Այլ դու որդեա́կ իմ զօրացի́ր շնորհօքն՝ որ ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս։
եւ զոր լուար յինէն բազում վկայիւք, զայն աւանդեսցե́ս հաւատարիմ մարդոց, որք բաւակա́ն իցեն եւ զա́յլս ուսուցանել։
Վշտակի́ց լեր իբրեւ զբարւոք զինուոր ք(րիստո)սի յ(իսու)սի։
Ո́չ ոք զինուորեալ աստէն ը(ստ) կեանս աշխարհիս պատաղի, եթէ զօրավարին հաճո́յ լինիցի։
եւ եթէ մարտիկ ոք իցէ՝ ո́չ պսակի եթէ ոչ ը(ստ) օրինին մարտիցէ։
եւ հողագործին աշխատելոյ, պարտ է նախ ՛ի պտղոյն վայելել։
Իմա́ց զինչ ասեմս. տացէ́քեզ տ(է)ր իմաստութի́(ւն) յամենայնի։
Յիշեա́ զք(րիստո)ս յ(իսու)ս յարուցեալ ՛ի մեռելոց՝ ՛ի զաւակէ դաւթի, ըստ աւետարանիս իմում.
յորում չարչարիմ կապանօք չափ իբրեւ զչարագործ. այլ բանն ա(ստուածո)յ՝ ո́չ եթէ կապեալ իցէ։
Վասն այնորիկ ամ(ենայն)ի համբերեմ վ(ա)ս(ն) ընտրելոցն, զի եւ ն(ո)ք(ա) փրկութե(ա)ն հասանիցեն՝ որ ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս երկնաւոր փառօքն հանդերձ։
Հաւատարի́մ է բանս. զի եթէ ընդ նմա մեռաք. ը(ստ) նմին եւ կեցցո́ւք.
եթէ համբերեմք, ընդ նմին եւ թագաւորեսցո́ւք. եւ եթէ ուրանամք՝ եւ նա́ ուրանայ զմեզ.
եւ եթէ չհաւատամք, նա հաւատարի́մ մնայ, ուրանալ զանձն իւր ո́չ կարէ։
Զայս յո́ւշ արասջիր՝ վկայութի(ւն) եդեալ առաջի ա(ստուածո)յ. մի́ բանակռի́ւ լինել յոչինչ պէտս ՛ի կործանումն լսողաց։
Փութացի́ր զանձն քո ընտի́ր կացուցանել առաջի ա(ստուածո)յ, մշակ առանց ամօթո́յ. ուղի́ղ համառօտել զբանն ճշմարտութեան։
Այլ ՛ի պղծոց եւ ՛ի սնոտի խօսից մերժեսջի́ր. զի առաւել յառաջ գայցեն յամպարշտութի(ւն)ս.
եւ բանք ն(ո)ց(ա) իբրեւ զքաղցկե́ղ ճարակ գտանեն. որոց սակի́ են հիմենոս՝ եւ փիլետոս.
որք վրիպեցան ՛ի ճշմարտութ(են)էն, եւ ասեն՝ եթէ յարու(թ)ի(ւն) մեռելոց արդէն իսկ եղեալ է. եւ կործանեն զհաւատս ոմանց։
այլ հաստատուն հիմն ա(ստուածո)յ կայ եւ ունի́ զկնի́քս զայս, թէ ծանեաւ տ(է)ր զայնոսիկ՝ որ ի́ւրն են. եւ ՛ի բա́ց լիցի յանիրաւու(թեն)է՝ ամ(ենայն) որ անուանէ զանուն տ(եառ)ն։
Այլ ՛ի տա́ն մեծի ո́չ միայն են անօթք ոսկեղէնք եւ արծաթեղէնք, այլ եւ փայտեղէնք եւ խացեղէնք. են որ ՛ի պատուի́ են, եւ են որ յանարգութե(ան)։
եթէ ոք սրբեսցէ զանձն իւր յայնպիսեա́ց անտի, եղիցի անօթ պատուական, սրբեալ եւ պիտանի́ տ(եառ)ն իւրում՝ յամենայն գործս բարութե(ան) պատրաստեալ։
Այլ յերիտասարդական ցանկութե(ան)ցն փախի́ր. եւ ե́րթ զհետ արդարութե(ան), զհաւատոց. զսիրո́յ, զխաղաղութե(ա́ն), զսրբու(թ)ե(ան), ը(ստ) այնոսիկ որ կարդան զանուն տ(եառ)ն սուրբ սրտիւք։
Այլ ՛ի յիմա́ր եւ յանխրատ խնդրոց հրաժարեա. գիտասջի́ր՝ թէ անտի ծնանին կռիւք։
բայց ծառայի տ(եառ)ն ո́չ է պարտ կռուել, այլ հեզ լինել առ ամենեսեան, ուսուցի́չ, անոխակալ։
հանդարարտութ(եամ)բ խրատել զհակառակօղսն. թերեւս տացէ նոցա ա(ստուա)ծ ապաշխարութի(ւն)՝ ՛ի գիտութի(ւն) ճշմարտութե(ան).
եւ սթափեսցի́ն յորոգայթից սատանայի, որսացեա́լք ՛ի նմանէ ՛ի նորա կամսն։
