Եթէ դարձցի́ առիս ի(սրայ)էլ՝ ասէ տ(է)ր տ(է)ր, դարձցի́. եւ եթէ ընկեսցէ զգարշելիս իւր ՛ի բերանոյ իւրմէ. վ(ա)ս(ն) ա(ստուծո)յ ե(րուսաղէ)մի, եւ յերեսաց իմոց երկիցէ։
եւ երդնուցու՝ թէ կենդանի է տ(է)ր ճշմարտու(թեամ)բ՝ եւ իրաւամբք՝ եւ արդարութ(եամ)բ։ օրհնեսցի́ն նովաւ ազգք, եւ նոքիմբք գովեսցին։
Զի ա́յսպէս ասէ տ(է)ր ցա́րսդ յուդայ եւ ցբնակիչսդ ե(րուսաղէ)մի։ Հերկեցէ́ք ձեզ հերկս, եւ մի́ սերմանէ́ք ՛ի վ(թ)ե(ան)րայ փշոց։
թլփատեցարո́ւք ա(ստուծո)յ ձերում, եւ թլփատեցէ́ք զանթլփատու(թ)ի(ւն) սրտից ձերոց արք յուդայ եւ բնակիչք ե(րուսաղէ)մի. գուցէ ելանիցէ իբրեւ զհո́ւր սրտմտութի(ւն) իմ. բորբոքեսցի, եւ ո́չ ոք իցէ որ շիջուցանիցէ յերեսա́ց չար գործոց ձերոց։
Գո́յժ տուք ՛ի հրէաստան. լո́ւ լիցի յե(րուսաղէ)մ. եւ ասացէ́ք՝ փո́ղ հարէք ՛ի վերայ երկրին. զաղաղա́կ բարձէք. գոգէ́ք. ժողովեցարո́ւք եւ մտէք ՛ի քաղաքս պարսպաւորս։
Առէ́ք փոխերո́ւք ՛ի սիովն. փութացարո́ւք՝ մի́ կայք. զի ածից ես չարիս ՛ի հիւսւսոյ, եւ բեկումն մեծ։
Ե́լ առեւծ ՛ի մորւոյ իւրմէ սատակե́լ զազգս. խաղաց եւ ել ՛ի տեղւոջէ իւրմէ՝ առնել զերկիր քո աւերակ. եւ քաղաքք քո քակտեսցին առ ՛ի չգոյէ բնակչաց ՛ի ն(ո)ս(ա)։
՛Ի վ(ե)ր(այ) այդորիկ քրձազգա́ծ եղերուք՝ կոծեցարո́ւք, ճի́չ բարձէք. զի ո́չ դարձաւ սրտմտու(թ)ի(ւն) բարկութե(ան) տ(եառ)ն ՛ի ձէնջ։
Եւ եղիցի յաւուր յայնմիկ՝ ասէ տ(է)ր. կորիցէ́ սիրտ թագաւորին՝ եւ սիրտ իշխանացն. քահանայքն յիմարեսցին, եւ մարգարէքն զարմասցին։
Եւ ասեմ, ո́ տ(է)ր տ(է)ր, խաբելով ուրեմն խաբեցեր զժողովուրդն զայն՝ եւ զե(րուսաղէ)մ. զի ասացեր թէ խաղաղու(թ)ի(ւն) եղիցի ձեզ, եւ հասանիցէ սուր մինչեւ յանձինս նոցա։
՛Ի ժամանակին յայնմիկ ասասցես ցժողովուրդդ ցայդ՝ եւ ցե(րուսաղէ)մ, ա́յս մոլորու(թ)ե(ան) յանապատի։ Ճանապարհ դստեր ժողովրդեան իմոյ՝ ո́չ մաքրութի(ւն) եւ ո́չ ՛ի սրբու(թ)ի(ւն).
ոգի́ լրութե(ան) ՛ի ն(ո)ց(ա)նէ եկեսցէ ինձ։ Այսուհւտեւ ե́ս խօսեցայց ը(նդ) ն(ո)ս(ա) դատաստանօք իմովք։
ահա իբրեւ զա́մպ ելցէ՝ եւ իբրեւ զմրրիկ կառք ն(ո)ր(ա). արագագոյն քան զարծուիս երիվարք ն(ո)ր(ա)։ Վա́յ մեզ՝ զի չուառացաք։
լուա́ ՛ի չարեաց զսիրտ քո ե(րուսաղ)էմ՝ զի ապրեսցի́ս. մինչեւ ցե՞րբ գտանիցին ՛ի քեզ խորհուրդք ցաւոց քոց։
Զի ձա́յն գուժկանի ՛ի դանայ, եւ լուիցին ցաւք ՛ի լեռնէ եփրեմի։
գո́յժ արկէք զայս ազգաց. ահաւադիկ հասեալ են յե(րուսաղէ)մ. պատմեցէ́ք թէ գունդք գան յերկրէ հեռաստանէ, ձա́յն ետուն ՛ի քաղաքս հրէաստանի.
