Յայնժամ գիտացաք եթէ մելիտինէ́ էր անուն կղզւոյն։ Բայց բարբարոսքն շնորհեցին ո́չ սակաւ մարդասիրութի(ւն) մեզ։
քանզի լուցին խարոյկ՝ եւ ընկալան զամենեսեան զմեզ, վ(ա)ս(ն) անձրեւին որ ստիպէր՝ եւ վ(ա)ս(ն) ցրտոյն։
Եւ ՛ի ժողովել պաւղոսի խռի́ւ ինչ բ(ա)զ(ու)մ՝ եւ դնել ՛ի վերայ խարուկին. ի́ժ մի ՛ի ջերմութ(են)էն ելեալ կալա́ւ զձեռանէն ն(ո)ր(ա)։
Եւ իբրեւ տեսին բարբարոսքն կախեա́լ զգազանն զձեռանէ ն(ո)ր(ա), ասէին ցմիմեանս. ուրեմն սպանօղ է այրս այս. որ թէպէտ ապրեցաւ ՛ի ծովէն, իրաւունքն ո́չ ետուն կեալ։
Եւ ն(ո)ր(ա) թօթափեալ զգազանն ՛ի հուրն, եղեւ նմա չար եւ ո́չ ինչ.
եւ ն(ո)ք(ա) ակն ունէին նմա այտնլոյ, կամ անկանելոյ՝ եւ յանկարծակի́ մեռանելոյ։ իբրեւ շա́տ ակն կալեալ, եւ տեսանէին թէ ո́չինչ վնաս եղեւ նմ(անէ), դարձեալ դարձուցին զբանսն՝ եւ ասէին թէ աստուա́ծ ոմն է։
Եւ շուրջ զտեղեաւն զայնուիկ էին գեաւղք, գլխաւորի կղզւոյն որում անուն էր պոպլիոս. որ առ զմեզ յերաշխի զերիս աւուրս՝ եւ սիրո́վ ընկալաւ։
Եւ եղեւ հօրն պոպլեայ ՛ի ջե́րմ եւ յախտ թանչից հիւանդանա́լ դնել։ առ որ մտեալ պաւղոս՝ եւ կացեալ յաղօթս եդ ծունր՝ եւ բշկեա́ց զնա։
Իբրեւ այս եղեւ, այլ հիւանդք որ էին ՛ի կղզւոջն՝ գային եւ բժշկէին.
որք եւ բ(ա)զ(ու)մ պատուով պատուեցին զմեզ։ եւ իբրեւ գնացաք, ետո́ւն որ ինչ պէտք էին։
Եւ յետ երից ամսոց ելաք ՛ի նաւ մի աղեքսանդրացի՝ որ ձմերեալ էր ՛ի կղզւոջն նշանաւորա́ւ դիոսկորա́ցւոց։
Եւ իջեալ ՛ի սիւրակուսաս, եղեաք աւուրս երկուս։
ուստի գնացեալ հասա́ք ՛ի հռեգիովն։ Եւ յետ աւուր միոյ ՛ի շնչել հարաւոյն, երկօրեա́յք եկաք ՛ի պատիոլուս։
ուր եւ գտաք եղբարս, աղաչեցեալք ՛ի նոցանէ լինել աւուրս եւթն։ Եւ ապա ելաք ՛ի հռովմ։
եւ անտի լուեալ եղբարց զմէնջ, ելին ընդ առաջ մեր մինչեւ յորդոստայն ապփեայ եւ երիցն կրպակաց. զորս տեսեալ պաւղոսի գոհացա́ւ զա(ստուածո)յ՝ եւ քաջալերեցա́ւ։
Եւ իբրեւ մտաք ՛ի հռովմ, հրամայեցաւ պաւղոսի լինե́լ առանձինն հանդերձ զինուորաւն՝ պահպանաւ իւրով։
