղէ)մ եղիցին մնացեալք, եւ ՛ի լերին սիովնի ապրեալք։ զի նախանձ տ(եառ)ն զօրու(թ)ե(ան)ց արար զայս։
Վ(ա)ս(ն) այսորիկ ա́յսպէս ասէ տ(է)ր ՛ի վ(ե)ր(այ) թագաւորին ասորեստանեաց. մի́ մտցէ ՛ի քաղաքս յայս, եւ մի նետս արկցէ ՛ի վ(ե)ր(այ) դորա. եւ մի́ փակեսցէ զդա վահանօք, եւ մի́ պաշարեսցէ զդա պատնիշօք.
այլ ճանապարհ ընդ որ եկն ընդ նո́յն դարձցի, եւ ՛ի քաղաքն յայն մի́ մտցէ։ Ա́յսպէս ասէ տ(է)ր.
վերակացո́ւ եղէց քաղաքիդ այդմիկ ապրեցուցանե́լ զդա, վ(ա)ս(ն) իմ եւ վ(ա)ս(ն) դաւթի ծառայի իմոյ։
Եւ ել հրեշտակ տ(եառ)ն, եւ սատակեաց ՛ի բանակէ անտի ասորեստանեայցն՝ հարիւր ութսուն եւ հինգ հազար։ եւ յարեան ը(նդ) առաւօտն՝ գտին զայն ամ(ենայն) մարմին մեռեալ։
Եւ դարձա́ւ անդրէն՝ գնաց սենեքերիմ արքայն ասորեստանեայց, բնակեալ ՛ի նինուէ։
Եւ մինչդեռ երկի́ր պագանէր ՛ի տան իւրում նասրաքայ կռո́ց իւրոց, ադրամելեք եւ սարասար որդիք ն(ո)ր(ա) սպանին զնա սրով, եւ ինքեանք գնացին փախստական ՛ի հայս։ եւ թագաւորեաց ասորդան որդի ն(ո)ր(ա) ընդ ն(ո)ր(ա)։