իբրեւ պահապանք ագարակի շուրջ պատեցան զնովաւ։ Զի անփոյթ արարեր զինէն՝ ասէ տ(է)ր։
Ճանապարհք քո եւ գնա́ցք քո արարին քեզ զայդ ա(մենայ)ն. ա́յդ իսկ է չարու(թ)ի(ւն) քո՝ եւ դառնու(թ)ի(ւն), զի եհաս ՛ի սրտի քում։
Որովա́յն իմ, որովայն իմ ցաւէ́, եւ ճաշակելիք սրտի իմոյ հեծէ́. սիրտ իմ գելու, եւ անձն իմ ո́չ դադարեսցէ. զի ձայն փողո́յ լուաւ անձն իմ, զգո́յժ պատերազմի եւ զթշուառութե(ան)։
Բեկո́ւմն ՛ի վ՝ր բեկման. բողո́ք բարձէք, զի թշուարացաւ ա(մենայ)ն երկիր յանկարծակի. չուառացաւ խորանն, եւ քակտեցան փեղկք խորանի իմոյ։
Մինչեւ յե՞րբ տեսանիցեմ փախստականս. լսիցեմ զձայն փողոյ։
զի իշխանք ժողովրդեան իմոյ զիս ո́չ ծանեան. զի որդիք անմիտք են, եւ ո́չ հանճարեղք. իմաստունք են ՛ի չա́ր գործել, եւ զբարի ինչ առնել ո́չ գիտասցին։
Հայեցայ յերկիր՝ եւ ահա թափուր, եւ ո́չ ինչ գոյր, եւ յերկինս՝ եւ ո́չ էր լոյս ն(ո)ց(ա)։
տեսի զլերինս՝ եւ կային յերերի, եւ զա(մենայ)ն բլուրս խպովեալս։
հայեցայ՝ եւ ահա ո́չ գոյր մարդ. եւ ա(մենայ)ն թռչունք երկնից սարսեցին։
տեսի՝ եւ ահա աւերա́կ էր կարմելոս, եւ ա(մենայ)ն քաղաքք ն(ո)ր(ա) հրձիգք. յերեսաց տ(եառ)ն, եւ յերեսաց բարկու(թ)ե(ան) սրտմտութե(ան) ն(ո)ր(ա) ապականեցան։
Ա́յսպէս ասէ տ(է)ր. աւերեսցի երկիր ա(մենայ)ն. եւ վախճան ո́չ արարից։
՛ի վ(ե)ր(այ) այսր ա(մենայ)նի սո́ւգ առցէ երկիր՝ եւ խաւարեսցին երկինք ՛ի վերուստ. զի խօսեցայ՝ եւ ո́չ զղջացայց, դիմեցի՝ եւ ո́չ դարձայց ՛ի ն(ո)ց(ա)նէն։
՛Ի ձայնէ հեծելոց եւ ՛ի գրկալիր աղեղանց խուսեաց աշխարհն ա(մենայ)ն, եւ սորեցին յայրս, եւ թաքեան յանտառս, եւ ելին ՛ի քարանձաւս։ ա(մենայ)ն քաղաքք լքա́ն՝ եւ ո́չ բնակէր ՛ի ն(ո)ս(ա) մարդ։
Եւ դու թշուառական զի՞ գործեսցես. եթէ կարմիր զգեցցիս, եւ զարդու ոսկւով զարդարեսցիս, եւ ամասցես ծիրանիս յաչս քո. ՛ի զո́ւր են զարդարանքն քո։ մերժեցին զքեզ հոմանիքն քո, եւ խնդրեն զքեզ։
Զի զձայն իբրեւ զերկանց անդրանկածնի լուայ զհեծութե(ան) քոյ. ձա́յն դստեր սիոնի մեղկասցի, եւ լքցէ զձեռս իւր։ Վա́յ ինձ, զի պակասեաց անձն իմ ՛ի վերայ սպանելոցն։