Եւ եղեւ յետ երից աւուրց, կոչե́լ նմ(ա) զհրէից գլխաւորս։ եւ իբրեւ եկին, ասէ ցն(ո)ս(ա). ես՝ ա́րք եղբարք՝ ո́չինչ հակառակ գործեալ ժողովրդեան՝ կամ կրօնիցն հայրենեաց, կապեալ յերուսաղեմէ՝ մատնեցայ ՛ի ձեռս հռովմայեցւոց։
Որք իբրեւ դատեցանն զիս, կամեցան արձակե́լ, վ(ա)ս(ն) եւ ո́չ մի ինչ վնաս մահու գտանե́լոյ յիս։
՛ի հակառակել հրէիցն, հարկ եղեւ բողոքել ՛ի կայսր. ի́բր ո́չ եթէ զազգէն իմմէ ունէի ինչ չարախօսել։
Վ(ա)ս(ն) այսր պատճառանաց աղաչեցի զձեզ՝ տեսանել եւ խօսել. քանզի վ(ա)ս(ն) յուսո́յն իսրաէլի կա́մ ՛ի շղթայս յայսոսիկ։
Եւ ն(ո)ք(ա) ասեն ցնա. մեք ո́չ թուղթս ինչ վ(ա)ս(ն) քո ընկալաք ՛ի հրէից, եւ ո́չ եկեալ ոք յեղբարց պատմեաց՝ կամ խօսեցաւ ինչ վ(ա)ս(ն) քո չարու(թ)ի(ւն)։
Բայց աղաչեմք ՛ի քէ́ն լսել՝ թէ զի́նչ խորհիցիս. զի վ(ա)ս(ն) հերձուածոյդ այդորիկ յա́յտ իսկ է մեզ, զի ամ(ենայն) ուրեք հակառակութի(ւն) կրէ։
Ժա́մ եդեալ նմա օր մի, եկին ՛ի վանսն առ նա բ(ա)զ(ու)մք. որոց պատմէ́ր վկայութ(եամ)բ զարքայու(թ)ի(ւն) ա(ստուածո)յ. եւ հաւանեցուցանէ́ր զն(ո)ս(ա) վասն յ(իսու)սի՝ յօրինացն մովսիսի եւ ՛ի մարգարէից՝ յայգուէ մինչեւ ցերեկոյ։
Եւ ոմանք հաւանէի́ն բանիցն, եւ կէսք չհաւատայի́ն։
եւ անմիաբանք լիեալ միմեանց՝ արձակէի́ն։ Յասելն պաւղոսի բան մի. թէ բարւո́ք խօսեցաւ հոգին ս(ուր)բ ՛ի ձեռն եսայեայ մարգարէի առ հարսն մեր,
եւ ասէ. ե́րթ առ ժողովուրդն, եւ ասասցես. լսելով լուիջի́ք՝ եւ իմասջի́ք, տեսանելով տեսջի́ք՝ եւ մի́ տեսջի́ք։
Զի թանձրացաւ սիրտ ժողովրդեանն այնորիկ, եւ ակընջօք իւրեանց ծա́նր լուան, եւ զաչս իւրեանց կափուցին, զի մի́ երբէք տեսցեն աչօք, եւ ակընջօք լուիցեն, եւ սրտիւքն իմասցին, եւ դարձցին եւ բժշկեցից զն(ո)ս(ա)։
Եւ արդ՝ յայտնի́ լիցի ձեզ, զի հեթանոսա́ց առաքեցաւ փրկութի(ւն)ս ա(ստուածո)յ. նոքին եւ լուիցեն։
Եւ եղեւ զերկեա́մ մի բովանդակ իւրով վարձու.
եւ ընդունէր զամենեսեան որ մտանէին առ նա։
քարոզէր զարքայութի(ւ)ն ա(ստուածո)յ, եւ ուսուցանէր վ(ա)ս(ն) տ(եառ)ն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի, անխափա́ն՝ ամենայն համարձակութ(եամ)բ։
