Ամենայն որ հաւատայ՝ եթէ յ(իսու)ս է ք(րիստո)սն, յա́(ստուածո)յ է ծնեալ. եւ ամ(ենայն) որ սիրէ զծնօղն, սիրէ́ եւ զծնեալն ՛ի նմանէ։
Այսուիկ ճանաչեմք՝ եթէ սիրրեմք զորդին ա(ստուածո)յ, յորժամ զա(ստուա)ծ սիրեսցուք՝ եւ զպատուիրանս ն(ո)ր(ա) արասցուք։
քանզի ա́յս է սէրն ա(ստուածո)յ, եթէ զպատուիրա́նս ն(ո)ր(ա) պահեսցուք. եւ պատուիրանքն ն(ո)ր(ա) չե́ն ինչ ծանունք։
զի ամ(ենայն) որ յա(ստուածո)յ ծնեալ է, յաղթէ́ աշխարհի։ Եւ ա́յս է յաղթութի(ւ)ն՝ որ յաղթէ ամխարհի, հաւա́տքն մեր։
Եւ ո́ իցէ որ յաղթիցէ աշխարհի. եթէ ոչ՝ որ հաւատայցէ եթէ յ(իսո́ւ)ս է որդի́ ա(ստուածո)յ։
Սա́ է որ ե́կն ջրով եւ հոգւով եւ արեամբ, յ(իսու)ս ք(րիստո)ս. ո́չ ջրով միայն, այլ եւ արեա́մբ եւ ջրով. եւ հոգի́ն է որ վկայէ, զի հոգի́ն իսկ է ճշմարտու(թ)ի(ւն)։
Սոքա երեքի́ն են որ վկայեն. հոգին, եւ ջուրն, եւ արեւնն. եւ երեքին մի́ են։
Եթէ զմարդկա́ն ինչ վկայու(թ)ի(ւն) ունիցիմք, ապաքէն ա(ստուծո́)յ վկայու(թ)ի(ւ)ն մե́ծ իցէ։ ա́յս է վկայու(թ)ի(ւն) ա(ստուածո)յ, որ վկայեաց ՛ի վ(ե)ր(այ) որդւոյն իւրոյ։
Որ հաւատայ յորդի́ն ա(ստուածո)յ, ունի́ յանձին զվկայու(թ)ի(ւն)ս զայս. որ ո́չ հաւատայ որդւո́յ ա(ստուածո)յ, սո́ւտ առնէ զնա. քանզի չհաւատայ վկայու(թ)ե(ան)ն զոր վկայեաց ա(ստուա)ծ ՛ի վ(ե)ր(այ) որդւո́յն իւրոյ։
Եւ ա́յս իսկ է վկայու(թ)ի(ւ)ն, զի կեա́նս յաւիտենականս ետ մեզ ա(ստուա)ծ. եւ ա́յս են կեանքն, որ յորդին ն(ո)ր(ա) են։
Որ ընդունի զորդին, ընդունի́ եւ զկեանսն. եւ որ ո́չ ընդունի զորդին ա(ստուածո)յ, եւ ո́չ զկեանսն ընդունի։
Զայս գրեցի́ ձեզ, զի գիտասջիք եթէ կեա́նս յաւիտենականս ունիցիք. եւ զի հաւատայցէ́ք յանուն որդւոյն ա(ստուածո)յ։
Եւ ա́յս է համարձակութի(ւ)ն զոր ունիմք մեք առ նա, զի զոր ինչ հայցեսցուք ըստ կամաց ն(ո)ր(ա). լսէ́ մեզ։
Զի եթէ գիտիցեմք՝ եթէ լսէ հայցուածոցն մերոց, ապա́ գիտեմք՝ եթէ առնումք զհայցուածսն՝ զոր հայցեմք առ ՛ի նմանէ։
Եթէ ոք տեսցէ զեղբայր իւր մեղուցեալ՝ մեղս որ ո́չ առ ՛ի մահ, խնդրէսցէ́՝ եւ տացէ նմա կեա́նս մեղուցելոյն ո́չ առ ՛ի մահ։ Են մեղք՝ որ մահուչափ են, ո́չ վ(ա)ս(ն) այնորիկ ասեմ եթէ խնդրեսցես։
ամ(ենայն) անիրաւու(թ)ի(ւն) մե́ղք են. եւ են մեղք որ մահու չափ են։
Գիտեմք եթէ ամ(ենայն) որ յա(ստուածո)յ է ծնեալ՝ ո́չ մեղանչէ. այլ որ յա́(մենա)յն է ծնեալ՝ պահէ́ զանձն, եւ չարն առ նա ո́չ մերձենայ։
Գիտեմք եթէ յա(ստուածո)յ եմք, եւ աշխարհ ամ(ենայն) ՛ի չարի́ կայ։
եւ գիտեմք եթէ որդին ա(ստուածո)յ եկն, եւ ետ մեզ միտս. զի ծանիցո́ւք զճշմարիտն. եւ եմք ՛ի ճշմարտի́ն որդւոյ ն(ո)ր(ա) յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։ զի նա́ է ճշմարիտ ա(ստուա)ծ՝ եւ կեանք յաւիտենականք։
Ո́րդեակք՝ պահեցէ́ք զանձինս ՛ի կռապաշտութ(են)է։
