՛Ի ժամանակին յայնմիկ առաքեաց մարովդաք բաղդան որդի բաղդանայ՝ արքայի բաբելացւոց, հրեշտակս հրովարտակօք՝ եւ պատարագս եզեկիայ. քանզի լուաւ թէ հիւանդացաւ մե́րձ ՛ի մահ՝ եւ յարեաւ։
Եւ ուրա́խ եղեւ եզեկիա ՛ի ն(ո)ս(ա), եւ եցոյց ն(ո)ց(ա) զտունս գանձուց, եւ զխնկոց, եւ զիւզոց, եւ զոսկւոյ, եւ զարծաթոյ. եւ զամ(ենայն) տունս անօթոյ գանձու, եւ զամ(ենայն) ինչ որ էր ՛ի գանձս իւր. եւ ո́չինչ էր զոր ո́չ եցոյց ն(ո)ց(ա) եզեկիա ՛ի տան իւրում, յամ(ենայն) իշխանութե(ան) իւրում։
Եւ եկն եսայի մարգարէ առ արքայն եզեկիա եւ ասէ ցնա. զի՞նչ ասեն արքդ այդոքիկ, եւ ուստի՞ եկեալ են առ քեզ։ եւ ասէ եզեկիա, յերկրէ հեռաստանէ եկի́ն առ իս ՛ի բաբելոնէ։
Եւ ասէ եսայի. զի՞նչ տեսին ՛ի տան քում։ եւ ասէ եզեկիա. զամ(ենայն) ինչ որ ՛ի տան իմում էր՝ տեսին, եւ ո́չինչ էր ՛ի տան իմում զոր ո́չ տեսին. այլեւ զգա́նձս եւս զիմ։
Եւ ասէ ցնա եսայի. արդ՝ լո́ւր զպատգամս տ(եառ)ն զօրու(թ)ե(ան)ց։
ահա եկեսցեն աւուրք, եւ առնուցո́ւն զամ(ենայն) ինչ՝ որ ՛ի տան քում է, եւ զոր ինչ միանգամ ժողովեցին հարքն քո մինչեւ ցայսօր. տարցի́ն ՛ի բաբելովն, եւ մի́ ինչ ամենեւին թողուցուն։
Այլ ասաց ա(ստուա)ծ, թէ եւ յորդւոց քոց որ ելանիցեն ՛ի քէն՝ զորս դո́ւն ծնանիցիս, տարցին եւ արասցեն ներքինի́ս ՛ի տան թագաւորին բաբելացւոց։
Եւ ասէ եզեկիա ցեսայի. բարի́ է բանդ տ(եառ)ն զոր խօսեցաւ. եղիցի արդարութի(ւն) եւ խաղաղութի(ւն) յաւուրս իմ։
